Αν δεν κάνω λάθος, ο Μπίλεκ εκτίμησε ότι οι Ρώσοι είναι το άπαιχτο φαβορί του ομίλου κι έκανε δοκιμές. Τι έκανε;

Πρώτον πίεσε αρκετά ψηλά (για τις δυνατότητες της ομάδας του), με αποτέλεσμα να κλέβουν μπάλες οι Ρώσοι και να βγαίνουν διαρκώς στην κόντρα. Δεύτερον έπαιξε τους Ρώσους στη μεσαία γραμμή με έναν παίκτη λιγότερο: ο Γίρατσεκ κι ο Πλαζίλ έμπλεξαν με τους τρεις πραγματικούς χαφ των Ρώσων, δηλαδή τον Ζιριάνοφ, τον Σιράκοφ και τον Ντενίσοφ. Τρίτον χρησιμοποίησε μια παράξενη άμυνα με τον αργό στόπερ Κάντλετς πάνω στον ταχύτατο Τζαγκόεφ και τους κόφτες του μακριά από τον Αρσάβιν που, ξεκινώντας κάθε προσπάθεια σαν μέσα αριστερά, τους εξέθεσε. Τέταρτον ζήτησε κατοχή μπάλας: με χαφ τόσο αργά και τόσο μακριά το ένα από το άλλο η κατοχή αποδείχτηκε κατάρα. Ολα αυτά νομίζω πως δεν θα ξαναγίνουν.

Δυσκολίες

Ωστόσο αυτό δε σημαίνει πως οι όποιες δυσκολίες που φάνηκαν στο πρώτο ματς με τους Ρώσους απόψε μπορεί και να κρυφτούν, μόνο και μόνο γιατί –όπως περιμένω– οι Τσέχοι θα προσπαθήσουν να παίξουν ένα πιο κοντρόλ παιχνίδι. Η άμυνά τους είναι αργή και στο πλάι πονάει: ούτε ο Κάντλετς, ούτε ο Γκεμπρέ Σελασιέ μπορούν να παρακολουθήσουν παίκτες που μπορούν να μπουκάρουν, ενώ οι δυο στόπερ είναι καλοί για ξύλο, αλλά σχετικά άτεχνοι: ο Κερζάκοφ στην πρεμιέρα έπαιξε με πλάτη κόντρα και στους δυο και παρ' όλα αυτά έκανε και 7 σουτ, ενώ ο πιο τεχνίτης Παβλιουτσένκο που τους βρήκε κουρασμένους χρειάστηκε λιγότερο από δέκα λεπτά για να σκοράρει. Επίσης είναι φανερό ότι Γίρατσεκ και Πλαζίλ υποφέρουν το πρέσινγκ: ο πρώτος κουβαλάει μπάλα περισσότερο από όσο επιτρέπεται, ο δεύτερος ψάχνει ακόμα τον Νέντβεντ και τον Πομπόρσκι. Ο,τι καλύτερο στην πρεμιέρα τους ήταν ο Πίλαρ και ο Ρέζεκ (οι δυο ακραίοι που ξέρουν και να συγκλίνουν – ειδικά ο πρώτος) και ό,τι χειρότερο ο Μπάρος (που δεν τροφοδοτήθηκε) και ο Ροζίτσκι που ήθελε πολύ την μπάλα παρόλο που τα πόδια του δεν τον σηκώνουν. Προσοχή όμως: οι δυο τους κουβαλάνε τόσο μεγάλες εμπειρίες που και στην παρακμή τους μπορεί να κρίνουν ματς.

Λογικά

Οι Τσέχοι έχουν αδυναμίες –το θέμα είναι κατά πόσο η δική μας ομάδα θα τις εκμεταλλευτεί. Λογικά αυτή τη φορά ο Χολέμπας δεν χρειάζεται πολλές βοήθειες: απλά πρέπει να έχει το μυαλό του στις συγκλίσεις του Πίλαρ ή του Ρέζεκ ή όποιου άλλου παίξει από εκεί. Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος δεν θα έχει απέναντί του τον Λεβαντόφσκι και οι επιθετικοί μας μπορεί να παίξουν λίγο περισσότερο: αλλά το ματς απόψε είναι στα χαφ. Οποιοι κι αν παίξουν, πρέπει να κλέψουν μπάλες από τον Γίρατσεκ και τον Πλαζίλ: αν δεν το κάνουν, δύσκολα θα δημιουργήσουμε καλές ευκαιρίες. Οι Τσέχοι υποφέρουν τους διεισδυτικούς παίκτες: στο αργό παιχνίδι είναι «μανούλες». Υποφέρουν μάλιστα τόσο τους παίκτες που βγαίνουν στην επίθεση από τις δεύτερες γραμμές, που είναι απορίας άξιο πώς δεν ακούγεται καθόλου στις δοκιμές το όνομα του Φετφατζίδη.

