Euro: Οι Top και τα… Flop της 1ης Φάσης

Απίστευτο όσο θέλετε, αλλά δίπλα από τους Ιταλούς Καλαφιόρι και Ντοναρούμα, τους Ισπανούς, Νίκο Ουϊλιαμς, Κουκουρέγια και Φαμπιάν Ρουϊθ, τους Γεωργιανούς, Μαμαρντασβίλι και Μικαουτάντζε, τους Γερμανούς Μουσιάλα και Κίμιχ ή τον Γάλλο, Ν’ Γκόλο Καντέ, στην Top 11άδα της 1^ης Φάσης υπήρχε θέση και για τον Πορτογάλο Πέπε. Τον άλλοτε «killer» των γηπέδων, τρόμο και φόβητρο για κάθε επιθετικό ο οποίος στα 41 του (και 113 ημέρες), όχι μόνο ωρίμασε, βάζοντας επιτέλους μυαλό, αλλά κατάφερε, γιατί στην περίπτωσή του περί κατορθώματος πρόκειται να μην δεχτεί ούτε μία κίτρινη κάρτα.

Αντίθετα, απογοήτευσαν όλα εκείνα τα μεγάλα αστέρια που περιμέναμε ότι θα έπαιρναν, με γκολ και θέαμα στις πλάτες τους την ομάδα. Οι Άγγλοι, Κέιν, Μπέλινγκαμ, Ράις, Φόντεν. Οι Γάλλοι, Ντεμπελέ, Εμπαπέ, Γκριεζμάν. Οι Ιταλοί Σκαμάκκα, Ζορζίνιο, Ρετέγκουϊ, Ντι Λορέντσο που, παρεμπιπτόντως τη νύχτα ακόμη βλέπει εφιάλτες με αντίπαλο τον Νίκο Ουϊλιαμς. Οι Σκοτσέζοι Ρόμπερτσον (έτη φωτός μακριά από τις εμφανίσεις του με τη Λίβερπουλ) και Πόρτεους  που, στην πρεμιέρα με τη Γερμανία αποβλήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες για ένα αφελές, σκληρό τάκλιν στον Γκιουντογκάν. Κι όλα αυτά, σ’ ένα Euro, μέχρι στιγμής σε γενικές γραμμές άκακο και πολιτισμένο, χωρίς δηλαδή τα λεγόμενα «δολοφονικά» φάουλ.

Ο Σέρβος Βλάχοβιτς και ο συμπατριώτης του, Μιλίνκοβιτς Σάβιτς, αγνώριστος σε σχέση με τις εμφανίσεις του στη Λάτσιο και εντελώς χαμένος, έως βουτηγμένος στα πετροδολάρια της αραβικής Ερήμου. Η’ ο Κροάτης Λιβάκοβιτς, επίσης έτη φωτός μακριά από τον τερματοφύλακα που, στο Μουντιάλ του Κατάρ είχε ακυρώσει τρία πέναλτι στη Ιαπωνία και ένα (του Ροντρίγκο), στη Βραζιλία. Μοναδικό του ελαφρυντικό η κάλυψη που, αυτή τη φορά δεν του παρείχε η γερασμένη άμυνά του με κορυφαίο… χειρότερο τον Μπρόζοβιτς.

Παιχνίδια, κάτω του μετρίου και για τον Λουκάκου, που έχασε πολλά περισσότερα, και κυρίως εύκολα γκολ από τα τρία που πέτυχε, και τελικά ορθώς ακυρώθηκαν. Η’ τον Κριστιάνο Ρονάλντο, τον οποίο έσωσε η αλτρουιστική του ασίστ στον Μπρούνο Φερνάντες αναβάλλοντας, για άλλη φορά το ραντεβού του με την Ιστορία και το νέο του ρεκόρ.

Από σήμερα μπαίνουμε πλέον στη Φάση των 16, μία καλή ευκαιρία ν’ αφυπνιστούν όσοι βρίσκονταν προηγουμένως σε λήθαργο. Για την ώρα, και μέχρι να δούμε τα φαντάσματα να μεταμορφώνονται σε πρωταγωνιστές κρατάμε την εικόνα από τις σωτήριες αποκρούσεις του Ντονναρούμμα ή του Γεωργιανού συναδέλφου του, Μαμαρντασβίλι (όλο και πιο κοντά στη Μπάγερν Μονάχου). Τις γεωμετρίες του Φαμπιάν Ρουϊθ, αδιανόητα εκτός εθνικής επί ημερών Λουϊς Ενρίκε, αλλά ξανά στην καρδιά της Ισπανίας, μαζί με τους Ρόντρι και Πέδρι, επί Ντε Λα Φουέντε. Η’ την μαχητικότητα του Γεωργιανού «ταύρου», Μικαουτάντζε, ανέλπιστα και προσωρινά πρώτο σκόρερ της διοργάνωσης με 3 γκολ, άσχετα εάν τα δύο με πέναλτι. Ένας γεννημένος μαχητής, παλαιού τύπου, στυλ Γκαττούζο, ας «πούμε», που κυνηγάει και επιτίθεται σε ό,τι κινείται: καμία σημασία δεν έχει, εάν θα είναι η μπάλα ή ο αντίπαλος…