Το ζητούμενο είναι να έχεις ομάδα. Και ο Παναθηναϊκός δεν είναι ομάδα. Εχει πολλούς παίκτες με ταλέντο, έχει νέα παιδιά με πολύ υψηλή προοπτική, έχει φτασμένους παίκτες με ικανότητα, έχει έναν πολύ καλό (κατά την ταπεινή μου άποψη) προπονητή, αλλά δυστυχώς δεν είναι ομάδα.

Ο Πανθηναϊκός δεν μάχεται, δεν έχει ομοιογένεια. Κρατήστε τη χαρακτηριστική ατάκα του Στράτου Αποστολάκη στη διάρκεια του αγώνα. Μία λέξη με πολύ νόημα χρησιμοποίησε. Αναρχία. Και έτσι είναι.

Χαρακτηριστική η φάση με Κουίνσι και Σισοκό. Γίνεται πάσα και ο άλλος πήγε βόλτα και δεν έβλεπε καν την πορεία της μπάλας και την εξέλιξη της φάσης. Μπρος πίσω ο Χριστοδουλόπουλος προσπαθούσε να βοηθήσει φιλότιμα σε άμυνα, οργάνωση και επίθεση και έβλεπες Βιτόλο και Ζέκα που ήταν ανέκδοτα στην κυριολεξία. Ειδικά ο Βιτόλο ηταν ανέκδοτο.

Ο Ζεσουάλδο Φερέιρα μάλλον έχει κουραστεί να κάνει παρατηρήσεις και έχει απογοητευτεί βλέποντας ότι η ομάδα του δεν λειτουργεί όπως θέλει στο παιχνίδι (ο τηλεοπτικός φακός είναι πάντα αδιάψευστος μάρτυρας διότι «συλλαμβάνει» αντιδράσεις και γκριμάτσες) αλλά με το να εκνευρίζεται συνεχώς δεν ωφελεί σε τίποτα. Η εκτίμησή μου είναι ότι ο Παναθηναϊκός είναι βαριά άρρωστος. Και όπως στο παιχνίδι Μονπελιέ - Ολυμπιακού, έτσι και χθες στο ΟΑΚΑ είναι ενοχλητικές οι ατάκες «παραμένει ζωντανός», «Πάει για το διπλό στη Ρώμη» και «Μπορεί άνετα». Το χειρότερο είναι να χαϊδεύεις τα αυτιά του οπαδού.

Και ο Παναθηναϊκός να μη λησμονούμε ότι είχε απέναντί του μία τραγική σε όλα τα επίπεδα Λάτσιο. Πιο κακή δεν γινόταν. Κι όμως, ο Παναθηναϊκός έδειξε και ήταν ανήμπορος να ανατρέψει το σκηνικό. Και δεν ήταν μόνο οι Βιτόλο και Ζέκα τα ανέκδοτα. Ηταν κι άλλοι, με τον Φορναρόλι να είναι μία κατηγορία ανεκδότων μόνος του. Και το συμβόλαιό του, εάν δεν κάνω λάθος, είναι από τα πιο υψηλά όχι μόνο στον Παναθηναϊκό, αλλά στην Ελλάδα γενικότερα.

Πηγή: Goal

Europa League Παναθηναϊκός