Μυστήριο

Διακρίνω εδώ και μέρες μια παράξενη αισιοδοξία στο στρατόπεδο της Εθνικής: σαν να εκτιμούν όλοι ότι το δύσκολο ματς ήταν αυτό με την Πολωνία –δεν συμφωνώ. Ποτέ ιστορικά κανένα ματς με τους Τσέχους δεν υπήρξε εύκολο και σε όλα αυτό που κυρίως κάναμε ήταν να παίζουμε σωστά άμυνα απέναντί τους. Απόψε η άμυνά μας είναι απαραίτητη, αλλά δεν αρκεί: χρειάζεται και κάτι παραπάνω. Είμαι περίεργος να δω πώς θα καλυφθεί το κενό του Κατσουράνη στα χαφ, αν ο «Κάρα» αντέχει δεύτερο ματς με πολύ τρέξιμο σε τέσσερις μέρες και αν ο Σαμαράς που προορίζεται για φορ θα μπορέσει να παίξει τόσο σωστά με την πλάτη όσο η περίσταση απαιτεί. Κυρίως φοβάμαι μήπως αυτός ο τυχοδιώκτης ο Μπίλεκ, που είχε φτάσει να κάνει τον προπονητή στην Κόστα Ρίκα, αλλάξει πολύ την επίθεσή του και μας μπλέξει. Γιατί η δική μας ομάδα, παρά τις απουσίες είναι ανοιχτό βιβλίο, ενώ η δικιά τους ένα μυστήριο…

 

Ναδάλ νούμερο 1

O Ναδάλ πέρασε τον Μπγιορν Μποργκ σε κατακτήσεις Ρολάν Γκαρός: νικώντας, σε ένα ματς που κράτησε δυο μέρες τον Τζόκοβιτς έφτασε τις επτά, ενώ ο Σουηδός έχει έξι. Τώρα η ερώτηση είναι στα πόσα Ρολάν Γκαρός θα σταματήσει ο Ναδάλ, που πλέον κυνηγά το μυθικό ρεκόρ του Γάλλου Μαξίμ Ντεκουζίς, ο οποίος το έχει κατακτήσει οκτώ φορές πριν από εκατό περίπου χρόνια (!) όταν έπαιζαν μόνο Γάλλοι αθλητές!

Το 'χω ξαναγράψει: ο Ισπανός δεν είναι κομπιούτερ όπως ο πληρέστατος Τζόκοβιτς, ούτε έχει την κλάση του Φέντ-ερερ. Λένε ότι έχει όλα κι όλα τρία με τέσσερα χτυπήματα και ότι το τένις του είναι μονότονο, αφού στηρίζεται στο εξωφρενικά καλό του μπάκχαντ: μπορεί να είναι κι έτσι. Ομως ο Ισπανός έχει περισσότερο καρδιά από όλους και στο τουρνουά στο οποίο μετράει η αντοχή και τα πόδια είναι ο απόλυτος βασιλιάς. Εν τέλει η διαφορά του με τους άλλους είναι ότι αυτός μπορεί να τους κερδίσει σε οποιαδήποτε άλλη επιφάνεια: αυτοί όμως στο χώμα πολύ δύσκολα μπορεί να τον κοιτάξουν στα μάτια.

Ο Τζoκοβιτς στον πρώτο του τελικό στο Παρίσι έχασε μια μεγάλη ευκαιρία. Η πρώτη διακοπή λόγω βροχής τον ευνόησε και του 'δωσε τη δυνατότητα να ξαναμπεί στο ματς: επιστρέφοντας έπειτα από μια ώρα ξεκούρασης έγραψε ένα απίστευτο σερί από συνεχόμενα γκέιμ. Η δεύτερη διακοπή, που όμως κράτησε μια ολόκληρη μέρα, δεν τον βοήθησε: μπορεί η πιθανότητα να κερδίσει τον Ναδάλ στα δυο σετ να είναι μεγαλύτερη από ό,τι να τον κερδίσει στα πέντε, όμως ξεκινώντας με το εις βάρος του 2-1 σετ, ο «Τζόκο» έπρεπε να κερδίσει τον Ισπανό 2-0, πράγμα που δεν είναι εύκολο.
Οπως και να 'χει το ραντεβού των δύο στο Γουίμπλεντον αναμένεται συναρπαστικό.



Κάποια στιγμή

Ο Αβραάμ έπρεπε να έχει αντικατασταθεί αμέσως. Ο γιατρός της Εθνικής προφανώς έκανε μια κακή διάγνωση. Ο Πιλάβιος δεν έπρεπε να αφήσει τον γιατρό να κάνει δηλώσεις. Αφού οι (άστοχες) δηλώσεις έγιναν, έπρεπε να βγει μια διορθωτική ανακοίνωση με μια συγγνώμη στον παίκτη. Χθες ο Μαρινάκης είπε ότι προέχει το καλό της Εθνικής. Ας πάρει κι ένα τηλέφωνο ο Πιλάβιος τον Μώραλη, να του πει ότι θα παραιτηθεί ο γιατρός όταν επιστρέψουν. Οσο και να μιλάει ο Μώραλης με τον Γκαγκάτση, κάποια στιγμή θα τον βρει…

ΠΗΓΗ: Sportday

Γνώμες Euro LIFE Ποδόσφαιρο SPORTS