Οχι ότι η βασίλισσα είναι κάτι το εξαιρετικό, κάτι το σπουδαίο, αλλά όπως και να το κάνουμε, παίζει καλύτερη μπάλα και προσφέρει καλύτερο θέαμα σαν ομάδα από τους ξυλοκόπους της Γιουνάιτεντ. Μια Γιουνάιτεντ η οποία εφέτος στην Ευρώπη την πλήρωσε όπως ακριβώς και ο Ολυμπιακός με τη Λεβάντε. Ενώ στο αγγλικό πρωτάθλημα η διαιτησία την παίζει συνεχώς 100-0, τώρα στο Τσάμπιονς Λιγκ της ξηγήθηκε “που σε πονεί και που σε σφάζει”... Και ο φουκαράς ο Φέργκιουσον αντί για αρωματική τσίχλα μασάει τώρα απορημένος αλμυρό φυστίκι. Ετσι πάνε αυτά. Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Λούτσος η Μάντσεστερ, όρκα η Ρεάλ...

Καταρχήν να πούμε ότι και τα τρία γκολ που μπήκαν χθες στο «Ολντ Τράφορντ» τα έβαλε και τα τρία η Ρεάλ. Και πάμε τώρα στο ζουμί. Μέχρι την αποβολή του Νάνι και ενώ με το αυτογκόλ του Ράμος η Γιουνάιτεντ προηγείτο 1-0, η Ρεάλ είχε την κατοχή. Η κατοχή όμως είναι για το 40-41 και όχι για τη μπάλα. Τι να την κάνεις την κατοχή όταν βολοδέρνεις άσκοπα και ακίνδυνα έξω από την περιοχή; Τί να την κάνεις την κατοχή όταν δεν απειλείς και δεν έχεις ουσία; Ρεπετισιόν του πρώτου αγώνα στη Μαδρίτη θύμιζε το παιχνίδι μέχρι τότε. Ράθυμοι, χωρίς πάθος και κυρίως χωρίς κίνηση οι παίκτες της Ρεάλ, συνέχιζαν να παίζουν ένα παράλληλο ποδόσφαιρο της πλάκας. Πασατεμπάκο παιδιά για να περνάει η ώρα... Στημένος ωραία πίσω ο Φέργκιουσον την έβγαζε μια χαρά.

Με το που αποβλήθηκε όμως ο Νάνι οι παίκτες της Ρεάλ αφυπνίστηκαν. Σαν να τους τσίμπησε κεντρί από σφήκα. Πάθος, δύναμη, ταχύτητα και κυρίως αέναη κίνηση σε όλους τους χώρους του γηπέδου. Αυτό ήταν. Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κατέρρευσε. Εξαφανίστηκε από το γήπεδο. Η είσοδος του Μόντριτς του σμπαράλιασε. Ηταν θέμα χρόνου να δεχθούν τα γκολ. Εκεί φάνηκε ότι πρόκειται για ομαδίτσα. Το ότι έπαιζε με 10 παίκτες δεν μου λέει τίποτα. Οταν έχεις παικταράδες και ομαδάρα και παίζεις μάλιστα μέσα στο σπίτι σου, βρίσκεις λύσεις να αντεπεξέλθεις. Εδώ μιλάμε όμως ότι ήπιε εξαφανιζόλ.

Η μεγάλη κίνηση του Μουρίνιο δεν ήταν μόνο η είσοδος του αεικίνητου και τεχνίτη Μόντριτς, που πήρε μόνος του το κέντρο και πέτυχε την ισοφάριση. Αλλη ήταν η ευφυέστατη κίνηση του τέως διερμηνέα. Μόλις πέτυχε το δεύτερο γκολ έβγαλε έξω τον χλεμπονιάρη τον Οζίλ και έβαλε αμέσως τρίτο σέντερ μπακ τον Πέπε. Κάτι τέτοια κάνεις ο αλήτης και μου έχει πάρει την καρδιά.

Υ.Γ. Μην ξανακούσω κανέναν να συγκρίνει τον Ρονάλντο με τον Μέσι. Είναι αμαρτία από τον Θεό. Θέλετε να σας κάνω εγώ μια σωστή σύγκριση; Σαν το παιδί με τα σοσόνια θέλει καμιά δεκαριά για κολατσιό ο Μπέιλ από την Τότεναμ...

Πηγή: real.gr

Champions League Ποδόσφαιρο Διεθνή SPORTS Ολυμπιακός