Δεν άντεξαν πνευματικά και ψυχολογικά

Ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε από τούς «16» του Τσάμπιονς Λιγκ, παρότι μάζεψε 9 βαθμούς κι ενώ πέρασε ομάδα (η Ρόμα) με μόλις 6! Ο Ολυμπιακός, σε όμιλο με τη «διαστημική» Μπάγερν και την Αρσεναλ -που στον 21ο αιώνα δεν έχει χάσει ραντεβού στη νοκ άουτ φάση της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης-, διεκδίκησε την πρόκριση μέχρι το 67΄ του τελευταίου του αγώνα. Ο Ολυμπιακός πέτυχε τον αρχικό του στόχο όταν έγινε η κλήρωση, δηλαδή να πάρει την 3η θέση και να συνεχίσει την άνοιξη την ευρωπαϊκή του... περιπέτεια μέσω του Europa League. O Ολυμπιακός σημείωσε και κάποια ρεκόρ, όπως οι 3 συνεχόμενες νίκες του, με 2 σερί διπλά...

Κακά τα ψέματα όμως...

Οταν: α) φτάνεις πολύ κοντά σε μια ιστορική υπέρβαση, β) παίζεις στην έδρα σου- κολαστήριο, γ) διαθέτεις το αβαντάζ δυο αποτελεσμάτων και -επιπλέον- δυο σκορ ήττας, δ) ο αντίπαλός σου έχει πολλές απουσίες, μεταξύ των οποίων και οι δυο από τους τρεις κορυφαίους παίκτες του, ε) η Αρσεναλ έρχεται στην Αθήνα κυριολεκτικά με την πλάτη στον τοίχο (για να αποφύγει την... κατακραυγή) και τελικά... παίρνεις τα τρία (γκολ) του Ζιρού (ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΕΝΩ ΕΊΧΕ ΗΔΗ ΥΠΟΣΤΕΙ ΔΙΑΣΤΡΕΜΜΑ), όλα τα παραπάνω δικαίως μοιάζουν με αυτό που περιγράφει ο λαός μας σαν «παρηγοριά στον άρρωστο»! Η σβουριχτή τριάρα από τους «κανονιέρηδες», και κυρίως ο τρόπος που αυτή προέκυψε ?σχεδόν στο «σβηστό» μετά το πρώτο 20λεπτο-, παραπέμπει δικαίως σε... ΞΕΝΕΡΩΜΑ. Κι ας είναι αντικειμενικά ανώτερη ομάδα η Αρσεναλ από τον Ολυμπιακό και καλύτερος ?πιο έμπειρος- προπονητής ο Βενγκέρ από τον Σίλβα...

Αντικειμενικά οι «ερυθρόλευκοι» οπαδοί πήραν μεγάλη πίκρα χθες βράδυ, ξαφνικά ένιωσαν να... αδειάζουν εκεί που δεν το περίμεναν, για αυτό με εντυπωσίασε που στο φινάλε μια σημαντική μερίδα του κόσμου στάθηκε δίπλα στους παίκτες και στον προπονητή με το αυθόρμητο χειροκρότημα που τους χάρισαν. Αναγνώρισαν δικαίως και απέδωσαν τα εύσημα στην ομάδα για τη σημαντική και λεβέντικη προσπάθεια που κατέβαλαν στη διοργάνωση. Κι ας λιγοψύχησαν και τα χάλασαν στην τελευταία τους «παράσταση», ορθότατα αυτό δεν... έσβησε όλα τα προηγούμενα. Για την υπόλοιπη Ευρώπη αυτή η συμπεριφορά συμπαράστασης από τους οπαδούς μπορεί να θεωρείται κάτι αυτονόητο, στην Ελλάδα όμως πρέπει να μνημονεύεται, γιατί συνήθως αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα! Μαζί με το χειροκρότημα (...πολιτισμού) των «ερυθρόλευκων» στον πρώην δικό τους Τζόελ Κάμπελ, τη στιγμή της αλλαγής του, κι ας τους είχε «σκοτώσει» με την (έμπνευσης... ποδοσφαιρικού Αϊνστάιν) ασίστ που έβγαλε στον Ζιρού στο 0-2...

