Για την οικονομία των λέξεων και την ευελιξία του πρωτοσέλιδου κι εμείς οι δημοσιογράφοι κάνουμε συχνά το ίδιο λάθος: Χαρακτηρίζουμε μονολεκτικά, επιγραμματικά ή κατά το δυνατό περιληπτικά, μια ευρωπαϊκή κλήρωση. Παρασύροντας χωρίς πρόθεση την κοινή γνώμη σε πρώιμα συμπεράσματα, σε φρούδες ελπίδες ή πρόωρες απογοητεύσεις.

Για αυτά τα «βατός αντίπαλος», «απέφυγε μεγαθήρια», «η κλήρωση του έκλεισε το μάτι» και τους συναφείς κλισέ τίτλους, οι οποίοι θα αφορούν τις επόμενες ώρες και το προσεχές διάστημα την αντίπαλο του Ολυμπιακού, προσωπικά… δεν δίνω μία. Τα θεωρώ «κουραφέξαλα». Ναι, όπως το λέω.

Γιατί πώς μπορείς να προδικάσεις τι μέλλει γενέσθαι κοντά δύο μήνες μετά που θα μπουν αντιμέτωπες σε ισπανικό έδαφος οι δύο ομάδες; Πού ξέρουμε σε τι αγωνιστική κατάσταση θα βρίσκεται η σημερινή 6η της Primera;

Θα εξακολουθεί να κατέχει τον τίτλο της «ευχάριστης έκπληξης» της τελευταίας διετίας στο ισπανικό ποδόσφαιρο ή θα έχει… σκάσει το πυροτέχνημα και η ιστορία θα έχει καταγράψει έναν απλό, διάττοντα αστέρα;

Τα ίδια ισχύουν – γιατί η φόρμα και η ανεβασμένη ψυχολογία προσδίδουν στον αθλητισμό συχνά την κεκτημένη ταχύτητα νίκης και επιτυχιών… - είτε για τη Λεβάντε είτε ακόμα για ένα πολύ πιο «τρομακτικό» όνομα ή και για μια ομάδα που θα την είχε πραγματικά «του χεριού» του ο Ολυμπιακός.

Όχι, η Λεβάντε δεν είναι «στανταράκι» πρόκρισης. Κι ούτε θα προμηνύονταν μια τόσο εύκολη διαδικασία πρόκρισης για τους «ερυθρόλευκους» από τη στιγμή που στην απέναντι πλευρά του τερέν θα βρίσκεται μια ισπανική ομάδα! Μια εκπρόσωπος της κατά τεκμήριο πιο επιτυχημένης (με κούπες Παγκόσμιες και Ευρωπαϊκές σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο) και ποιοτικής ποδοσφαιρικής σχολής. Ένας λόγος παραπάνω για την συμπολίτισσα του Βαλβέρδε (Βαλένθια) που από τη Β’ Κατηγορία που αγωνιζόταν μέχρι το καλοκαίρι του 2010, γεύεται ήδη και τους πρώτους της ευρωπαϊκούς καρπούς, πλασαρισμένη σταθερά πια στην κορυφαία 6άδα των ισπανικών μεγαθηρίων!

Σίγουρα από την άλλη, η αντίπαλος του Ολυμπιακού στους «32» του Europa League δεν είναι Ατλέτικο Μαδρίτης – και μην κάνουμε κουβέντα από τώρα για τους «Μαδριλένους ερυθρόλευκους» οι οποίοι προφανώς και θα περιμένουν στους «16» γιατί ακόμα δεν έχει αποκλειστεί η Λεβάντε… - ούτε Τότεναμ, ούτε Ίντερ και Νάπολι, οι οποίες και τη… χάρη και τα ονόματα διαθέτουν.

Κυρίως όμως την εμπειρία, ένας σημαντικός τομέας, καθοριστικός συχνά στην έκβαση των μονομαχιών και στον οποίο οι πρωταθλητές Ελλάδας έχουν αέρα συντριπτικής υπεροχής.

