Ποιο τίκι - τάκα; Αυτό είναι το μέλλον, ρε άσχετοι!

Ήταν ένας θρίαμβος του Σιμεόνε και της Ατλέτικο. Ο μαθητής απέκλεισε το δάσκαλο. Δεν νιώθω άσχημα διότι για τον Σιμεόνε από πέρσι μέχρι τώρα έχω μιλήσει πιο πολλές φορές και απ΄ ότι για τον Μουρίνιο. Όσοι παρακολουθούν τη στήλη ξέρουν. Πολύ πριν γίνει μόδα η Ατλέτικο εγώ μιλούσα γι΄ αυτήν την ομάδα ότι είναι το νέο μεγάλο γεγονός που έρχεται στο ποδόσφαιρο.

Δίκαια απέκλεισε την Τσέλσι, είναι καλύτερη ομάδα. Έχει τραβήξει φέτος φοβερό λούκι σε Ισπανία και σε Τσάμπιονς Λιγκ, κάνει θαύματα. Τρία ματς της μένουν για να πάρει το πρωτάθλημα στην Ισπανία. Κι έχει πάει και στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Μιλάμε για εκπληκτικά πράγματα από μία ομάδα που τα προηγούμενα χρόνια ήταν μικρό μέγεθος.

Τον Μουρίνιο τον γουστάρω πολύ, αλλά από το καλοκαίρι βγήκα και είπα στη στήλη ότι με αυτό το υλικό και με αυτές τις μεταγραφές που έκανε η Τσέλσι, δεν βλέπω να παίρνει τίτλο φέτος. Πού να πάει με αυτούς τους κυνηγούς. Είναι κυνηγοί αυτοί; Πρέπει να πληρώσεις πολλά λεφτά και να πάρεις τον Σουάρες από τη Λίβερπουλ. Ή πάρε τον Ντιέγκο Κόστα.

Η Ατλέτικο βρήκε παίκτες τεχνίτες, μπαλαδόρους, μεγάλο τερματοφύλακα από την Τσέλσι δανεικό(!), και είναι μια ομάδα στημένη αριστοτεχνικά από τον Σιμεόνε. Με ένα 4-4-2 για σεμινάριο, για την ακρίβεια 4-4-1-1 με αυτόν τον Ντιέγκο Κόστα μπροστά που είναι παίκταρος σέντερ φορ. Φοβερά κλειστές οι γραμμές τους, δεν μπορείς να τους διασπάσεις. Με χάφαρους όπως αυτός ο Τούρκος ο Αρντάν.

Θα δούμε έναν πολύ μεγάλο τελικό με τη Ρεάλ. Λένε όλοι τώρα περί δύο ισπανικών ομάδων, εγώ όμως διαφωνώ. Δεν είναι κλασικές ισπανικές ομάδες αυτές. Έχουνε πολλούς ξένους παίκτες από διάφορες χώρες του κόσμου, έχουν και ξένους προπονητές. Δεν παίζουν τίκι - τάκα, τίκι - τάκα, τα είδαμε τα χαϊρια του Ισπανού Γκουαρντιόλα πώς την έκανε τη Μπάγερν. Και γι΄ αυτό έχω δικαιωθεί.

Ακόμα και όταν σάρωνε με την Μπαρτσελόνα, έλεγα ότι θέλω να τον δω να τα κάνει αυτά και σε άλλη ομάδα για να τον παραδεχτώ. Όχι μόνο στην Μπαρτσελόνα που τη βρήκε με τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία της, μία φουρνιά εκπληκτική που έπαιζαν πολλά χρόνια μαζί, και έναν Μέσι εξωγήινο τότε.

Πολύ πριν τα χώσει ο Μπενκεμπάουερ στον Γκουαρντιόλα -και ενώ τον έγλειφε το ελληνικό δημοσιογραφικό κατεστημένο βλέποντας τις νίκες της Μπάγερν- εγώ έλεγα ότι τη χάλασε την περσινή εκπληκτική Μπάγερν κια ότι με κουράζει το ποδόσφαιρο που παίζει, τι να την κάνεις την κατοχή, θα φάει τα μούτρα του στο τέλος. 70% κατοχή είχε με τη Ρεάλ και στα δύο ματς, αλλά έφαγε ένα τσουβάλι γκολ!

Σε όλη την ιστορία της η Μπάγερν δεν είχε χάσει από τη Ρεάλ μέσα στο Μόναχο, είχε 9 νίκες και 1 ισοπαλία. Καταλαβαίνετε για τι διασυρμό μιλάμε και πώς το βλέπουν οι Γερμανοί. 0-4 από τη Ρεάλ στο Μόναχο, ξεφτιλίστηκε το τίκι - τάκα του Γκουαρντιόλα.

Πέρσι η Μπάγερν έπαιζε μοντέρνο ποδόσφαιρο, αλλά τώρα 80.000 Γερμανοί είδαν μία αργή ομάδα, να γυρίζει την μπάλα γύρω-γύρω, να μην κάνει ούτε μία ευκαιρία, και να τη διασύρουν στην αντεπίθεση ο Ρονάλντο, ο Μπέιλ και ο Ντι Μαρία. Ταχύτητα ρε! Ταχύτητα. Χωρίς ταχύτητα στο ποδόσφαιρο και χωρίς να αξιοποιείς τον κενό χώρο, χωρίς προσοχή να μη δίνεις χώρο στον αντίπαλο, είσαι τελειωμένος. Πίστευα ότι θα έβαζε μυαλό ο Γκουαρντιόλα και ότι θα έπαιζε αλλιώς στη ρεβάνς. Όμως είναι κολλημένος.

Δεν επιβίωσαν στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου προπονητές που έλεγαν "παίζω φουλ επίθεση". Οι προπονητές που επιβίωσαν και έμειναν για πολλά χρόνια στην κορυφή, ήταν αυτοί που πρόσεχαν εξίσου και την άμυνα. Ο Χερέρα, ο Σάνγκλι, ο Πέισλι, ο Χάπελ, ο Λίπι, ο Καπέλο, ο Φέργκιουσον, ο Μουρίνιο. Και είναι μικρός ακόμα ο Μουρίνιο, έχει πολλά χρόνια μπροστά του να πάει σε τρίτο τελικό με τρεις διαφορετικές ομάδες και να κάνει το ρεκόρ. Και σε τέταρτο μπορεί να πάει με τέταρτη διαφορετική ομάδα.

Ο Σιμεόνε ακολουθεί τα χνάρια των μεγάλων προπονητών που ξεκινούσαν από την άμυνα. Κόντρα στο ρεύμα σας είχα πει ότι το μέλλον στο ποδόσφαιρο είναι αυτό που λένε οι άσχετοι "παλαιομοδίτικο"! Το μέλλον στο ποδόσφαιρο δεν είναι η κατοχή μπάλας και το τίκι - τάκα, αλλά ο σεβασμός στο χώρο και η ταχύτητα στην κόντρα. Παίζω άμυνα θανάτου, κλέβω μπάλα αλλά την κλέβω για να φύγω γρήγορα στο γκολ. Και είδατε ποιος είναι ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ. Δύο τέτοιες ομάδες, τρομερές στην κόντρα, με ταχύτητα. Η Ρεάλ του Αντσελότι έτσι είναι πλέον, το έπιασε το νόημα ο Ιταλός και έχει αλλάξει τρόπο παιχνιδιού. Και στα δύο ματς με την Μπάγερν, και στον τελικό κυπέλλου με την Μπαρτσελόνα, έπαιξε με αυτόν τον τρόπο.