Ναι, ο Σάντος δεν κάνει για αυτή την ΕΠΟ!

Διότι είναι μια μικρή προβολή της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας και μια εξήγηση για τη διαπίστωση ότι ακόμη και σήμερα, που ζει στο χείλος του γκρεμού, η Ελλάδα δεν αλλάζει κεφάλι και δεν βάζει μυαλό.

Ο Σάντος είναι ένας μάνατζερ. Διευθύνει μια άκρως κερδοφόρα ελληνική επιχείρηση, την Eθνική ομάδα των Ανδρών. Ενα μαγαζί που βρίσκεται, χάρη στη δική του δουλειά, ανάμεσα στα 16 καλύτερα της Ευρώπης και τούτο τον καιρό ετοιμάζεται για την παρουσία του στη διεθνή έκθεση ποδοσφαίρου, από την οποία θα κερδίσει διψήφιο αριθμό εκατομμυρίων ευρώ. Ο Πορτογάλος είναι ο πρώτος στη νεότερη ιστορία της επιχείρησης που αποφάσισε να βουτήξει σε μεγαλύτερο βάθος και να μη μείνει στη βιτρίνα του εθνικού ποδοσφαίρου, την ομάδα των Ανδρών.

Αποφάσισε να μη μιμηθεί τον προκάτοχό του, κάνοντας τον κούκλο, και να ετοιμάσει ένα πρόγραμμα για την ανασυγκρότηση του εθνικού ποδοσφαίρου. Πρόγραμμα που φτάνει μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, δηλαδή προβλέπει ακόμη και το πώς, από ποιους, πότε και πού θα συγκεντρώνονται οι ταλαντούχοι έφηβοι ανά την Ελλάδα για να εκπαιδευτούν από τους εθνικούς προπονητές, οι οποίοι θα παρατηρούν στενά, μέσα από το πρόγραμμα, την άνδρωση των πιτσιρικάδων, οι οποίοι θα διδάσκονται το εθνικό μάθημα ποδοσφαίρου σωστά.

Ο Σάντος έψαξε στην Ευρώπη το ποδόσφαιρο που ταιριάζει περισσότερο στον Ελληνα. Κατέληξε στο ισπανικό, το προσάρμοσε στα δεδομένα της ελληνικής ποδοσφαιρικής ζωής και ετοίμασε ένα πρόγραμμα που δεν έχει εμφανιστεί ποτέ σε γραφείο της ελληνικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας.

Οταν το παρουσίασε ο Σάντος στη συνεδρίαση του συμβουλίου της ΕΠΟ, ο διερμηνέας του χρειάστηκε αρκετές φορές να φωνάξει, για να ξυπνήσει όσους αποκοιμήθηκαν κατά τη διάρκεια της παρουσίασης. Οχι τυχαία, κάποιοι εξ αυτών ήταν που διαμαρτυρήθηκαν ή και εναντιώθηκαν στην επιλογή του προέδρου της ΕΠΟ να δώσει αύξηση στον Σάντος για να τον κρατήσει. Οχι, δεν το έκαναν μόνο επειδή δεν καταλαβαίνουν ποδόσφαιρο και δεν εννοούν να καταλάβουν το μέγεθος της ευκαιρίας που δίνει στην Ελλάδα το πρόγραμμα του Σάντος να φτιάξει επιτέλους, για πρώτη φορά στη ζωή της, εθνικό ποδόσφαιρο με ταυτότητα, σχέδιο και όραμα. Μακάρι να το έκαναν μόνο επειδή δεν αντιλαμβάνονται. Δυστυχώς το έκαναν και για λόγους μικροπολιτικής. Μήπως και καταφέρουν να φθείρουν λίγο τον Πιλάβιο εν όψει εκλογών. Διότι ακόμη και σήμερα, στην εποχή του ξεπεσμού, οι άρχοντες κάνουν τη μικροπολιτική των μικροσυμφερόντων τους.

Προτού καταλήξω, ας περάσω μια βόλτα από τα αυτονόητα: η τιμή του προπονητή Φερνάντο Σάντος, όπως την ορίζει η αγορά, είναι πολύ υψηλότερη από αυτή του νέου συμβολαίου του. Επαιρνε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ περισσότερα προηγουμένως στην Ελλάδα, θα έπαιρνε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ περισσότερα στο μέλλον, είτε επιστρέφοντας σε μια καλή πορτογαλική ομάδα, είτε πηγαίνοντας στην εθνική Πορτογαλίας, είτε, πολύ περισσότερο, σε μια Σαουδική Αραβία, από αυτές που τον ζητούσαν. Δεν υπήρξε προπονητής, από αυτούς που κοίταξε, ουσιαστικά (Γιοβάνοβιτς, Κούπερ) ή φιλολογικά η ΕΠΟ, που να είχε τιμή χαμηλότερη από τα 650 χιλιάδες ευρώ ετησίως. Τιμή εκκίνησης ήταν αυτή. Με όλους. Αυτό το συμβόλαιο δεν πιάνει καν τον μέσο όρο αμοιβής των προπονητών που πηγαίνουν στο Euro.

