Να ζήσει το όνειρο!

Πολλές φορές οι όμιλοι αποτελούν “παγίδα” για τον Ολυμπιακό. Αρκετές φορές στις προηγούμενες 12 συμμετοχές των “ερυθρολεύκων” στα “αστέρια” του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου η κλήρωση είχε δημιουργήσει τεράστιες ελπίδες και μεγάλες προσδοκίες αλλά στο χορτάρι όλα αυτά είχαν γκρεμιστεί με τον χειρότερο δυνατό τρόπο για την ομάδα του Πειραιά. Ομάδες άγνωστες έγιναν γνωστές λόγω της κακής παρουσίας του Ολυμπιακού με το πολυπόθητο διπλό να στοιχειώνει τους “ερυθρόλευκους”. Και τότε όμως υπήρξαν στιγμές μεγαλείου για τον Ολυμπιακό.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει το 3-3 με την Ρεάλ στο ΟΑΚΑ με τον μέγιστο Ζιοβάνι να “ζωγραφίζει” ή το θρυλικό 6-2 επί της φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ Λέβερκούζεν. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την ολική επαναφορά στο Πόρτο όπου το 2-0 έγινε 2-2 αλλά και το πρώτο “ταξίδι” του Ολυμπιακού στα “αστέρια” στην παρθεινική του εμφάνιση στο Τσάμπιονς Λιγκ με την γκολάρα του Γιαννακόπουλου στην νίκη επί της Πόρτο στο ΟΑΚΑ.

Το Τσάμπιονς Λιγκ είναι ότι καλύτερο μπορείς να παρακολουθήσεις στο ποδόσφαιρο, αποτελεί για τους ποδοσφαιριστές την μεγαλύτερη τους πρόκληση. Μπορεί να σε εκτινάξει στα ουράνια αλλά και ταυτόχρονα να στείλει στα τάρταρα. Το 7-0 στο Τορίνο δυστυχώς ποτέ δεν θα σβηστεί, θα είναι εκεί και θα θυμίζει την πιο “μαύρη” στιγμή στην αγωνιστική ιστορία του Ολυμπιακού.

Οι τελευταίες όμως αναμνήσεις απο το Τσάμπιονς Λιγκ για τον Ολυμπιακό είναι γλυκές. Πως να μην είναι όταν στις δύο τελευταίες του συμμετοχές έχει πετύχει αυτό που χρόνια προσπαθούσε μετά την ονειρική πορεία του 1998-1999 και την “8αδα”. Ποιος θα ξεχάσει τα διπλά στην Βρέμη και την Ρώμη αλλά και τον θρίαμβο επί των Γερμανών στο Καραισκάκη που έστειλαν την ομάδα στους “16”, απο έναν όμιλο που μοιάζει πολύ με τον φετινό. Το ίδιο και πρόπερσι όπου ο Ολυμπιακός των πολλών προβλημάτων είχε καταφέρει να περάσει ξανά στην φάση των “16” πίσω απο την Άρσεναλ και μπορστά απο Σταντάρ και Άλκμααρ.

Τώρα τα πράγματα δείχνουν και πάλι δύσκολα για τους Πειραιώτες. Και αναμφίβολα είναι. Ο Ολυμπιακός του Βαλβέρδε όμως είναι ομάδα και αυτό που δείχνει ικανός να κάνει είναι (τουλάχιστον) να κοιτάξει στα μάτια και να παίξει στα ίσα τους μεγάλους του αντιπάλους. Να ζήσει το όνειρο του Τσάμπιονς Λιγκ και να πετύχει το καλύτερο δυνατό. Είτε αυτό είναι η πρόκριση είτε η τρίτη θέση και η συνέχεια στο Γιουρόπα Λιγκ. Γιατί και η τρίτη θέση επιτυχία θα είναι απο έναν τόσο δυνατό όμιλο.

Βεβαίως στην Ελλάδα η συνέχεια στο Γιουρόπα Λιγκ δεν αρκεί, λες και έχουμε χορτάσει απο κατακτήσεις στην δεύτερη τι τάξει ευρωπαική διοργάνωση. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Το θέμα για τον Ολυμπιακό πρώτα απο όλα είναι να δείξει πως είναι ΟΜΑΔΑ. Και βέβαια να αρχίσει με το δεξί κερδίζοντας την Μαρσέιγ στο Καραισκάκη, όπως είχε κάνει στο παρελθόν με την Πόρτο, την Λεβερκούζεν και την Άλκμααρ. Μπορεί να το κάνει...

Υ.Γ.: Πολλά τα εμπόδια αλλά κυρίως το θέμα είναι οικονομικό για την μεταγραφή του Ιακουίντα. Παίκτης που θα δώσει λύσεις στον Βαλβέρδε αναμφίβολα. Όσο για τους τραυματισμούς του και για την παρουσιάση οταν...σακάτη, όσα δεν πιάνει η αλεπου τα κάνει κρεμαστάρια...Αν έρθει, αν έρθει, τότε θα δούμε πόσο σακάτης είναι...

Πηγή: katimagiko.gr