Προσωπικά διαφωνώ -διαφωνούσα κι από πριν- με τη λογική επιχειρηματολογία εκείνων που έλεγαν: «Καλύτερα για τον Ολυμπιακό να συνεχίσει στο Εuropa League, γιατί εκεί θα έχει μεγαλύτερες πιθανότητες διάκρισης, ενώ στο Τσάμπιονς Λιγκ άντε να περνούσε έναν ακόμη γύρο». Sorry, αλλά τα θεωρώ... παπαρολογίες. Δεν μπερδεύω τη μια διοργάνωση με την άλλη, το ότι θεωρείται πιο εύκολη είναι σχετικό και πολύ θεωρητικό, ασφαλώς δεν διαθέτει την ίδια λάμψη και στο φινάλε δεν ξέρω αν ταιριάζει στους «ερυθρόλευκους».

Ο Ολυμπιακός έχασε μάλλον εύκολα από την Αρσεναλ, γιατί αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ και ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ στο παιχνίδι όπου έπρεπε να κατέβαινε προετοιμασμένος να... μασήσει ακόμη και σίδερα. Αντίθετα, εμφανίστηκε μάλλον φοβισμένος, προσπαθώντας να βρει συμμάχους περισσότερο στο... χρονόμετρο και στο πλεονέκτημα των δυόμισι αποτελεσμάτων. Και αυτό πλήρωσε...

Δυστυχώς για τον Ολυμπιακό ο χθεσινός «τελικός» ήταν... ΘΕΜΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΩΝ και εκεί η Αρσεναλ υπερίσχυσε σαφέστατα τόσο στον πάγκο,όσο και στον αγωνιστικό χώρο. Νομίζω πως ακόμη και η απειρία -από τέτοιες ειδικών συνθηκών αναμετρήσεις δίχως αύριο, στο υψηλότερο επίπεδο- του κατά τα άλλα σπουδαίου προπονητή Μάρκο Σίλβα μέτρησε. Πώς; Πολλαπλά... Κυρίως στο ότι ο ίδιος δεν είχε καθαρό μυαλό και κατ' επέκταση καθαρό πλάνο για το τι ήθελε να κάνει στο γήπεδο. Με αποτέλεσμα για πρώτη φορά να μην καταφέρει να εμπνεύσει και να δούμε τόσο κακούς ορισμένους παίκτες του, αλλά και τόσο «κοιμισμένη» την ομάδα του. Τέτοιον φόβο και έλλειψη πρωτοβουλίας ειλικρινά δεν τα περίμενα, μάλλον ούτε και ο Σίλβα...

Μακρυά από μένα τα κλισέ που... μονότονα άκουγα χθες βράδυ, πως ο Ολυμπιακός για 25 λεπτά δεν είχε επιτρέψει στην Αρσεναλ να κάνει τελική. Με έκαναν να γελάω... Το ότι στις δυο πρώτες τελικές της είχε δοκάρι και γκολ, ενώ θα μπορούσε να πάει από το ημίχρονο με σκορ πρόκρισης, σας λέει κάτι; Το να ήταν στρατηγική του Βενγκέρ να «κοιμίσει» τους γηπεδούχους παίζει; Ή θεωρούμε πως έχει γεράσει και ξεκουτιάνει ο Αλσατός; Ας σοβαρευτούμε επιτέλους. Ο Βενγκέρ έμαθε από το πάθημα του «Εμιρεϊτς», εκεί όπου είχε υποτιμήσει-σνομπάρει τον Ολυμπιακό, τον μελέτησε και τον κτύπησε στο αδύναμό του σημείο, δηλαδή στο κέντρο της άμυνας. Εκεί όπου λείπει ο παικταράς στόπερ.

Πηγή: Goal