Ο ένας πίσω από τον άλλο, συνάδελφοί μου από όλο τον κόσμο, από τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία μέχρι την τελευταία ευρωπαϊκή γωνία, επικοινωνούν μαζί μου για να αντιληφθούν καλύτερα μέσα από μια τηλεφωνική ή ψηφιακή συνομιλία την πολιτική διάσταση και προέκταση ενός ποδοσφαιρικού αγώνα, της Ελλάδας με τη Γερμανία. Όλοι, μα όλοι έχουν κληθεί από τα media, στα οποία λειτουργούν, να ασχοληθούν με αυτή τη διάσταση αυτού του παιχνιδιού. Κάπως έτσι, δηλαδή σαν κάτι πολύ παραπάνω από ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι, προσεγγίζει όλος ο πλανήτης αυτόν τον προημιτελικό. Τούτες τις μέρες, από την Κυριακή μέχρι χθες, έχω μιλήσει με περισσότερους ξένους οικονομικούς δημοσιογράφους από όσους έχω μιλήσει σε όλη την προηγούμενη ζωή μου.

Αυτή η «απόδραση των 11» διάσταση που παίρνει αυτό το παιχνίδι είναι άκρως ανησυχητική. Διότι θα επηρεάσει τη στάση των περίπου 4.000 Ελλήνων που θα βρεθούν στις κερκίδες του γηπέδου. Θα εμφανιστεί και θα απεικονιστεί στα πανό, τα πλακάτ, τα μπλουζάκια, τις χορογραφίες, τα συνθήματα των Ελλήνων κατά την εξέλιξη του παιχνιδιού. Θα επηρεάσει, ή τουλάχιστον αυτόν τον κίνδυνο όλοι αντιλαμβανόμαστε, τη συμπεριφορά των Ελλήνων θεατών απέναντι στους Γερμανούς θεατές και το αντίστροφο. Είναι παραπάνω από ορατός ο κίνδυνος επεισοδίου/-ων που θα στιγματίσουν τη χώρα, σε μια εποχή που αυτό είναι το τελευταίο που της χρειάζεται.

Ποιός μπορεί να το προλάβει όλο αυτό, δηλαδή να βάλει το πράγμα στη θέση του και να πείσει ειδικά αυτούς που θα βρεθούν στο Γκντανσκ να αντιληφθούν όλο αυτό ως ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι και όχι ως τον νυν υπέρ πάντων αγώνα; Όχι, αυτό δεν μπορεί να το κάνει η διοίκηση της ΕΠΟ. Ναι, θα προσπαθήσει να προλάβει όσα μπορεί, να μην αφήσει τα πολιτικά πανό, να προειδοποιήσει με όποιον τρόπο τους Έλληνες που θα βρεθούν στο γήπεδο να προσέξουν τη συμπεριφορά τους. Αυτό το παιχνίδι όμως μοιάζει χαμένο από χέρι. Η Ελλάδα είναι σε αυτό το παιχνίδι, της Παρασκευής, εκτεθειμένη στον κίνδυνο να επικοινωνήσει προς τον πλανήτη μηνύματα που θα μεταφέρουν πολλά περισσότερα από την οργή του μέσου Έλληνα γι' αυτά που σήμερα τραβάει. Κι αυτή, προς Θεού, δεν μπορεί να είναι μια ευθύνη που θα φορτώσουμε, οι Έλληνες, στην πλάτη του προπονητή και των ποδοσφαιριστών. Βρίσκονται στο Γκντανσκ για να παίξουν ποδόσφαιρο, όχι να πολεμήσουν τον εχθρό. Βρίσκονται εκεί για να παίξουν έναν ποδοσφαιρικό αγώνα και έπειτα να ανταλλάξουν τις φανέλες τους με τους Γερμανούς ποδοσφαιριστές, όπως τους προτρέπει σε κάθε παιχνίδι η ΟΥΕΦΑ. Βρίσκονται εκεί, πέρα από όλα τα άλλα, για να εκδηλώσουν σεβασμό προς τον αθλητικό αντίπαλό τους, όπως πρέπει να κάνει και εκείνος προς αυτούς. Όχι για να σκοτωθούν. Ούτε για να σκοτώσουν. Και φυσικά είναι πιθανό να χάσουν, διότι αντιμετωπίζουν μια πολύ καλύτερη ομάδα από τη δική τους. Κι αν χάσουν, ακόμη και με βαριά ήττα, δεν θα είναι λιγόψυχοι, προδότες, ανίκανοι, εθνικοί μειοδότες! Προς Θεού!

Κάνουμε μεγάλο λάθος οι δημοσιογράφοι που βάζουμε τέτοια φωτιά σε αυτό το παιχνίδι. Κι εύχομαι, επειδή δεν μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω, να μη το μετανιώσουμε όλοι πικρά.

ΠΗΓΗ: Sportday

Εθνική Ελλάδας Γνώμες Euro LIFE Ποδόσφαιρο SPORTS