Καλός ο «θρύλος» και η ιστορία, όμως το ποδόσφαιρο έχει φτάσει στο 2012, και δεν θα μπορούσε να συνεχίσει να παίζεται, με όρους της δεκαετίας του 80. Διότι η αλήθεια είναι πως ο King Kenny, συνέχισε να κοουτσάρει, όπως και τότε που κάθισε για τελευταία φορά στον πάγκο της Μπλάκμπερν. Με τις ίδιες ιδέες και τακτικές. Με την οπτική εκείνης της εποχής έγιναν και οι κινήσεις για την μετεγγραφική ενίσχυση. Μόνο που η Λίβερπουλ, μετά το πέρασμα Μπενίτεθ ήθελε μάλλον μια πνοή ανανέωσης, σε κάθε επίπεδο.

Η αύρα του Νταλγκλίς, ίσως έδινε κίνητρο στους Άγγλους παίκτες της ομάδας, που γνώριζαν ποιον έχουν απέναντι τους, ιδιαίτερα στα μεγάλα ματς. Όμως στην συνολική αποτίμηση της παρουσίας του, μία 6η θέση το 2011 (έστω και αν οφειλόταν στο πρώτο μισό των αποτυχιών του Χοτζσον) και η χειρότερη των τελευταίων 50 ετών, 8η εφετινή (το Ληγκ Καπ είναι αστείο για να θεωρείται επιτυχία), δεν μπορούσαν σε καμμία περίπτωση να καλυφθούν, υπό το πέπλο του «μεγαλείου» του ονόματος του Νταλγκλίς. Ή των προπονητικών πρακτικών του βοηθού του, Στηβ Κλαρκ, που ήταν άλλωστε και ο ουσιαστικός κόουτς αυτούς τους μήνες, για όσους γνώριζαν καλά τα πράγματα στο Ανφιλντ: η δουλειά, οι κομπίνες, η τακτική και το διάβασμα» του αντιπάλου, ήταν σχεδόν όλα του Κλαρκ, με τον Νταλγκλίς απλά να διαχειρίζεται τους αγώνες.

Οι Αμερικανοί, μόνο Αμερικανάκια δεν είναι. Και μπορεί να έχουν μικρή σχέση με το ποδόσφαιρο, όμως από πρωταθλητισμό και χτίσιμο ομάδων ξέρουν και πολύ καλά. Και διέγνωσαν σωστά, ότι αυτό το καλοκαίρι χρειάζεται μια τεράστια ώθηση και πρόκληση σε όλο το κλαμπ, για να μπορέσει να ανταγωνιστεί όλους τους άλλους. Και ιδιαίτερα τους δύο του Μάντσεστερ, που μοιάζουν να δημιουργούν μία τεράστια διαφορά με τους υπόλοιπους της πρέμιερ.

Ο Νταλγκλίς δεν θα μπορούσε και ηλικιακά και προπονητικά, να δώσει αυτή την ώθηση. Πέρα από την έλλειψη εμπιστοσύνης, που λογικά πια θα έπρεπε να έχουν οι ιδιοκτήτες για την ορθή κρίση του στις μετεγγραφές. Η επιστροφή της Λίβερπουλ στο Τσάμπιονς Ληγκ είναι υπέραπαραίτητη. Περισσότερο και από την κατάκτηση του πρωταθλήματος, που σιγά-σιγά ξεθωριάζει στην μνήμη των οπαδών της. Διότι δίχως τα εκατομμύρια των ομίλων, που τόσο έχουν λείψει τα τελευταία χρόνια, δεν υπάρχει περίπτωση να κλείσει την ψαλίδα, όσο και αν προσπαθήσουν οι Αμερικανοί. Εμίρηδες δεν είναι, να τα σκορπάνε…

Ποιος θα είναι αυτός, που θα δώσει το όραμα; Μόνον ο Μουρίνιο, θα σας έλεγα δίχως δισταγμό, όμως δεν βλέπω, πως θα φύγει τώρα από την Μαδρίτη. Η επιστροφή Μπενίτεθ ακούγεται ως ανέκδοτο, ενώ ο Μαρτίνεθ της Ουίγκαν τεράστιο ρίσκο. Ας περιμένουμε να δούμε την απόφαση των ιδιοκτητών και τα ξαναλέμε…

Πηγή: pamesports.gr

Αγγλία Λίβερπουλ Ποδόσφαιρο SPORTS