Ήταν 13 Σεπτέμβρη. Ο Ολυμπιακός μόλις είχε μπει με το... αριστερό στο νέο πρωτάθλημα παραχωρώντας 0-0 στον Ατρόμητο στο Γ.Καραϊσκάκης. Η... μουρμούρα (κόσμου αλλά και του σιναφιού μου μαζί, γιατί όχι;) είχε φτάσει σε υψηλά ντεσιμπέλ. Τότε λοιπόν, όταν όλα έδειχναν κόντρα, έγραψα εδώ στο sportdog ένα blog με τίτλο: «Θα βουλώσουν στόματα σύντομα με αυτόν τον Ολυμπιακό - Σιχάθηκα τους ξερόλες - Έχασαν τέσσερα κιλά». Η επίπεδη λογική και η ρηχή σκέψη έλεγε έπαιρνα τεράστιο ρίσκο αφού ο Ολυμπιακός δεν πατούσε καλά. Συγνώμη κιόλας αλλά μετά από ουκ ολίγα χρόνια ενασχόλησης με τα κοινά του Ολυμπιακού και έχοντας data δεκαετιών παρατηρώντας την ομάδα, νομίζω πως έχω την ικανότητα να καταλαβαίνω πότε υπάρχει ανικανότητα και πότε λογική ανετοιμότητα.


Και ήμουν σίγουρος πως στην περίπτωση του φετινού Ολυμπιακού ίσχυε το δεύτερο, δηλαδή μια λογική ανετοιμότητα. Όταν η μισή ομάδα ξεκληρίζονταν από covid και τραυματισμούς Ιούλη μήνα, πως εγώ (ή όποιος άλλος) να έχω απαίτηση τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο να παίζει μπαλάρα; Σόρι κιόλας αλλά δεν είναι πυρηνική φυσική. Εσύ αν έχεις πυρετό για μέρες και εξασθενήσει ο οργανισμός σου, πως να έχει ο άλλος απαίτηση όταν επιστρέψεις στη δουλειά να είσαι όσο αποδοτικός ήσουν πριν αρρωστήσεις; Ε, δε γίνεται, πως να το κάνουμε; Ύστερα από 'κείνο το blog είχα δεχθεί και ουκ ολίγες ειρωνείες από ανθρώπους που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα αλλά στην πραγματικότητα δεν ξέρουν την τύφλα τους. Συγνώμη για το ύφος αλλά κούρασε η όλη φάση. Κούρασε αυτή η παράνοια σε κάθε ματς να αναζητείται η τελειότητα. Λες και υπάρχει κανείς τέλειος στην Ευρώπη. Της... Πόπης γίνεται στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις αλλά και τα πρωταθλήματα, δεν το βλέπετε;


Ο Ολυμπιακός λοιπόν τώρα αρχίζει να συνέρχεται. Δεν έχει συνέλθει ακόμα. Υπάρχουν σημαντικά περιθώρια βελτίωσης. Μην ξεχνάτε ότι δεν έχουν μπει ακόμα για τα καλά σε ρυθμό οι Ονιεκούρου, Λόπες που είναι σημαντικά «χαρτιά» ενώ ο Κούντε έχει βρει... μπελά από το μικρό δαίμονα Αγκιμπού που δεν επιτρέπει να γίνει... χώρος στην 11άδα για 'κείνον. Ακόμα λοιπόν δεν έχει φτάσει στο σημείο που μπορεί ο Ολυμπιακός. Και προειδοποιώ για μερικές ακόμα... αναταράξεις. Για παράδειγμα το ματς της Κυριακής, κατ' εμέ, είναι όλο μια παγίδα για τον Ολυμπιακό. Ο ΠΑΟ είναι φρέσκος και ξεκούραστος και έχει τεράστιο κίνητρο και λίγα να χάσει.


Ο Ολυμπιακός αντιθέτως θα πάει στο κλασικό ντέρμπι με τους πράσινους έχοντας δύο σερί δύσκολα ματς και ταξίδια με Αστέρα στην Τρίπολη και Φενέρ στην Κωνσταντινούπολη. Είναι λογικό να υπάρχει κόπωση. Σωματική αλλά και ψυχολογική. θα πρέπει να είναι εύστοχος στις όποιες γρήγορες επιθέσεις κάνει την Κυριακή ο Ολυμπιακός για να πάει σε άνετη νίκη, ειδάλλως θα μπλέξει. Όσο θα περνάει η ώρα και θα... βαραίνουν τα πόδια (παρά το αναμενόμενο ροτέισον του Μαρτίνς) λοιπόν οι πράσινοι θα δικαιούνται να ελπίζουν.

ΥΓ: Η κίτρινη που παίρνει ο Σισέ στην Τουρκία είναι για πρόστιμο ή έστω επίπληξη, όσο καλός κι αν είναι από την αρχή της σεζόν. Έλεος με τις χαζομάρες.


ΥΓ2: Τελικά δεν είναι... παλτό ο Τικίνιο;


ΥΓ3: Αν υπάρχουν αρκετοί ακόμα που αναρωτιούνται γιατί επιμένει να βάζει τον Ονιεκουρού ο Μαρτίνς, η απάντηση βρίσκεται στην τακτική του προσήλωση. Και στην Τρίπολη και στην Κωνσταντινούπολη έκανε πολλή και σημαντική δουλειά ανασταλτικά. Κάποια στιγμή θα... λυθεί και επιθετικά.

 


*** ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: "Τρέλα" Μαρινάκη στην Πόλη - Φέρνει παικταρά τον Γενάρη - "Κλειδώνει" πρωτάθλημα, φουλ για Ευρώπη