Υπό αυτή την έννοια, κατά πρώτο λόγο και κατά δεύτερο και ήσσονος σημασίας παράμετρο, τη ρεβάνς που θα γίνει στο Καραϊσκάκη, ο Ολυμπιακός πράγματι υπερέχει, υπερτερεί της Λεβάντε.

Ποιο πρόσωπο;

Το αν είναι και το φαβορί του ζευγαριού θα το συζητούσαμε κάτω από μία πολύ συγκεκριμένη προϋπόθεση: Στη «ζυγαριά» με τη Λεβάντε, «ποιον Ολυμπιακό» βάζουμε;

Τον επιπόλαιο Ολυμπιακό της Τούμπας, τον ολίγον έως πολύ «μπλαζέ» του ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό; Τον μετριότατο της Νέας Σμύρνης, τον κάκιστο μήπως της Πάτρας που έφερε μνήμες από τις αποδοκιμασίες του κόσμου στις αρχές Οκτώβρη, στον επίλογο του ματς με τον Αστέρα Τρίπολης και χρειάστηκε η κατσάδα Μαρινάκη για να βαρέσει το «ξυπνητήρι» της εγωιστικής αφύπνισης των παικτών (και του προπονητή);

Γενικά μιλάμε για τον Ολυμπιακό του ντεφορμαρίσματος, της αγωνιστικής κοιλιάς που κάνει τον τελευταίο μήνα (από τον ΠΑΟΚ και τις 25 Νοεμβρίου και εδώ);

Ή για τον Ευρωπαίο του επιπέδου Champions League; Τον πανάξιο πρέσβη του ελληνικού ποδοσφαίρου στη διεθνή σκηνή, τον Ολυμπιακό των πραγματικών δυνατοτήτων του ρόστερ του τέλος πάντων;

Αυτός ο Ολυμπιακός, ο σοβαρός, ο συγκεντρωμένος, ο πειθαρχημένος, ο κοντρολαρισμένος των ευρωπαϊκών συνθηκών, δεν με ανησυχεί καθόλου κόντρα στην Λεβάντε. Και παρότι εκτιμώ ότι θα είναι μια διπλή αναμέτρηση που θα κριθεί στα σημεία, στις συνολικές λεπτομέρειες (των δύο παιχνιδιών) και ίσως μέχρι και στο γκολ, πρόκριση θα γείρει τότε στην ερυθρόλευκη πλευρά.

Υ.Γ.: Θα δώσουν και θα πάρουν «κατασκοπεία και αντικατασκοπεία». Ο Ερνέστο θα «παίξει» Ολυμπιακό. Ήδη θα ‘χει μιλήσει με τον πρόεδρο και παραπέμπεται στον Ζαρντίμ. Ε, εντάξει, υπάρχουν και οι Ιμπαγάσα, Φουστέρ, πολύς… λαός για πληροφόρηση.

Ως κι ο Γκέκας, που πάντα αντίπαλος του Ολυμπιακού ήτανε, από τις πρώτες κιόλας δηλώσεις του, δείχνει ότι «συστρατεύεται». Τον Καράμπελα μόνο, που «τρέχει» μισθός στη Λεβάντε θα τον θεωρήσω στα σίγουρα… δοσίλογο.

Υ.Γ.1: Καλός ο Ρότσα, ξέρει τι λέει και πώς τα λέει. Καλοί κι οι παίκτες τώρα! Θεωρίες συνωμοσίας; Πιπέρι στο στόμα. Ποιος τα είπε, ποιοι τα κατασκεύασαν όλα αυτά; Στον Παναθηναϊκό όλα και όλοι είναι «μια χαρούμενη ατμόσφαιρα», που έλεγε κι ο Ντίνος Ηλιόπουλος. Αυτή δεν ήταν «κωλοτούμπα». Αυτό ήταν… πιρουέτα που θα ζήλευαν κι οι Μεταξόπουλοι. Πατήρ και υιός! «Λάστιχο» ο πρόεδρος!
 

Ελλάδα Europa League Ολυμπιακός