Ενώ όλες οι υπόλοιπες, τουλάχιστον στα χαρτιά, φαβορί, από την Αγγλία, στη Γαλλία και από τη Γερμανία, στην Ιταλία πρόσφεραν ένα θέαμα άκρως απογοητευτικό, αποκαρδιωτικό, έως κάτω του μετρίου. Γιατί όμως, τι τους συνέβη; Τόσο μπόρεσαν και μέχρι εκεί έπαιξαν ή το έκαναν επίτηδες, για να εξοικονομήσουν, ας πούμε, δυνάμεις για τη συνέχεια; Μπα: πιθανότερο το πρώτο.

 Τα «Τρία Λιοντάρια» μπορεί να έστειλαν στη Γερμανία πέντε παίκτες μισού δις ευρώ κι έναν πάγκο δεκάδων, ακόμη εκατομμυρίων, αλλά το πανάκριβο παιχνιδάκι του Σαουθγκέιτ κάπου κολλάει. Δεν παίρνει μπρος με τίποτα Με το ζόρι λύγισε τη Σερβία και πάλι με το ζόρι κράτησε το Χ με Δανία (1-1) και Σλοβενία (0-0). Δεν εξηγείται αλλιώς: θα φταίει το συντηρητικό 3-5-2 του προπονητή της, γιατί δεν είναι δυνατόν μία ομάδα με Μπέλινγκαμ, Σακά, Ράις, Κέιν, Φόντεν να μην μπορεί να ξεδιπλώσει μία σωστή επίθεση.

 Έτσι κι έτσι τα πήγε μέχρι στιγμής και η Γαλλία, φιναλίστ του τελευταίου Μουντιάλ και παγκόσμια πρωταθλήτρια στο προηγούμενο. Στην πρεμιέρα στάθηκε τυχερή με την Αυστρία, την οποία και λύγισε μόνο χάρη σε αυτογκόλ, μετά χάθηκε και σκόνταψε σε δύο ισοπαλίες, με Ολλανδία (0-0) και Πολωνία (1-1) που τελικά της στοίχησαν, από την, συμπαγή και δεμένη… Αυστρία την πρωτιά του ομίλου.

 Όσον αφορά στη διοργανώτρια Γερμανία, μπορεί να πέτυχε δύο νίκες, με τη Σκωτία (5-1) και την Ουγγαρία (2-0), αλλά η ανησυχητική της εμφάνιση με την Ελβετία (1-1) την οποία ισοφάρισε μόνο στο 92’ περικύκλωσε με δεκάδες ερωτηματικά την εθνική του Νάγκελσμαν. Αντίθετα εκτοξεύοντας την ομάδα του Μουράτ Γιακίν στη λίστα με τις πιθανές outsiders για οποιοδήποτε αποτέλεσμα γιατί καθοδηγούμενη από το τρίο της Μπολόνια (Εντόι, Φρόιλερ και Άμπισερ), στρίμωξε στα σχοινιά τη Γερμανία κάνοντας επίδειξη δύναμης, φυσικής κατάστασης, τεχνικής, αλλά και τακτικής.

 Το Σάββατο στο Βερολίνο, στο πρώτο από τα δύο παιχνίδια με το οποίο ανοίγει η αυλαία της φάσης των 16 (ακολουθεί το βραδινό, Γερμανία- Δανία), η Ελβετία θα προσπαθήσει να βάλει και νέα τρικλοποδιά στην Ιταλία από την οποία είχε στερήσει την απευθείας πρόκριση στο Μουντιάλ του Κατάρ, καταδικάζοντάς την στο μπαράζ με τη Βόρεια Μακεδονία από την οποία και τελικά ηττήθηκε.

 

 Η πρωταθλήτρια Ευρώπης όμως, και αν είναι το μεγάλο ερωτηματικό του φετινού Euro. Γιατί πέρα από μία καλή εμφάνιση με την Αλβανία (2-1), ύστερα πνίγηκε από το ασφυκτικό πρέσινγκ των Ισπανών και βρέθηκε στην επόμενη φάση, κατά λάθος ισοφαρίζοντας μόνο στο 98’ (αλήθεια, ποιος ο λόγος 8’ καθυστέρησης;), την πολύ περισσότερο μαχητική Κροατία. Χωρίς το αριστουργηματικό γκολ του Ζακάνι, και την εξίσου αριστουργηματική ασίστ του Καλαφιόρι, αστέρα της Μπολόνια που παρεμπιπτόντως θα χάσει, λόγω τιμωρίας το big- match με την Ελβετία, η Squadra Azzurra θα ήταν ήδη στο σπίτι της ως η 5η χειρότερη 3η, πίσω από Ολλανδία, Σλοβακία, Γεωργία (μυστήριο, το πώς έμεινε εκτός, επίσης με 4 βαθμούς η Ουκρανία) και Σλοβενία.  

 Όλα να τα περιμένουμε απ’ αυτήν την Ιταλία. Από τη μία έχει την πείρα για να διαχειρίζεται τέτοιου είδους παιχνίδια, από την άλλη όμως και με εξαίρεση τον Ντοναρούμα, έναν από τους τρεις καλύτερους τερματοφύλακες αυτή τη στιγμή στον κόσμο, επί της ουσίας δεν έχει ούτε έναν ηγέτη στυλ Τόττι, Πίρλο, Μπάτζο, Ντελ Πιέρο, ούτε και έναν σέντερ- φορ, όπως υπήρξαν παλαιότερα οι killers περιοχής, Βιέρι ή Ιντσάγκι.

 Εάν όμως σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και καταφέρει να μεταμορφωθεί, ξανά στην παλιά, καλή Ιταλία από κει και πέρα, στους 8 θα την περιμένουν θεωρητικά η Αγγλία, και μετά η Γαλλία, τελευταίο εμπόδιο πριν τη θεωρητική, πάντα «ρεβάνς» στον τελικό με την Ισπανία. Στην πράξη βέβαια θα δούμε το πόσα «π» διαβάζει ο σάκος. Το ελβετικό εμπόδιο δεν θα είναι καθόλου εύκολο. Όπως το βέλγικο, για τη Γαλλία, το σλοβάκικο, για την Αγγλία ή της Δανίας, για τη Γερμανία. Τα πάντα παραμένουν ακόμη ρευστά και ανοικτά, και κυρίως αδύνατον ν’ αποκωδικοποιηθούν.