Εκτός από τον μεγάλο αστέρα Πλατινί που σκόραρε 9 φορές σε 5 παιχνίδια με όλους τους τρόπους (σουτ, κεφαλιά, πέναλτι,φάουλ), ο προπονητής Μισέλ Ινταλγκό είχε υπό τις οδηγίες του μια ικανότατη μεσαία γραμμή που μπορούμε να πούμε πως έφτασε μόνη της στην κορυφή. Με μία δόση υπερβολής, ήταν τόσο εμφανής η ποιοτική ανωτερότητα των επιτελικών της Γαλλίας έναντι των αντιπάλων που θα ήταν δύσκολο να χάσει το τρόπαιο ακόμα κι αν δεν υπήρχαν επιθετικοί.

Το «μαγικό καρέ» έκανε τη διαφορά

Το 4-4-2 σε σχήμα ρόμβου ήταν το σταθερό σύστημα της Γαλλίας σε όλο το τουρνουά. Στην θέση 1, ο Ζοέλ Μπάτς ενέπνευσε σιγουριά και εξαιρουμένων δύο παιχνιδιών, κράτησε ανέπαφη την εστία του. Στα άκρα της άμυνας, έπαιξαν οι Ντομέργκ (αριστερά) και Μπατιστόν (δεξιά) λειτουργώντας ως φουλ μπακ, συνεπικουρούμενοι στο κέντρο της από τους Λε Ρου και Μποσίς. Στα χαφ είχαμε το επονομαζόμενο «μαγικό καρέ«: καθαρός αμυντικός μέσος ο Λουίς Φερναντέζ και μπροστά του οι συνδετικοί κρίκοι Αλέν Ζιρές και Ζαν Τιγκανά που «κουβαλούσαν» τη μπάλα. Πίσω από τους επιθετικούς δέσποζε ο Μισέλ Πλατινί, που είχε (πλην των άλλων) εξαιρετική ικανότητα στο να διασπά τις άμυνες με πάσες μέσα από… την τρύπα της βελόνας. Στην επίθεση σταθερός σε όλο το τουρνουά ήταν ο Λακόμπ, ενώ προτιμήθηκαν εναλλάξ για παρτενέρ του οι Σις και Μπεγιόν.

Διαβάστε το υπόλοιπο θέμα στο overlap.gr

Ανάλυση Euro Ποδόσφαιρο SPORTS