3-5-2 vs. 4-4-2

Η ομάδα του Μπίλιτς απέδειξε ότι διαθέτει ένα εξαιρετικό σύνολο και αντιμετώπισε ως ίσος προς ίσο τους Ιταλούς αστέρες. Η Ιταλία, ελέω προγράμματος, διατηρεί ακόμα τον πρώτο λόγο για την πρόκριση όμως η Κροατία είναι ικανή για την έκπληξη και αποτελεί την ίσως πιο ευχάριστη έκπληξη του τουρνουά μέχρι τώρα με καθαρά αγωνιστικά κριτήρια.

’Α Ημίχρονο: 3-5-2 vs 4-4-2

Το πρώτο ημίχρονο χαρακτηρίστηκε από τις ενδιαφέρουσες τακτικές μονομαχίες που δημιουργεί η αντιπαράθεση των δύο εν λόγω τακτικών σχηματισμών. Το 3-5-2 του Πραντέλι δούλεψε πολύ σωστά απέναντι στο 4-4-2 του Μπίλιτς. Τα 3 στόπερ των Ιταλών αντιμετώπισαν σχετικά εύκολα τους Γέλαβιτς/Μάντζουκιτς – ο Ντε Ρόσι δεν αντιμετώπισε προβλήματα παρόμοια με αυτά του αγώνα απέναντι στην Ισπανία, διατήρησε την θέση του και εξασφάλισε αμυντική συνοχή για τους «ατζούρι».

Στην Ιταλική ανάπτυξη ο Πίρλο ανέλαβε ρόλο μαέστρου εκμεταλλευόμενος την αριθμητική υπεροπλία που προσφέρουν οι παραπάνω τακτικοί συσχετισμοί. Τα 3 χαφ της Ιταλίας υπερίσχυσαν των δύο κεντρικών χαφ της Κροατίας παρά τις πολύτιμες προσπάθειες του Ράκιτιτς να παίξει τον ρόλο του 3 κεντρικού χαφ στο μειωμένο αγωνιστικού πλάτους 4-4-2 του Μπίλιτς. Η Ιταλία επικράτησε στα χαφ, δημιούργησε συνθήκες υπεροχής στο γήπεδο, έκανε ευκαιρίες και εξασφάλισε την αμυντική της σταθερότητα διατηρώντας αριθμητική υπεροπλία στο… κουτί.

Διαβάστε την υπολοιπη ανάλυση στο overlap.gr