Γράφει ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος.

Τουλάχιστον μέχρι και το πρώτο εικοσάλεπτο. Δεν μπήκαμε συγκεντρωμένοι, όπως θα έπρεπε. Δεν υπήρχε ανασταλτική γραμμή στα χαφ, όπως θα έπρεπε. Οι ακραίοι επιθετικοί δεν γύριζαν να μαρκάρουν, σε μία ομάδα όπου η αμυντική πίεση είναι κλειδί για την απόδοσή της.

Δεν μπορούσαμε να κρατήσουμε την μπάλα, με αποτέλεσμα ακόμη και μετά τις αποκρούσεις, αυτή να καταλήγει σε πολωνικά πόδια. Δεν είχαμε, συνακόλουθα τη δυνατότητα να βγούμε γρήγορα στην αντεπίθεση και να τους δημιουργήσουμε πρόβλημα. Στο πρώτο ημίχρονο, φάνηκε σαν να αγνοούσαμε τον τρόπο που οι Πολωνοί παίζουν με την ταχύτητά τους και την υπερφόρτωση, αριστερά. Προσθέστε την αναγκαστική αλλαγή του Αβραάμ, την αποβολή και την κακή διαιτησία και είναι να απορεί κάποιος, πώς μείναμε στο 1-0. Η απάντηση, για όσους έβλεπαν, προφανής.

Οι Πολωνοί δεν μπορούσαν πιο πολύ. Στο δεύτερο ημίχρονο, με δέκα, με Σαλπιγγίδη στην ομάδα, με εμφανή τη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, με καλύτερη αμυντική λειτουργία και τους Πολωνούς σίγουρους για το παιχνίδι, μία φορά που τα κάναμε ολα σωστά, ισοφαρίσαμε. Στα χαφ, στο δεύτερο ημίχρονο, ο Κατσουράνης ήταν ένας άλλος παίκτης σε σχέση με το πρώτο ημίχρονο, ενώ ο Καραγκούνης ήταν συγκινητικός και αν κατάφερνε να εκμεταλλευθεί το πέναλτι, θα πέρναγε στο πάνθεον.

Στο μισάωρο του δεύτερου ημιχρόνου δείξαμε πόσο τζάμπα χάσαμε ένα ολόκληρο πρώτο ημίχρονο, αφού ήμασταν σαφώς καλύτεροι. Δεν πίστευα ότι θα μπορούσαμε να διαχειριστούμε την κούρασή μας, αλλά αυτή η ομάδα είναι πολύ σκληρή για να πεθάνει. Είναι, όμως και πολύ εύκολη στο λάθος και έτσι μείναμε σε ένα «Χ» πικρό.

ΠΗΓΗ: Sportday

Εθνική Ελλάδας Γνώμες Euro LIFE Ποδόσφαιρο SPORTS