Ο Ρότσα σταμάτησε τη χλεύη

Το ματς στο Λονδίνο δεν έδωσε στον Παναθηναϊκό και τους φιλάθλους τους αυτό που επιθυμούσαν (νίκη-πρόκριση), αλλά επανέφερε τα συναισθήματα της αγωνίας και της ευχαρίστησης. Συναισθήματα που είχαν καιρό να ζήσουν οι "πράσινοι", από το διπλό της Ρώμης επί της Ρόμα. Πριν από δύο χρόνια.

Η σύγκριση με Φερέιρα...

Είχε καιρό ένας φίλαθλος του Παναθηναϊκού να κάτσει μπροστά στην τηλεόραση και να απολαύσει ένα παιχνίδι της ομάδας του. Να δει τους παίκτες να αποδίδουν αυτό που μπορούν και ακόμα παραπάνω (βλέπε Σπυρόπουλο), να παλεύουν στα ίσια κόντρα σε μία ανώτερη ομάδα και να αγγίζουν την πρώτη τους νίκη επί αγγλικού εδάφους.

Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Θυμηθείτε την πρόσφατη ομάδα του Φερέιρα και τις "τριάρες" από Μάριμπορ και Λάτσιο και κάντε τις συγκρίσεις με το συγκρότημα που παρουσιάζει τούτη την περίοδο ο Ρότσα. Συγκρίνετε τα 3-0 από τις δύο προαναφερθείσες ομάδες με το 3-1 από την Τότεναμ. Ναι, η τύχη γύρισε την πλάτη στον Παναθηναϊκό, αλλά η εμφάνιση δημιούργησε απαιτήσεις. Μία λέξη που είχαν ξεχάσει στο "πράσινο στρατόπεδο".

Ίδια ομάδα δεν είναι;

Η ίδια ομάδα δεν είναι με αυτή που τραβούσαμε τα μαλλιά μας πριν λίγο καιρό; Τι στην ευχή άλλαξε; Η ψυχολογία; Η τακτική; Η αυτοπεποίθηση; Λίγο από όλα και κυρίως ο προπονητής. Ηρθε στον πάγκο ένας άνθρωπος, του οποίου το έργο ποτέ δεν αναγνωρίστηκε (κλασική η φράση "ομάδα του Οσιμ" που τον συνόδευε) ακόμα και αν είναι ο πλέον επιτυχημένος των τελευταίων 30 ετών. Ο Ρότσα, περί ου ο λόγος, δικαιούται να λέει ότι έφερε ξανά τα χαμόγελα στον κόσμο της ομάδας που παρακολουθεί πλέον τον Παναθηναϊκό χωρίς να χλευάζει, χωρίς να γελά, χωρίς να αναρωτιέται αν υπάρχει πάτος.

Εκ των υστέρων, οι "πράσινοι" έπιασαν πάτο και τώρα έχουν δικαίωμα να κοιτάζουν ψηλά και να σώσουν ό,τι σώζεται. Ακόμα και αυτός ο Παναθηναϊκός, ο χειρότερος της τελευταίας 20ετίας, θύμισε κάτι από Panathinaikos και πάλεψε ως την ύστατη στιγμή για ένα μεγάλο διπλό.

ΥΓ: Οι συγκρίσεις του Τοτσέ με τον Σισέ είναι ανούσιες. Είναι σαν να συγκρίνεις ένα Ζάσταβα με μία Πόρσε. Οταν δίνεις κάποιες χιλιάδες ευρώ για να ψωνίσεις από την Καρταχένα και δίνεις εκατομμύρια για να αγοράσεις από τη Μαρσέιγ, τότε δεν μπορείς να έχεις απαιτήσεις. "Ο,τι πληρώνεις παίρνεις", λέει ο θυμόσοφος λαός. Οι δύο χαμένες ευκαιρίες του Τοτσέ είναι δικαιολογημένες για το επίπεδό του. Θα ήταν αδικαιολόγητες αν τις έχανε ο Σισέ. Τόσο απλά.

Πηγή: contra.gr