Ολυμπιακός - Πέδρο Μαρτίνς: Σε ένα από τα χειρότερα του φετινά βράδια, ο Ολυμπιακός κατάφερε με γκολ του Ελ Αραμπί να νικήσει πολύ δύσκολα τον Ερυθρό Αστέρα, να του... πάρει μέσα από τα χέρια την τρίτη θέση και να κλείσει επιτυχημένα την παρουσία του στο φετινό Champions League.
Οι Πειραιώτες δεν έκαναν την υπέρβαση, αφού παρότι κοίταξαν στα μάτια την Τότεναμ σε δύο παιχνίδια στο φινάλε λύγισαν, ωστόσο έκαναν το χρέος τους και συνεχίζουν στην Ευρώπη αφήνοντας εκτός μία ομάδα που ήταν σαφώς χειρότερη. Η εξέλιξη αυτή φέρνει χρήματα στον σύλλογο, ανεβάσει το πρεστίζ του και φυσικά παραμένει η μόνη ομάδα που μάχεται για την Ελλάδα στην Ευρώπη.
Όσον αφορά πάντως το παιχνίδι με τους Σέρβους, ο Ολυμπιακός ήταν πολύ μακριά από τον καλό του εαυτό, ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς τον «εγκλώβισε» στο αμυντικό του πλάνο και ο Πέδρο Μαρτίνς μη έχοντας τον Ματιέ Βαλμπουενά, δεν μπορούσε να βρει λύση απέναντι σε μία ομάδα που τον περίμενε πίσω από τη σέντρα. Το παιχνίδι των «Ερυθρολεύκων» ήταν μονότονο, σε πολλές στιγμές του αγώνα μέχρι και βαρετό, προβλέψιμο και μη αποτελεσματικό.
Χωρίς πολλά λόγια, το πλάνο του Μαρτίνς είχε αποτύχει μέχρι το 87ο λεπτό, όταν το... χέρι του Θεού έκανε το πέναλτι και ο Ελ Αραμπί με την άψογη εκτέλεση καθάρισε το ματς. Ο Μαροκινός που ήταν από τους καλύτερους του γηπέδου, έτρεξε πάρα πολύ, πίεσε, έχασε ευκαιρίες, όμως ήταν απελπιστικά μόνος του. Δεν υπήρχε φάση που να πήρε την μπάλα με χώρο και δεν ήταν λίγες οι φόρες που γύρισε πολλά μέτρα μακριά από την αντίπαλη περιοχή για να βοηθήσει στην ανάπτυξη.
Άξιος συμπαραστάτης του ο Ντανιέλ Ποντένσε, ο οποίος... ταλαιπώρησε όσο κανένας τους Σέρβους, έφτιαξε πάρα πολλές φάσεις και παρότι δεν σκόραρε στις δύο απίθανες ευκαιρίες (που δημιούργησε μόνος του!) ήταν μάλλον ο MVP του αγώνα. Ο Πορτογάλος επιβεβαίωσε πως είναι παίκτης από το κορυφαίο επίπεδο κι είναι άδικο για τον ίδιο που δεν θα παίξει κι άλλο φέτος στο Champions League. Ήταν... τρελαμένος από το πρώτο λεπτό, χτυπιόταν σε κάθε ευκαιρία και το ήθελε περισσότερο από όλους να σκοράρει. Το γκολ λοιπόν δεν το έχει, αποδεδειγμένα πλέον και δικαίως τον κράζουν, όμως όσα κάνει με την μπάλα στα πόδια, ποιος άλλος μπορεί να τα κάνει στον Πειραιά ίσως και στην Ελλάδα;
ΥΓ. Απίστευτα κακός ο Γιασίν Μεριά. Ο Τυνήσιος ήταν εκτός τόπου και χρόνου, πούλησε πάρα πολλές φορές την μπάλα και ήταν φανερό πως είχε πάρα πολύ άγχος. Οι γκέλες του έχουν δημιουργήσει ψυχολογικά και εάν δεν τον βοηθήσουν άμεσα στο Λιμάνι, δύσκολα θα παίξει ξανά βασικός. Κάθε φορά που ακουμπούσε την μπάλα, έτρεμαν τα πόδια του! Είναι άδικο για τον Ρούμπεν Σεμέδο να μην έχει έναν καλό στόπερ δίπλα του και να υποχρεώνεται να τρέχει παντού και να εκτίθεται στο φινάλε κι αυτός...