Ιβάν, μάθε μπαλίτσα από τον Γιάννη!

Οι ομάδες χτίζονται από τους προπονητές. Μπορεί ο Παναθηναϊκός να ξεκίνησε τη σεζόν με πιτσιρίκια και κάποιους θεωρητικά "τελειωμένους" λεγεωνάριους και κάποιοι τότε, το περασμένο καλοκαίρι, να έλεγαν πως θα είχε τη μοίρα της ΑΕΚ, όμως ο Αλαφούζος έκανε μια σοφή κίνηση. Έδωσε την ομάδα εν λευκώ στα χέρια ανθρώπων που πίστεψε και που ήξεραν το αντικείμενο. Και στήριξε μέχρι τέλους τις επιλογές του, αγνοώντας τις όποιες γκρίνιες στο ξεκίνημα και κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου. Πίστεψε στον Αναστασίου και τον Νταμπίζα, αποσύρθηκε ο ίδιος από το προσκήνιο και δικαιώθηκε απόλυτα.

Ο πρώτος μάζεψε τα πιτσιρίκια, δούλεψε στις αδυναμίες τους και τα έκανε ομάδα, ο δεύτερος έβαλε κάποιες πινελιές με εύστοχες -όπως αποδείχθηκαν οι περισσότερες- και οικονομικές μεταγραφικές κινήσεις και ...ιδού το θαύμα. Η ομάδα των πιτσιρικάδων και των τελειωμένων που περνάει με 3-0 από το "Καραϊσκάκη", η ομάδα που κάνει περίπατο στον τελικό του Κυπέλλου με τον -πλήρους ρόστερ- ΠΑΟΚ του Ιβάν.

Η διαφορά, σε κάθε περίπτωση, δεν είναι μόνο η ποιότητα που προσέδωσαν στον Παναθηναϊκό ο παιχταράς Μπεργκ, ο σοβαρός Μέντες, ο Νάνο με το φαρμακερό αριστερό ή ο Πράνιτς με τις σπουδαίες παραστάσεις, ούτε φυσικά μόνο τα τρεξίματα των μικρών. Ποιότητα θα μπορούσε να αναζητήσει κι ο ΠΑΟΚ στον Στοχ, τον Λούκας ή τον Σάλπι (και τους Κλάους, Κατσουράνη, Νάτχο που έλειψαν από τον τελικό). Ωστόσο, ο ΠΑΟΚ αποδεικνύεται πλήρως αδούλευτος, με την περίπτωση του Στέφενς να αποτελεί -ισχυρή- δικαιολογία, αλλά... δικαιολογία.

Γιατί ο ΠΑΟΚ, πέρα από ό,τι έγινε στο ΟΑΚΑ, πήγε στον τελικό ουσιαστικά χωρίς προπονητή, καθώς το πείραμα με τον Γεωργιάδη που τελειώνει δύο διαδοχικές σεζόν, μόνο επιτυχημένο δεν αποδείχθηκε πέρυσι, όταν ο υπηρεσιακός προπονητής ψαχνόταν κι έψαχνε. Και το ίδιο φαίνεται πως γίνεται και φέτος. Μπορεί ο "Μπέμπης" να προκύψει καλή περίπτωση στο μέλλον, ωστόσο ομάδα που δεν έχει δουλέψει ο ίδιος, είναι ξεκάθαρο πως δεν μπορεί να κουμαντάρει.

Ο Ιβάν, λοιπόν, πρέπει να πάρει παράδειγμα από τον φίλο του τον Αλαφούζο και να το αποφασίσει να αφήσει έναν προπονητή να δουλέψει. Ας είναι και χαμηλού προφίλ. Ας είναι και φτηνός, ας μη στοιχίζει 1,5 εκ. ευρώ το χρόνο όπως ο Στέφενς. Ας είναι ακόμα κι ο Γεωργιάδης, όμως με την προοπτική όχι να τελειώσει μια χρονιά, αλλά να αρχίσει και να τελειώσει μια και δυο και τρεις. Το παράδειγμα Αναστασίου, το έζησε στο πετσί του ο Σαββίδης και το πάθημα πρέπει να γίνεται μάθημα...