Οι Πρωταθλητές δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν τον ρυθμό των Γάλλων, έχαναν τις προσωπικές μονομαχίες και γενικά ήταν ένα κλικ πιο αργοί στις αντιδράσεις τους σε σχέση με τους αντιπάλους.

Αυτή η εικόνα οφείλεται προφανώς στην τεράστια διαφορά που χωρίζει πλέον το ελληνικό πρωτάθλημα από το επίπεδο του Τσάμπιονς Λιγκ. Κι αυτό κάνει πολύ κακό στον Ολυμπιακό, ο οποίος καλείται να ανεβάσει 2-3 φορές ταχύτητα στο παιχνίδι του από Κυριακή σε Τετάρτη για να μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.

Είναι πολύ δύσκολο, δηλαδή, από εκεί που παίζεις το ΣΚ με την ταμπουρωμένη Ξάνθη στην έδρα σου και χρειάζεσαι απλά μια καλή ενέργεια ή μια στημένη φάση για να κερδίσεις το παιχνίδι, να πας και να παίξεις ένα εκτός έδρας ματς στο Τσάμπιονς Λιγκ, ακόμα και κόντρα στη Μονπελιέ, που δεν είναι δα και κανένα μεγαθήριο.

Όμως, η γαλλική ομάδα έπαιζε ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας (ποια ομάδα το κάνει αυτό στην Ελλάδα κόντρα στον Ολυμπιακό;) και είχε 2-3 παίκτες εξαιρετικά τεχνίτες και γρήγορους (που μάλλον δεν διαθέτει καμία ελληνική ομάδα!) οι οποίοι έκαναν δύσκολη τη ζωή των ερυθρολεύκων, μέχρι και το γκολ του Τοροσίδη.

Αυτό, λοιπόν, θα πρέπει να παλέψουν στη συνέχεια ο Ζαρντίμ και οι παίκτες του, αν θέλουν να συνεχίσουν στην Ευρώπη, στο Τσάμπιονς Λιγκ ή, τουλάχιστον, στο Γιουρόπα Λιγκ. Να καταφέρουν, δηλαδή, να προσαρμόζονται πιο γρήγορα στο επίπεδο του Τσάμπιονς Λιγκ και να μπαίνουν στα ματς με τσίτα τις μηχανές.

Σε αυτά τα ευρωπαϊκά παιχνίδια δεν χωράνε χαλαρότητες, όπως στη Σούπερ Λίγκα, όπου ο Ολυμπιακός και με σβηστές τις μηχανές καθαρίζει τα ματσάκια για πλάκα.