Τι έμεινε τώρα, λίγες ώρες μετά τη ματσάρα του ΟΑΚΑ μεταξύ της ΑΕΚ και της Μπενφίκα; Μια μεγαλειώδης εμφάνιση του Δικεφάλου, που με το 1/10 του ρόστερ (σε ονομαστική αξία) των Πορτογάλων, τους κοίταξε στα μάτια και η… αετομαχία παραλίγο να γράψει ιστορία.

Είναι όμως αυτό το ζητούμενο; Ποια είναι τα οφέλη από αυτή την κατάληξη που είχε τελικά ο αγώνας και η υπερπροσπάθεια της Ένωσης; Εξυπακούεται πως η ψυχολογία είναι στα ύψη και μάλιστα τώρα πριν από το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Το θέμα άλλωστε δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα, αλλά και η εικόνα μιας ομάδας. Η ΑΕΚ λοιπόν δείχνει καλά.

Και θα ήταν καλύτερα, αν ο Κλωναρίδης δεν «έπαιρνε τη λάθος απόφαση» όπως είπε ο ίδιος. Ξέρετε κάτι; Τα περί ομαδάρας τα ακούω βερεσέ. Όλα όμως. Όχι γιατί τα παιδιά του Ουζουνίδη δεν απέδειξαν πολλά. Πάρα πολλά έδειξαν και πρώτα από όλα έστειλαν μήνυμα στους Πειραιώτες ότι θα ματώσουν για να πάρουν αποτέλεσμα στο ΟΑΚΑ την Κυριακή. Τους «είπαν» πως δεν… κωλώνουν κόντρα στη μεγάλη Μπενφίκα που έριξε τέσσερα στην Τούμπα κι εξαφάνισε τον ΠΑΟΚ από ποδοσφαίρου γης. Άρα, κύριε Μαρτίνς το νου σου…

Τα περί ομαδάρας λοιπόν, από το ένα μου μπαίνουν, από το άλλο βγαίνουν. Οποιος θέλει ας μείνει με τις αναμνήσεις. Τη νίκη την πήρε ενώ την είχε στο πιάτο; Όχι. Άρα τι πανηγυρίζουμε; Το γεγονός ότι οι Πορτογάλοι έμειναν με δέκα και από εκεί το ματς άρχισε να γυρίζει; Ή για το ότι ο Κλωναρίδης «έχασε» ένα σίγουρο γκολ στερώντας από την ομάδα του το ευρωπαϊκό της φετινό μέλλον, για να γευτεί το νέκταρ του χατ τρικ; Εχω την αίσθηση ότι κανείς νοήμων δεν του βγάζει το… χατ. Τα έπαιξε όλα για όλα κι έχασε. Πήγε να γυρίσει μόνος του το ματς, αλλά στο τέλος «αυτοκτόνησε». Μουτζούρωσε αντί να ζωγραφίσει, «αρνήθηκε» μια ιστορική στιγμή στην ομάδα του και στους συμπαίκτες του και φυσικά άφησε έξω από το ταμείο ένα αξιοσέβαστο ποσό που δίνει η νίκη στον όμιλο του Europa.

Όποιοι είναι ευχαριστημένοι με αυτό, με γεια τους, με χαρά τους. Αυτό δε λέγεται πάντως ομάδα που πάει να μπει στα σαλόνια. Λέγεται ομάδα που παλεύει, ομάδα με ψυχή, ομάδα να τη γουστάρεις. Την καταξίωση τη φέρνουν οι μεγάλες νίκες, όχι οι μεγάλες εμφανίσεις κι αυτό το ξέρουμε όλοι.

Πρώτος και καλύτερος ο Ουζουνίδης που σε κάθε εμφάνιση της ΑΕΚ κλείνει και μερικά στόματα. Ο Μαρίνος τους το έχει… βουλώσει κανονικά και με τα λίγα όπλα του, έχει ακονίσει τα… νύχια του Αετού, που αλλοίμονο αν σε πιάσει στα χέρια του. Εκτός κι αν έχει την ατυχία της Τούμπας ή του να μην πάρει την πάσα ο Γιακουμάκης.

Αν κάποιος βγήκε χθες κερδισμένος είναι αυτός. Ο προπονητής της Ενωσης, ο οποίος καταπολεμάει την ατυχία με τους τραυματισμούς, τις απερισκεψίες με τις αποβολές και τη συγκρατημένη μεταγραφική πολιτική της διοίκησης, με δουλειά που βάζει σε πολλούς τα γυαλιά και με «μηνύματα» πως αν τον Γενάρη βοηθηθεί, θα διεκδικήσει μέχρι τέλους τα κεκτημένα. Ο Ουζουνίδης «ουρλιάζει» με τη δουλειά του. «Γκαρίζει» σε όλους όσους αποφάσισαν να μην προικίσουν κι άλλο τον πάγκο του, φωνάζει μέσα από την ψυχή του σε όσους του έφεραν τις επιλογές που του έφεραν (σ.σ. δύο μήνες χωρίς Μπογέ θυμίζουμε).

ΥΓ. Αν ο Μπάρκας χθες ήταν καλός, το αποτέλεσμα ήταν κοντά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Τρέλα για τον «μοιραίο» - Mεταγραφάρα έξω ο… - Ποιον «έφαγε» ο Βλαχοδήμος - Πού ήταν ο κόσμος;

Μαρίνος Ουζουνίδης Μπενφίκα Champions League ΑΕΚ