Αν αφήσουμε εκτός την Εθνική μας, που θα θέλαμε να περάσει για συναισθηματικούς λόγους, μάλλον κανένας απ’ αυτούς που αποκλείστηκε δεν δικαιούται δια να ομιλεί: οι Άγγλοι κόντρα στην Ιταλία ήταν μίζεροι και προσπάθησαν με νύχια και με δόντια να πάνε το παιχνίδι τα πέναλτι, μπας και σπάσουν την κατάρα - ούτε αυτή τη φορά δεν την έσπασαν. Οι Γάλλοι παρουσιάστηκαν κατώτεροι των απαιτήσεων και δεν κατάφεραν να κλέψουν ούτε την πρόκριση, ούτε φυσικά τις εντυπώσεις. Οι Τσέχοι έπαιξαν ταμπούρι χειρότερο κι από το ελληνικό κόντρα στους Πορτογάλους και αποκλείστηκαν δικαιότατα - χωρίς τον Ροζίτσκι τελικά είναι μια μέτρια, εως κακή ομάδα.

Κι απ’ όσους είχαν αποκλειστεί ήδη από τους ομίλους, άντε να έχουν ένα παραπονάκι οι Κροάτες που και προσπάθησαν και άσχημα δεν έπαιξαν, ίσως και οι Ουκρανοί που τους ακυρώθηκε το γκολ με τους Άγγλους που τους έδινε ελπίδες ότι θα μπορούσαν να βάλουν και δεύτερο - αλλά όταν τα περιμένεις σχεδόν όλα από τον γερο-Σέβα, τότε δεν μπορείς να ζητάς και πολλά. Οι Ολλανδοί ήταν η μεγάλη απογοήτευση, οι Ρώσοι κλάταραν στο κρίσιμο ματς με εμάς, οι Πολωνοί δεν κατάφεραν να πάρουν το κρίσιμο ματς με τους Τσέχους με τον κόσμο στο πλευρό τους, οι Σουηδοί ήταν τίμιοι αλλά την πάτησαν με τους Άγγλους, οι Ιρλανδοί ήρθαν να κάνουν το κέφι τους και οι Δανοί απλά κατάφεραν να πετάξουν έξω τους Ολλανδούς και να τους πάρουν μαζί τους στο αεροπλάνο της επιστροφής.

Είπαμε, λίγο - πολύ δίκαια έφτασαν στους «4» αυτοί που έφτασαν. Οι Γερμανοί διότι είναι καλοκουρδισμένοι και με διακριτούς ρόλους και τους δίνει το κάτι παραπάνω η φινέτσα του Οζίλ και η παρουσία του Κεντίρα στα χαφ, αμφότεροι πολύ διαφορετικοί λόγω Ρεάλ και Μουρίνιο. Η Ιταλία, είναι η ομάδα του σπουδαίου Πίρλο, που κρατάει τη μπαγκέτα και δίνει τον ρυθμό: αν ο Μπαλοτέλι δεν ήταν τόσο... Μπαλοτέλι και αξιοποιούσε τις πάσες πάρε - βάλε που του έχει βγάλει ο Πίρλο, δεν θα χρειαζόταν η Ιταλία καν παράταση. Η Πορτογαλία είναι μεν η ομάδα του Κριστιάνο Ρονάλντο, αλλά προχωράει διότι η τριάδα του κέντρου λειτουργεί υποδειγματικά τόσο ανασταλτικά, όσο και δημιουργικά: Μεϊρέλες, Βελόσο και Μουτίνιο συνθέτουν ένα σπουδαίο τρίο. Και η Ισπανία, χωρίς να θέλγει και να εντυπωσιάζει όπως παλιά, έχει ουσία και βρίσκει λύσεις από διαφορετικό ήρωα κάθε φορά, αποτέλεσμα της ζηλευτής ποιότητας του ρόστερ της.

Μόνο που τώρα πια, στα ημιτελικά, όποιος θέλει να πάει στον τελικό, πρέπει να κάνει το κάτι παραπάνω από τον αντίπαλό του: με άλλα λόγια αν η Πορτογαλία θέλει να κάνει την υπέρβασή της, πρέπει και ο Κριστιάνο να είναι καλός και η τριάδα του κέντρου αλλά επιτέλους και ο Νάνι που έχει κάνει ένα μετρίως μέτριο τουρνουά. Από την άλλη για να μπορέσει η Ισπανία να πάει τελικό, χρειάζεται τον καλό Τσάβι, τον Τσάβι της Μπαρτσελόνα, που μέχρι τώρα στο Euro είναι ένας «συμβατικός» παίκτης κι όχι ο γνωστός «μετρονόμος» του κέντρου. Η Ιταλία για να μπορέσει να αφήσει εκτός τελικού τους Γερμανούς, θα χρειαστεί καλές επιλογές στην επίθεση κι όχι ευκαιρίες πεταμένες στα σκουπίδια από την ελαφρομυαλιά του Μπαλοτέλι και τις «κασανάτες» του Αντόνιο, ενώ η Γερμανία θα πρέπει να προσέξει τα μετόπισθέν της λίγο παραπάνω: αν έχεις φάει δυο γκολ από την Ελλάδα με σχετική ευκολία, μπορεί να πάθεις το ίδιο κι από τους Ιταλούς - στους οποίους δεν είναι καθόλου εύκολο όμως να βάλεις τέσσερα...

ΠΗΓΗ: Sport-fm.gr

Γνώμες Euro LIFE Ποδόσφαιρο SPORTS