Προπονητάρα είδαμε (ο Βαλβέρδε, δίνοντας πραγματικό ρεσιτάλ τόσο στο τακτικό στήσιμο της ομάδας όσο και στο κοουτσάρισμά της)...

Γκολάρα έβαλε (ο Φετφατζίδης κέρδισε ακόμη και τον «ημίθεο» χθες Μανταντά)...

Ολυμπιακάρα ήταν τελικά ο Πειραιώτης και όχι της Μασσαλίας!

Χωρίς Ιμπαγάσα, Ορμπάιθ, Μακούν και Φέισα! Με την παράδοση να μην τον ευνοεί καθόλου στις μονομαχίες του με γαλλικές ομάδες. Παίζοντας με την πλάτη στον τοίχο, αφού ακόμη και η ισοπαλία ενδεχομένως να μην του έφτανε ούτε για το Γιουρόπα Λιγκ. Με αλχημείες τύπου Μανιάτη ως κόφτη και για πρώτη φορά δίδυμο με τον Μοντέστο στα χαφ.

Και όμως, κόντρα σε όλα αυτά και στις προβλέψεις που τον ήθελαν να απαρνείται αναγκαστικά το κλασικό -επί Βαλβέρδε- στυλ παιχνιδιού του, πηγαίνοντας σαφώς πιο συντηρητικά, ο Ολυμπιακός από το ξεκίνημα της αναμέτρησης «κυνήγησε» τη νίκη. Με σωστό πλάνο, έξυπνη στρατηγική και ιδανική διαχείριση των ιδιαίτερων αγωνιστικών συνθηκών.

Ο Ολυμπιακός χθες βράδυ ήταν... μαγιικός! Βγαλμένος από τα καλύτερα ευρωπαϊκά όνειρα των οπαδών του... Μια ομάδα που στη μεγαλύτερη διάρκεια του ματς κατάφερε (χωρίς υπερβολή) να γελοιοποιήσει τη Μαρσέιγ. Ο Ντεσάν έκανε μπαμ πως «κατέβηκε» για να πάρει το βαθμό της ισοπαλίας, δεν ρίσκαρε να αιφνιδιάσει τον αντίπαλό του στο πρώτο ημίχρονο (εκεί δηλαδή που συνηθίζει ο φετινός Ολυμπιακός να δέχεται γκολ), αλλά «αιχμαλωτίστηκε» από τον Βαλβέρδε και ανασταλτικά αλλά και στο παραγωγικό κομμάτι (με τις κάθετες και τις μακρινές μπαλιές στην πλάτη της αργής και αναξιόπιστης γαλλικής άμυνας). Ο Ισπανός τεχνικός είχε «διαβάσει» άριστα την πρώην πρωταθλήτρια Γαλλίας, προετοιμάζοντας τέλεια τους ποδοσφαιριστές του. Δεν είναι τυχαίο πως δεν υπήρχε υστερήσας!

Η πρώτη φορά που οι γηπεδούχοι απείλησαν την εστία του Μέγερι ήταν στο 51' και έπειτα από ολιγωρία του Τοροσίδη στο ξεκίνημα της φάσης. Για ένα δεκάλεπτο μετά οι «ερυθρόλευκοι» έδειχναν να χάνουν την αυτοσυγκέντρωση και την πίστη τους, αλλά η εμπνευσμένη γρήγορη αλλαγή του Βαλβέρδε, με τον Γέστε αντί του Φουστέρ (έτρεξε πολύ, αλλά υστέρησε στην τελική πάσα), ξανάβγαλε με αξιώσεις την ομάδα του στην κόντρα επίθεση.

Η Μαρσέιγ έκανε δεύτερη μεγάλη ευκαιρία στο 71' (φανταστικό «στοπ» από τον Μέγερι στην κεφαλιά του Ντιαβαρά), για να ξαναχτυπήσει αμέσως μετά ο Ερνέστο περνώντας και τον Φετφατζίδη. Για να έρθει στο 82' η πανηγυρική του δικαίωση μέσω των δύο αλλαγών, σε ένα γκολ που θα μπορούσε να πάρει... Οσκαρ δημιουργίας (απίστευτη ασίστ από τον Βάσκο) αλλά και εκτέλεσης (τα φάλτσα του «Φέτφα» έκαναν άπιαστο το σουτ του).

Στη συνέχεια ήταν η σειρά της... θεάς μπάλας να αποκαταστήσει την αδικία που είχε προκαλέσει στον Ολυμπιακό μέχρι τώρα στο Τσάμπιονς Λιγκ (δοκάρι ο Τοροσίδης στο «Εμιρεϊτς», πέναλτι-μαρς που του αρνήθηκε ο διαιτητής στο «Βεστφάλεν»).

Τόσο με την τεράστια απόκρουση του συγκλονιστικού Μέγερι στο 85' επί του Ρεμί όσο και με το ανόητο χέρι του Μιραλάς, που έγινε εντός περιοχής, αλλά ο διαιτητής και ο επόπτης του το είδαν εκτός περιοχής (κι έδωσαν φάουλ αντί για πέναλτι). Τυχερός ο Βέλγος στράικερ, που θα μπορούσε να στιγματίσει χθες μια σούπερ εμφάνιση και να αποδειχτεί μοιραίος δις (στο μοναδικό τετ α τετ που έχασε ξανά στο 61' αλλά και με το χέρι του στο 87'). Τυχερός στο τέλος και ο Ολυμπιακός, που «δικαιώθηκε» μέσα από δύο παίκτες που ήταν υπό (γερή)αμφισβήτηση και που, απ' ό,τι φαίνεται, ξεπέρασε το σύνδρομο Κοστάντσο.

Στο διά ταύτα: ο Ολυμπιακός του Βαλβέρδε έκανε μία από τις πιο ώριμες και ολοκληρωμένες εκτός έδρας εμφανίσεις ελληνικής ομάδας στην Ευρώπη. Και άξιζε πέρα ως πέρα τη νίκη.

Πηγή: Goal

Champions League Ολυμπιακός