Δεν ξέρω αν ο Παναθηναϊκός είχε ωριμότητα που είπε ο Γιάννης Αναστασίου. Δεν το είδα στο πρώτο εικοσάλεπτο του αγώνα. Αντιθέτως, μια από τα ίδια. Δηλαδή; Τον Παναθηναϊκό να βγαίνει μπροστά χωρίς να προσέχει την άμυνά του. Να το ρίχνει στο σορολόπ πριν καν μετρήσει την Μπρυζ.

Ειδικά ο Πράνιτς, από τη μερηά του οποίου έγινε το γκολ των Βέλγων και η μεγάλη ευκαιρία για το 0-2. Όπου βέβαια εκεί για τη γλυτώσεις χρειάζεται και λίγο φάρδος. Πάντως, αυτό που πρέπει να πούμε για την ομάδα του Αναστασίου είναι ότι δεν τα έχασε. Εδειξε προσαρμοστικότητα, ανασυγκροτήθηκε και χτύπησε. Δεν πτοήθηκε από την κακή εκτέλεση πέναλτυ του Μπεργκ και την απώλεια της σημαντικής ευκαιρίας να φέρει την κατάσταση στα ίσια.

Νομίζω, ότι η αποβολή του Σάντσες έκανε ακόμα πιο σοβαρό τον Παναθηναϊκό. Συνέβη, ευτυχώς γι΄ αυτόν, κοντά στη λήξη του ημιχρόνου. Οπότε υπήρξε ο χρόνος να το φιλοσοφήσουν όλοι και για τον Αναστασίου να τους πει: "Το νου σας ρεμάλια. Ακόμα και με δέκα, δεν χάνουμε σήμερα. Πρέπει οπωσδήποτε να πάρουμε αποτέλεσμα. Πέρυσι μας είχαν όλες οι ομάδες στην Ευρώπη, του κλώτσου και του μπάτσου. Δεν βαρεθήκατε να χάνετε;".

Έτσι που λες. Τα είπε ένα χεράκι ο "Ολλανδός" κι έκανε δυο αλλαγές επίσης. Έβγαλε τα σαμιαμίδια. Τον Νίνη και τον Ατζαγκούν. Εβαλε τους ψωμωμένους Λαγό και Τριανταφυλλόπουλο. Το γλυκό έδεσε. Βοήθησε κι ο Κοτσώλης. Χωρίς κωλοφαρδία δεν κερδίζεις τέτοια ματς. Επίσης, χωρίς κάποιο χοντρό λάθος. Όπως αυτά που έκαναν οι παίκτες της Μπρυζ. Και όταν βρέθηκαν απέναντι στον τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού, αλλά και όταν μέσα στην περιοχή τους έπιασαν την μπάλλα με το χέρι.

Τελικό 2-1. Πολύ σημαντική νίκη για την ψυχολογία κυρίως και μετά για να αυξηθούν οι πιθανότητες πρόκρισης. Αλλωστε το ματσάκι στο Βέλγιο την άλλη εβδομάδα θα είναι μια πολύ διαφορετική ιστορία.

ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ συμβαίνει με τον Λουκ Στιλ στον Παναθηναϊκό, έχει το ρεπορτάζ ο apodytiriakias.gr