Είχαν έρθει στη Γερμανία με τα ακριβότερα ρόστερ της διοργάνωσης, κορδώνονταν και φούσκωναν το στήθος τους για το γεγονός ότι, μόνο εκείνες είχαν τους διαφόρους Εμπαπέ, Γκριεζμάν, Τουράμ, Ντεμπελέ, Κέιν, Μπέλινγκαμ, Φόντεν, Σακά ή Ράις εάν όμως προκρίθηκαν, όπως προκρίθηκαν το οφείλουν σ’ εντελώς διαφορετικές περιστάσεις και, σε καμία περίπτωση στο ατομικό ταλέντο των πανάκριβων αστέρων της.

Πλάκα θα’ χει επίσης, γιατί στο ποδόσφαιρο όλα γίνονται και όλα είναι πιθανά, στον τελικό του Βερολίνου της 14ης Ιουλίου, οι δύο «αιώνιες» να διεκδικήσουν το ευρωπαϊκό στέμμα. Εκεί που φτάσανε, όπως φτάσανε, ας μην αποκλείσουμε απολύτως τίποτα. Ένα καλό, «ρημάδο»- παιχνίδι, ακόμη το χρωστάνε στον κόσμο και τους φιλάθλους τους. Και με τέτοια δυναμική, αλλά και λίγη τύχη, δεν θέλει και πολύ να το πετύχουν: η μεν Γαλλία, την Τρίτη στο Μόναχο με την Ισπανία, η δε Αγγλία την επομένη, στο Ντόρτμουντ, με την Ολλανδία.

Από τις τέσσερις, λοιπόν που έφτασαν, κουτσά, στραβά έως τα ημιτελικά, παράδοξο, όσο θέλετε, αλλά Αγγλία και Γαλλία αποδείχθηκαν οι πλέον απογοητευτικές. Με αργό, προβλέψιμο και αναχρονιστικό ποδόσφαιρο, χωρίς τη φαντασία ή την εκρηκτικότητα της «Λα Ρόχα», ούτε όμως και τον δυναμισμό των «Οράνιε». Συχνά, πυκνά, μάλιστα παρατηρούσες και ποδοσφαιρικές στιγμές μίας άλλης εποχής, ένα απεγνωσμένο… catenaccio βγαλμένο από τα συστήματα του εφευρέτη του, αυστριακού Καρλ Ράπαν και το οποίο ύστερα, ο Αργεντινός Ελένιο Ερέρα αντέγραψε και εφάρμοσε, πρώτα στη Μπαρτσελόνα, ύστερα στην Ίντερ του ’60.

Η τεκμηρίωση, αλλά και η επιβεβαίωση των όσων υποστηρίζουμε ήρθε και από την αλάνθαστη Επιστήμη των αριθμών. Μέχρι στιγμής, η Γαλλία δεν πέτυχε ούτε ένα γκολ από φάση, αλλά μόνο ένα με πέναλτι (του Εμπαπέ, στο 1-1 με την Πολωνία). Νίκησε την Αυστρία με αυτογκόλ (του Βέμπερ), το Βέλγιο επίσης με αυτογκόλ (του Βερτόνγκεν), με την Ολλανδία ήρθε ισόπαλη 0-0, το ίδιο και με την Πορτογαλία που λύγισε μόνο από τα 11 μέτρα.

Κάπως καλύτερα επιθετικά, τίποτα όμως το εξαιρετικά σπουδαίο, τα πήγαν τα «λιοντάρια» του Σαουθγκέιτ τα οποία ωστόσο, τόσο με τη Σλοβακία, όσο με την Ελβετία μάλλον θύμισαν περισσότερο τρομαγμένα «γατάκια». Ξεκίνησαν με νίκη, με τη Σερβία (με γκολ του Μπέλινγκαμ), κόλλησαν με Δανία (1-1) και Σλοβενία (0-0), είδαν τον χάρο με τα μάτια τους με τη Σλοβακία, που ισοφάρισαν μόνο στο 91’ και λύγισαν στην παράταση. Ενώ τα βρήκαν σκούρα και με την Ελβετία, την οποία απέκλεισαν μόνο στα πέναλτι.

Στατιστικά φτωχά, έως μίζερα για δύο ομάδες που υπερηφανεύονται για τα ακριβότερα ρόστερ της διοργάνωσης, αλλά που μέχρι στιγμής βρήκαν δίκτυα μόνο έξι φορές, μ’ ένα πέναλτι, η Γαλλία, και πέντε η Αγγλία, από φάση, δύο φορές με τον Μπέλινγκαμ, δύο και με τον Κέιν, μία με τον Σακά. Παρόλα αυτά, κουτσά, στραβά βρίσκονται εκεί, στην τελικά 4άδα. Ω ρε, πλάκα που θα’ χει να διεκδικήσουν και το τρόπαιο…