Το θολωμένο μας μυαλό

Οι ώρες της ήττας είναι πάντα δύσκολες στο ποδόσφαιρο. Και στη Ζωή.Τέτοιες ώρες όμως -που εμείς οι οπαδοί της Μπάρτσα βιώνουμε με μεγάλη πίκρα -ίσως είναι οι καλύτερες για να προσπαθήσεις να δεις τα πράγματα καθαρά χωρίς να θολώνει το μυαλό σου από στενοχώρια....και την καζούρα των εχθρών.... Συμπεράσματα κι αλήθειες λοιπόν.

1) Εγωιστικά δεν κάνω πίσω ούτε σπιθαμή σε σχέση μ αυτά που έγραφα μετά απ το πρώτο παιχνίδι. Η Μπαρτσελόνα είχε ν' αντιμετωπίσει μια ομάδα που ΕΠΕΛΕΞΕ ν' αγωνιστεί μέσα στην περιοχή της. Και το επέλεξε απ την αρχή πολύ πριν τη βλακωδη αποβολή του Τέρι.

2) Εκτός απ το.....σινικό τείχος η Μπρατσελόνα ασφαλώς και δικαιούται να τα βάζει με την ατυχία της. Τέσσερα δοκάρια σε δύο παιχνίδια....

3) Η....κατάρα του Μέσι απέναντι στην Τσέλσι και τον Τσεχ συνεχίστηκε. Η ψυχολογία του....κοντού ήταν πολύ κακή,η εκτέλεση του πέναλτι ακόμη χειρότερη και η...βύθισή του σε ποδοσφαιρική μελαγχολία μέχρι το τελικό σφύριγμα απολύτως αναμενόμενη. Το πέναλτι στην ουσία καθόρισε το ψυχολογικό στάτους της Μπαρτσελόνα μέχρι και τη λήξη.

4) Το μυαλό του Πεπ και των παικτών στη συνέχεια θόλωσε. Κατ αρχήν ο Μέσι παρέμεινε "αποκλεισμένος"κάπου στο ημικύκλιο της περιοχής ενώ και οι...τυφλοί έβλεπαν ότι έπρεπε να βγει πολύ περισσότερο προς το κέντρο του γηπέδου κι απ τον άξονα να διευθύνει το παιχνίδι της ομάδας του. Τίποτε. Σιγή... Προσθέτοντας σ αυτά και την έλλειψη ιδεών απ τον Τσάβι ολοκληρώνουμε το πλέον...αντιπαραγωγικό παζλ στη λειτουργία της μεσαίας γραμμής της Μπαρτσελόνα.

5) Θα 'ταν κατάπτυστο να μη σταθώ στο πιο καθοριστικό στοιχείο του παιχνιδιού της Τσέλσι:Την απίστευτη θέληση των ποδοσφαιριστών της.Έβλεπαν το....Έβερεστ απ το επίπεδο της....θάλασσας, δε φορούσαν παπούτσια και..είχαν πυρετό. Κι όμως το ανέβηκαν. Ναι ήταν τυχεροί αλλα πίστεψαν. Πίστεψαν και το ανέβηκαν.

6) Ακούω διάφορους δήθεν γνωρίζοντες και "σοβαρούς αναλυτές"να μας ζαλιζουν με την...ικανότητα του Ντι Ματέο. Είναι για γέλια και για κλάματα πραγματικά τέτοιες.....περισπούδαστες αηδίες. Είναι απολύτως προφανές ότι οι ποδοσφαιριστές έφεραν την Τσέλσι στον τελικό. Αρκεί κανείς να δει τις κινήσεις του Ντρογκμπά που έδινε ...εντολές στον προπονητή του να βγάλει την ομάδα μπροστά μετά το 2-0 και θα καταλάβει! Δύο λεπτά μετά μπήκε το γκολ.Α και κάτι για τον Ραμίρες που φτιαξε το γκολ στο Λονδίνο και πέτυχε το πρώτο στο Καμπ Νου:Ο "κάθετος"τρόπος με τον οποίο κινειται ο Ραμίρες είναι απολύτως έργο Βίλας Μπόας.Καμμιά σχέση με Ντι Ματέο.

7) Καλός ο Ντρογκμπά δε λέω. Αλλά εννοείται ότι ο άνθρωπος της πρόκρισης είναι μακράν ο Τσεχ.Αν δεν υπήρχε αυτός ο υπερκολοσσός τερματοφύλακας τίποτε δα θα ταν ίδιο. Και δε μιλάω μόνο για τον τρόπο με τον οποίο ο Τσέχος (τον οποίο η Εθνική θα βρει μπροστά της στα Πολωνικά γήπεδα) ψαρώνει τον Μέσι. Ο Τσεχ είναι ο απόλυτος ηγέτης της Τσέλσι.Η εγγύηση,ο στυλοβάτης η...εμπιστοσύνη που έχουν οι υπολοιποι δέκα...στην πλάτη τους.Μπράβο του και πάλι μπράβο του.

8) Η αποθέωση των παικτών της Μπαρτσελόνα απ τους οπαδούς τους μετά το τέλος του ματς είναι για το μουσείο του παγκόσμιου αθλητισμού. Πάνω στον αποκλεισμό απ τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και τρεις ημέρες μετά την ήττα απ τη Ρεάλ. Δεν έχω αλλα λόγια να τον περιγράψω.Δεν περιγράφεται άλλωστε το μεγαλείο....

Αυτά.Κι όπως μου πε κι ο πατέρας μου όταν μου τηλεφώνησε με τη λήξη του ματς: "Η ώρα η καλή."