Είναι όμως η Εθνική ομάδα δημόσια υπηρεσία; Οχι, βέβαια. Τουλάχιστον σε καμία περίπτωση δεν λειτουργεί με τέτοιους κανόνες. Η Εθνική Ελλάδας εξακολουθεί να κινείται–λειτουργεί στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και αυτό συνεχίζει να λειτουργεί με κανόνες της αγοράς, με βασικότερο όλων αυτών της προσφοράς και της ζήτησης.

Με λίγα λόγια, ο Σάντος οδήγησε την ομάδα στο Euro και με αυτή την επιτυχία έφερε στην ΕΠΟ έναν σκασμό λεφτά ως πριμ πρόκρισης και συμμετοχής από την ΟΥΕΦΑ, αλλά και από τους χορηγούς που συνεχίζουν να βάζουν απλόχερα τα λεφτά τους στην εποχή της κρίσης πάνω στην Εθνική ομάδα. Αν ο Σάντος πάει αυτή την ομάδα και στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στη Βραζιλία, τα λεφτά θα συνεχίσουν να έρχονται στην ΕΠΟ με τον ίδιο ρυθμό, όποια κι αν είναι η κρίση στην Ελλάδα και την ελληνική οικονομία.

Αφού λοιπόν ο Πορτογάλος με τη δουλειά του είναι αυτός που φέρνει τα λεφτά στα ταμεία της ΕΠΟ, είναι φυσικό αυτός να παίρνει και την αύξηση.

Αν λοιπόν μας ενοχλεί η αύξηση στο συμβόλαιο του Σάντος, θα πρέπει να μας ενοχλούν και τα εξωπραγματικά χρήματα που παίρνει για τα δεδομένα του ελληνικού ποδοσφαίρου ο Βαλβέρδε, ο οποίος όμως πέρα από την εξαιρετική δουλειά που κάνει, φέρνει στον Ολυμπιακό κάθε χρόνο και τα 20 εκατ. ευρώ του Τσάμπιονς Λιγκ.

Καλώς ή κακώς στην κρίση ή στην ακόμη χειρότερη κρίση που μπορεί να έρθει, ο κανόνας ότι τα λεφτά τα παίρνει αυτός που τα φέρνει, δεν θα πάψει να ισχύει. Προσωπικά δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να αλλάξουμε αυτή τη λογική και να μοιράζονται όλοι τα ίδια χρήματα, όποια δουλειά και να κάνουν, όσα λεφτά κι αν φέρνουν, αλλά σε αυτήν την περίπτωση φαντάζομαι ότι το 90% όσων ενοχλούνται από την αμοιβή του Σάντος θα μιλήσουν για ουτοπικό και μη εφαρμόσιμο κομμουνισμό.

Οταν λοιπόν σε αυτή τη χώρα θα περάσουμε σε αυτή τη φάση, ναι, η αύξηση στον Σάντος θα είναι πρόκληση. Διαφορετικά ας μην το συζητάμε καλύτερα.

ΠΗΓΗ: Sportday