Μάγκες, μια χαρά τα πήγε η Εθνική στο Γιούρο, επειδή ακριβώς ...πήγε στο Γιούρο, ενώ στην προ 2004 εποχή ακούγαμε «Γιούρο» και διευκρινίζαμε «χωρίς τζατζίκι». Το ποδόσφαιρό μας δεν είναι για παραπάνω. Και πολύ είναι, δηλαδή, που καταφέρνει τόσα χρόνια συνεχόμενα η Εθνική να βρίσκεται σε τόσο υψηλό επίπεδο ώστε να συμμετέχει σε τρία κολλητά Γιούρα και ένα Μουντιάλ και μάλιστα για δεύτερο Γιούρο να περνάει από τη φάση των ομίλων. Παλιά όταν ακούγαμε «Μουντιάλ», νομίζαμε πως είναι το παγωτό κυπελλάκι που το άνοιγες από κάτω κι είχε δώρο ένα ζουμπερέκι.

Αυτό είναι το ποδόσφαιρό μας και η διαφορά του είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που δείχνει το 4-2 της Γερμανίας. Εκτός κι αν θεωρείτε πως το αστείο έως άθλιο πρωτάθλημα της Σούπερ Λίμπας, το υποπροϊόν που επιμένουν οι προεδραίοι να μας πλασάρουν ως ποδόσφαιρο, δικαιολογεί μια καλύτερη Εθνική ομάδα που να κερδίζει και Ρωσίες (όπως έγινε) και Γερμανίες (όπως δεν γινόταν να ...γίνει). Ένα πρωτάθλημα που παίζουν οι δύο καλύτερες ομάδες και κάνουν σε όλο το ματς από μισή ευκαιρία και μιάμιση σωστή πάσα, πριν μπουκάρουν μέσα οι οπαδοί και το διακόψουν. Που οι Έλληνες παίκτες στις ομάδες είναι πάντα μειοψηφία. Που οι -κατά κανόνα ξένοι- προπονητές δίνουν ευκαιρίες σε πιτσιρικάδες μόνο αν ο Ερμής είναι ανάδρομος και η θερμοκρασία 24 Φαρενάιτ υπό σκιάν.

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr

Εθνική Ελλάδας Γνώμες Euro LIFE Ποδόσφαιρο SPORTS