ι Αλέγκρι και Γκουαρντιόλα εφάρμοσαν διάφορα τακτικά τρικ, τα οποία ήταν πιο εμφανή κατά τη διάρκεια του πρώτου 45λέπτου. Η παρουσία 3 αμυντικών από τον Γκουαρντιόλα αποτελεί το νέο πείραμα της Μπάρτσα, αλλά όσες φορές χρησιμοποιήθηκε φέτος (Πριμέρα) δεν έχει καταφέρει να αποδώσει το ποδόσφαιρο που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε από του Καταλανούς.

Το σκεπτικό Αλέγκρι

Το 4-3-1-2 του Αλέγκρι δεν ξέφυγε από τη πεπατημένη του Ιταλού αλενατόρε και περιελάμβανε:

Στενή διάταξη της αμυντικής τετράδας με σχετικό βάθος, με ελαχιστοποιημένες τις αποστάσεις της 1ης και της 2ης αμυντικής γραμμής
Τοποθέτηση δύο playmakers, έναν στη μεσαία (Μπόατενγκ) και έναν στην επιθετική γραμμή (Ζλάταν)
Αυξημένα αμυντικά καθήκοντα για τον θεωρητικό επιτελικό μέσο της ομάδας, Μπόατενγκ
Εκδήλωση αντεπιθέσεων σε δεύτερους χρόνους -βασιζόμενη στην ποιότητα- ώστε να αποκρυφτεί επιμελώς το disadvantage ρυθμού των ροσονέρι
Αποδέκτες των τελικών προσπαθειών παίκτες που έρχονται “από πίσω” (Νοτσερίνο, Ρομπίνιο) σε χώρους επιτήρησης που απουσιάζουν οι μέσοι της Μπάρτσα

Σχόλιο: Η Μπάρτσα συνηθίσει να αμύνεται στις αντεπιθέσεις των αντιπάλων με στενή αμυντική διάταξη συγκεντρώνοντας πολλούς παίκτες στην τελευταία γραμμή άμυνας, αφήνοντας κενούς χώρους στα 40 μέτρα. Η διάταξη με 3 αμυντικούς (όχι απαραίτητα κεντρικούς) και οι μη επιστροφές του Κουένκα (χώροι δράσης του Ρομπίνιο) ενίσχυσαν τον τρόπο αντεπίθεσης των Μιλανέζων, κάνοντας τη Μπάρτσα πιο ευάλωτη

Ειδικούς αμυντικούς ρόλους στον Αμπροσίνι, που ήταν το μοναδικό καθαρό αμυντικό χαφ της Μίλαν
Μεγάλες επιθετικές ελευθερίες στο Μπόατενγκ
 

Διαβάστε την υπόλοιπη ανάλυση στο overlap.gr

Ανάλυση Champions League Μπαρτσελόνα Ποδόσφαιρο SPORTS Μίλαν