Αλλά είμαι εδώ και πολλά χρόνια μεγάλος θαυμαστής του Αντρέα Πίρλο, διότι υπάρχουν κάποιες ποδοσφαιρικές προσωπικότητες που λάμπουν, χωρίς να χτυπάνε τατού, να φοράνε φανταχτερά κοσμήματα, να κυκλοφορούν με σούπερ - ουάου δεσποινίδες ή να κάνουν διαφημίσεις που παίζουν από το πρωί ως το βράδυ. Κι ένας απ’ αυτούς είναι ο Αντρέα Πίρλο, ο Πίρλο της Γιουβέντους, ο Πίρλο της Μίλαν τόσα χρόνια, αλλά κυρίως ο Πίρλο της Εθνικής Ιταλίας.

Ήταν ένας από τους παίκτες που περιμέναμε ότι θα πάρει τη μπαγκέτα και θα κρινόταν εν πολλοίς το παιχνίδι της ομάδας του από τα δικά του κέφια και τα δικά του πόδια. Και η αλήθεια είναι ότι απ’ όλους τους μέσους των Εθνικών ομάδων που συμμετέχουν στα τελικά του Euro, η δική του παρουσία είναι η πιο καταλυτική - χωρίς αυτόν η Ιταλία θα ήταν μια σφριγηλή αμυντικά ομάδα, αλλά αφάνταστα βαρετή αφού η μπάλα θα έφτανε μπροστά μόνο με παρακάλια... Ο Πίρλο σκόραρε με τους Κροάτες με ένα υπέροχο φάουλ, ο Πίρλο δοκιμάζει κάθετες μπαλιές, ο Πίρλο δίνει το τέμπο, ανεβοκατεβάζει τον διακόπτη όποτε πρέπει, δεσπόζει στο κέντρο, δείχνει κάθε φορά να ξέρει περισσότερο από κάθε άλλον συμπαίκτη και αντίπαλο τι να κάνει τη μπάλα.

Και μπορεί άλλοι χαφ, κομβικοί για τις ομάδες τους να τα έχουν πάει καλά, άλλοι μέτρια κι άλλοι χάλια, για τον Πίρλο όμως μπορείς να πεις με σιγουριά ότι είναι πραγματικός παίκτης - βαρόμετρο: ο Τσάβι καλά παίζει αλλά βαρόμετρο ως τώρα δεν είναι, κανένας Ολλανδός δεν έχει αντεπεξέλθει στις υψηλές απαιτήσεις (ούτε ο Σνάιντερ, ούτε ο Φαν Μπόμπελ, ούτε ο Φαν Ντε Φάαρτ), ο Τζέραρντ μέτριος ήταν στην πρεμιέρα της Αγγλίας, ο Μόντριτς δεν κατάφερε να πάρει στην πλάτη του την Κροατία, ο Σβαϊνστάιγκερ και ο Οζίλ καλά έχουν παίξει ως τώρα, αλλά Πίρλο δεν είναι - όχι ως προς την αξία, αλλά ως προς την επίδραση που έχουν στους συμπαίκτες και το παιχνίδι της ομάδας τους. Και η Ιταλία, που είναι πια χωρίς Τότι, χωρίς Ντελ Πιέρο, χωρίς κανένα άλλο «τοτέμ» ή «ιερή αγελάδα», χωρίς άλλο σημείο αναφοράς, έχει ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε έναν μαέστρο για να νοστιμίσει το παιχνίδι της όχι τόσο προς τέρψιν των φιλάθλων, αλλά προς συγκομιδή βαθμών.

Θα περάσει η Ιταλία στους «8»; Δεν θα περάσει; Δεν το γνωρίζω. Γνωρίζω όμως ποιος παίκτης της μεσαίας γραμμής ξεχώρισε από τη φάση των ομίλων, δεν κρύφτηκε, δεν έκανε δηλώσεις, δεν το έριξε στις μούτες απογοήτευσης, δεν του έφταιξε το χορτάρι ή το ψιλόβροχο και δεν τον στράβωσαν οι προβολείς. Κι εξακολουθώ, έναν χρόνο σχεδόν μετά, να αναρωτιέμαι ακόμα ποιο λαμπρό μυαλό στη Μίλαν έκρινε ότι ο παίκτης δεν είχε τίποτε άλλο να προσφέρει πια και τον έκανε δώρο στη Γιουβέντους - και μαζί το πρωτάθλημα Ιταλίας.

ΠΗΓΗ: Sport-fm.gr
 

Γνώμες Euro LIFE Ποδόσφαιρο SPORTS