Δεν είναι όμως τα αυτονόητα τα σημαντικά στην υπόθεση που συζητάμε. Διότι συζητάμε για τον προπονητή που πήρε μέσα σε καταιγίδα μια μεγάλη Εθνική και την κράτησε στο μέγεθός της, εν μέσω ανανέωσης, αλλά και –κυρίως– επειδή συζητάμε για τον πρώτο προπονητή στην ιστορία που δούλεψε για να φτιάξει εθνικό ελληνικό ποδόσφαιρο και μάλιστα στη στιγμή που η χώρα το έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ. Κι έρχονται αυτοί που θεωρητικώς έχουν όραμα για το ελληνικό ποδόσφαιρο, και γι' αυτό μετέχουν στο συμβούλιο της ΕΠΟ και στις επιτροπές της, να βάλουν σκιές σε αυτή τη συνεργασία, να επιτεθούν στον πρόεδρο, να πουν ότι «σε καιρό κρίσης θα 'πρεπε να πάρουμε έναν προπονητή να κάνει τζάμπα τη δουλειά», λες και μιλούν για την ομάδα του χωριού. Ποιοι; Οι ίδιοι άνθρωποι που όχι απλώς δεν έχουν μειώσει το δικό τους κόστος για την ΕΠΟ, που συνεχίζουν τα ακριβά ταξίδια και δεν μειώνουν στο ελάχιστο τα έξοδα και το κόστος της παρουσίας τους στην ομοσπονδία.

Αυτή είναι η ποδοσφαιρική Ελλάδα, στην εποχή της ανάγκης να φτιάξει δικό της ποδόσφαιρο και να ανεβάσει την παραγωγή, την ανάδειξη και την εξαγωγή ποδοσφαιριστών. Αυτή είναι η Ελλάδα στην εποχή της κρίσης. Διευθυντές σαν τον Σάντος, Ελληνες ή ξένοι, όχι απλώς δεν της αξίζουν, αλλά δεν μπορούν καν να συνεννοηθούν μαζί της. Γι' αυτό και τα μαζεύουν και αποχωρούν. Γι' αυτό μεταναστεύουν. Γι' αυτό παραμένει καμένη γη η ελληνική.

Τι προσπαθεί να κάνει ο Νικολαΐδης, έχεις καταλάβει;

Επανάληψη του προηγούμενου: ψάχνει. Ψάχνει να μάθει πόσα και πού χρωστάει η ΠΑΕ ΑΕΚ, ψάχνει να βρει λεφτά και πηγές χρηματοδότησης. Ποιος είναι ο στόχος; Προφανώς να μαζέψει τη συντριπτική πλειοψηφία των μετοχών της ΠΑΕ, την οποία θα προσπαθήσει να βάλει σε πορεία εξυγίανσης, ώστε προοπτικά να την παραδώσει σε αυτόν ή αυτούς που θα αντιληφθούν ως ελκυστική μια μακρόπνοη επένδυση πάνω της.

Για να συμβεί βεβαίως αυτό, δηλαδή για να δημιουργηθεί τέτοια προοπτική για την ΠΑΕ ΑΕΚ, χρειάζεται να γίνουν προηγουμένως πάρα πολλά. Δεν αρκεί δηλαδή μόνο το αυτονόητο, να μπει σε τάξη η οικονομία της και να βαδίσει με γοργό ρυθμό η ΠΑΕ στην εποχή που θα ζει μόνο από τα έσοδά της, την ώρα που θα αποπληρώνει τα παλιά χρέη της. Θα χρειαστεί και να πείσει ότι δημιουργεί την υποδομή για να στηρίξει πάνω της τους επιχειρηματικούς στόχους που θα προσελκύσουν επενδυτές. Κι όλα αυτά θα πρέπει να είναι κάτι παραπάνω από ευδιάκριτα, ώστε να πείσουν την πλατιά μάζα των ΑΕΚτζήδων να ακολουθήσουν και να υποστηρίξουν αυτή την προσπάθεια.

Μπορεί να τα μάθει και να τα διαπιστώσει όλα αυτά ο Νικολαΐδης μέχρι το τέλος του μήνα; Το αποκλείω. Μπορεί να ετοιμαστεί μέχρι τη γενική συνέλευση των μετόχων; Οχι. Μπορεί όμως να προσπαθήσει, και ακριβώς αυτό αντιλαμβάνομαι ότι κάνει, μέσα από τα όσα διαβάζω και ακούω. Ο Νικολαΐδης όμως ούτε είναι ούτε εύκολα θα βρεθεί σε θέση να υποσχεθεί ή να τάξει μεγάλα πράγματα στους φίλους της ΑΕΚ. Το αντίθετο καταλαβαίνω. Ο στόχος θα είναι μια προσπάθεια σαν αυτή που ξεκίνησε να κάνει ο Θοδωρής Ζαγοράκης όταν πρωτοεμφανίστηκε στον ΠΑΟΚ. Να μπει μια τάξη, να γίνει μια αρχή και βλέπουμε…

ΠΗΓΗ: Sportday