Ή για να το κάνουμε πιο λιανά: αφού για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ο Ολυμπιακός δοκιμάζει την ίδια πάνω κάτω τύχη στην κλήρωση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, τότε για τα επόμενα χρόνια δεν θα πρέπει να έχει άγχος. Πάλι σε συγκεκριμένα γεωγραφικά πλάτη θα ταξιδεύσει.

Πέρυσι Αρσεναλ, Ντόρτμουντ και Μαρσέιγ. Φέτος Αρσεναλ, Σάλκε και Μονπελιέ. Οι «κανονιέρηδες», ως φαίνεται, έχουν γίνει αχώριστοι σύντροφοι, αυτοί που αλλάζουν είναι οι λοιποί συγγενείς του ομίλου. Ομως, φέτος έχει αλλάξει και ο Ολυμπιακός. Πολλά έχουν αλλάξει σε σχέση με πέρυσι που οι «ερυθρόλευκοι» προσπάθησαν να πάρουν την πρόκριση στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ και την έχασαν στον πόντο από τους Μαρσεγέζους.

Τι μας λέει, λοιπόν, η χθεσινή κλήρωση; Ο,τι όλα είναι ανοιχτά, όπως δηλαδή και πέρυσι. Δεν υπήρξε το συναπάντημα με ομάδα-φόβητρο (βλ. Μπάρτσα, Ρεάλ ή Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), κάτι που ουσιαστικά θα ελαχιστοποιούσε τις πιθανότητες να κλέψει βαθμό ή βαθμούς ακόμα και μέσα στο «Γ. Καραϊσκάκης». Δεν... τρυπήθηκε από τα αγκάθια του Β' γκρουπ δυναμικότητας (βλ. Σίτι, Βαλένθια ή Ζενίτ) και σίγουρα θα μπορούσε να πάρει κάτι καλύτερο από το έσχατο γκρουπ.

Υπάρχουν θετικά στοιχεία από την τριάδα των ομάδων που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν (αρχής γενομένης από τα μέσα Σεπτεμβρίου) και αρνητικά -βεβαίως- για να υπάρχει απόλυτη ισορροπία. Και, ναι, ανάμεσα στα «συν» και τα «πλην» φαίνεται να υπάρχει μια δίκαιη μοιρασιά. Ούτε για πλατιά χαμόγελα ούτε και για στεναχώριες είναι αυτό που έβγαλαν χθες τα χέρια των Γκούλιτ, ΜακΜάναμαν και Καναβάρο.

Είναι ένας όμιλος στον οποίον ο Ολυμπιακός μπορεί να έχει τόση τύχη για να πετύχει όσο και για να αποτύχει παταγωδώς. Δεν είναι φτηνή παραδοξολογία, όμως, τις ίδιες ευκαιρίες που έχει να βγει πρώτος, τις ίδιες έχει και να καταλήξει τελευταίος. Το αποτέλεσμα εξαρτάται απ' αυτόν αλλά όχι μόνο αυτόν. Χρόνια τώρα που μετέχει στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης ο Ολυμπιακός έχει κατανοήσει (πλέον) το πώς κρίνονται οι προκρίσεις.

Ενα κακό ξεκίνημα -όπως πέρυσι με τη Μαρσέιγ- λειτουργεί ανασχετικά στην προσπάθεια για ένα εισιτήριο στην επόμενη φάση της διοργάνωσης. Ενα καλό ντεμαράζ, όμως, μπορεί να σου δώσει νέα φτερά. Πάλι με γνώμονα την περσινή πορεία των «ερυθρόλευκων», αυτό συνέβη, αλλά δεν έφτασε για να περάσει στο «sweet 16».

Φέτος, λοιπόν, δεν έχει... Φαν Πέρσι που πλέον θεωρείται persona non grata από τους Λονδρέζους, αλλά έχει την κλασική σχολή του Βενγκέρ η οποία -ενίοτε- λειτουργεί ανεξάρτητα από τα άτομα. Επιπλέον, έχει Κυριάκο Παπαδόπουλο και Βασίλη Πλιάτσικα (αν και δεν υπολογίζεται από τη Σάλκε) και τέλος μια ομάδα-μυστήριο -όπως η Μονπελιέ- που, όμως, μόνο αμελητέα ποσότητα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Οχι μόνο γιατί προέρχεται από μια ποδοσφαιρική σχολή -τη γαλλική- που γενικώς και ειδικώς δεν ταιριάζει στο δικό μας στυλ παιχνιδιού, αλλά διότι είναι η ομάδα που τα έβαλε ανοιχτά με την πλούσια Παρί και κατάφερε να πάρει το Σαμπιονά.

Ολα αυτά καλά και... άγια και θα τα δούμε μέσα στο γήπεδο. Το ζητούμενο είναι σε ποια κατάσταση θα βρίσκεται ο Ολυμπιακός. Κι αν πέρυσι υπήρχε η σταθερά του Βαλβέρδε και κάποιων παικτών που έδιναν τον τόνο, φέτος τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Μπορεί να γίνουν καλύτερα, ουδείς μπορεί να το προεξοφλήσει, όμως σίγουρα δεν θα είναι τα ίδια.

Σε εποχή άκρας λιτότητας, οι «ερυθρόλευκοι» του Ζαρντίμ αναζητούν ταυτότητα, δίχως να έχουν κάνει «βαριές» μεταγραφές. Μένει να δούμε και σήμερα αν υπάρχει κάποια έκπληξη της τελευταίας στιγμής, καθώς αν όλα κυλήσουν όπως αυτήν τη στιγμή, η έλλειψη ενός κόφτη και ενός «αντι-Μιραλάς» ενδεχομένως να είναι καθοριστικές. Οχι τόσο στην Ελλάδα, όπου ο Ολυμπιακός εκκινεί και φέτος από θέση ισχύος, όσο στην Ευρώπη που τα πράγματα είναι σαφώς πιο ποιοτικά.

Το θέμα είναι, βέβαια, τι προσδοκά ο Ολυμπιακός από τη συμμετοχή του στο Τσάμπιονς Λιγκ. Την εκτόξευση και την υπέρβαση ή μια ευπρόσωπη συμμετοχή με όσο το δυνατόν λιγότερο οδυνηρές παρενέργειες; Η ερώτηση είναι ρητορική και η απάντηση αυτονόητη.

Πηγή: Goal

Champions League Ολυμπιακός