Τιμή στην ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ: μπορεί να αποκλείστηκε, αλλά κέρδισε κι άλλους φίλους. Κι έκανε τους οπαδούς της πάλι περήφανους.

Tην περασμένη εβδομάδα η Ντόρτμουντ έκανε στο «Μπερναμπέου» ένα παλικαρίσιο παιχνίδι, ψάχνοντας από την αρχή μέχρι το τέλος του ματς ένα γκολ. Δεν το βρήκε, γιατί ο Πέπε κι ο Κασίγιας έκαναν μια δυο καθοριστικές επεμβάσεις. Η τελική ήττα με 3-0 ήταν από αυτές που μια ομάδα τη «σκοτώνουν»: όταν αναλογίζεσαι τι έχει συμβεί, σε παίρνει από κάτω. Εχεις παίξει καλά, έχεις κάνει ευκαιρίες, έχεις υποχρεώσει για κάμποση ώρα τη «βασίλισσα» να προσέχει τα νώτα της κι έχεις γυρίσει σπίτι με μια ήττα – συνώνυμο αποκλεισμού. Αν είσαι μια νορμάλ ομάδα κάνεις τον απολογισμό της εμφάνισής σου στο Τσάμπιονς Λιγκ και περιμένεις τη Ρεάλ Μαδρίτης για να παίξεις ένα φιλικό. Αλλά η Ντόρτμουντ δεν είναι μια νορμάλ ομάδα.

Σάββατο
Το περασμένο Σάββατο, λίγες μέρες πριν τη ρεβάνς με τη Ρεάλ, η Ντόρτμουντ υποδέχτηκε τη Βόλφσμπουργκ. Κουρασμένη μετά το ταξίδι στη Μαδρίτη, και ψυχολογικά λιγάκι καταβεβλημένη από το βαρύ κι άδικο 0-3, η Μπορούσια θα μπορούσε να παίξει κόντρα στη Βόλφσμπουργκ με πολλούς αναπληρωματικούς κρατώντας κάποιες τελευταίες δυνάμεις για να κυνηγήσει ένα θαύμα: έτσι λέει η λογική. Αλλά η λογική των άλλων δεν είναι η λογική του Κλοπ. Οταν το ματς «στράβωσε» και βρέθηκε να χάνει με 0-1 πίστευα ότι θα το παρατήσει: ο Κλοπ δεν το έκανε ποτέ, αλλά μαστίγωσε την ομάδα να κάνει την ανατροπή. Πήγε στο ραντεβού με τη Ρεάλ χωρίς προηγουμένως να έχει κάνει την παραμικρή οικονομία δυνάμεων – μάλλον το αντίθετο!

Αντεπιθέσεις
Ο καλός Κάρλο Αντσελότι ζήτησε κατοχή μπάλας ελπίζοντας πως θα δει την επίθεση της Ντόρτμουντ να τρακάρει πάνω στην καλή του άμυνα, που στη Μαδρίτη ήταν το μυστικό της επιτυχίας της ομάδας: λάθος! Η άμυνα της Ρεάλ την Τρίτη το βράδυ πανικοβλήθηκε από τον Ρόις, τον Λεβαντόφσκι, τον Μιχιταριάν και τους υπόλοιπους όσο ποτέ. Το ποδόσφαιρο δεν παίζεται μόνο με τη λογική και το μυαλό, αλλά και την καρδιά κι η Ντόρτμουντ σε αυτό δεν έχει να ζηλέψει τίποτα: το αντίθετο θα έλεγα.

Μοναδικός
Ναι, η Ρεάλ δεν είχε τον Κριστιάνο – η απουσία του απέδειξε πόσο μοναδικός παίκτης είναι. Ναι, η Ρεάλ έχασε πολύ νωρίς με το Ντι Μαρία ένα (αρκετά αυστηρό) πέναλτι που θα μπορούσε να απλοποιήσει τη βραδιά της. Ναι, τα δυο γκολ των Γερμανών ήταν δώρα. Αλλά αν ο Μιχιταριάν έστελνε την μπάλα στα δίχτυα στο δεύτερο ημίχρονο, σήμερα θα μιλούσαμε για μια από τις μεγαλύτερες ανατροπές όλων των εποχών: τέτοια πίστη ότι το θαύμα μπορεί να γίνει, είχα χρόνια να δω σε ομάδα!

Αλλαγές
Στο δεύτερο ημίχρονο ο Αντσελότι έκανε μια δυο σωστές αλλαγές: ο Ισκο στη θέση του Ιγιαραμέντι και ο αμυντικός χαφ Καζιμίρο αντί του Ντι Μαρία βοήθησαν τη Ρεάλ πάρα πολύ. Ο ψύχραιμος Ιταλός κατάλαβε πως ήταν αδύνατο να διορθώσει την πελαγωμένη του άμυνα και βελτίωσε σημαντικά, με αυτές τις προσθήκες, κυρίως τη μεσαία γραμμή της Ρεάλ, ώστε η ομάδα του να κρατήσει καλύτερα την μπάλα και ν' αντέξει. Ομως αυτές είναι οι διαχειριστικές λεπτομέρειες μιας πρόκρισης – η καρδιά της Ντόρτμουντ είναι το αληθινά αξιοθαύμαστο της βραδιάς.

Ξοδεύει
Σε ένα ποδόσφαιρο ακριβών μεταγραφών, όπου τη διαφορά την κάνει όποιος διαλέγει καλά, (δηλαδή όποιος ξοδεύει πολλά), η Ντόρτμουντ είναι ένα αληθινό θαύμα. Οι επιτυχίες της έχουν να κάνουν αποκλειστικά με την εφαρμογή του σχεδίου: ως ομάδα, μοιάζει να είναι υποχρεωμένη παντού και πάντα να παίξει όσο καλύτερα μπορεί, και όλοι οι παίκτες της αντιλαμβάνονται αυτή την υποχρέωση και την έχουν σήμα κατατεθέν του παιχνιδιού τους. Οι παίκτες του Κλοπ θυμίζουν αληθινά άλλες εποχές: παίζουν για τη φανέλα, για την καταξίωση, για το θαύμα χωρίς κανένα κόμπλεξ κατωτερότητας κόντρα σε πλουσιότερους και κόντρα σε πιο μεγάλους. Δεν είναι τυχαίο ότι οι παίκτες που φεύγουν από αυτό το θερμοκήπιο δύσκολα κάνουν καριέρα αλλού. Πουθενά δεν μπορούν να βρουν μια τέτοια ομάδα – οικογένεια.

Κουράγιο
Ομολογώ ότι στη διάρκεια του Τσάμπιονς Λιγκ έτρεμα την πιθανότητα ενός νέου γερμανικού τελικού. Τώρα το ομολογώ: στα ημιτελικά θα μου λείψει η Ντόρτμουντ και το τεράστιο κουράγιο της. Παίκτες καλούς θα δούμε και στη συνέχεια: ομάδα ικανή για τέτοιες υπερβάσεις, άλλη σαν αυτή δεν υπάρχει.

Πηγή: sday.gr