Παναθηναϊκός για... σεμινάριο - Ούτε ανάσα οι παίκτες του Βόλου

Ο Παναθηναϊκός πήρε αυτό που ήθελε από την ρεβάνς με τον Βόλο, δηλαδή την πρόκριση και αυτό είναι το μόνο που μετράει και το μόνο που πρέπει να κρατήσει από το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Γιατί κατα τα άλλα, με εξαίρεση το πρώτο ημίωρο, το παιχνίδι αυτό μάλλον ήταν μια μέτρια παρένθεση στις καλές εμφανίσεις που έχει κάνει στα τελευταία παιχνίδια του.

Ακόμα κι έτσι όμως, η εικόνα του από το ξεκίνημα του αγώνα μέχρι το μισάωρο περίπου του πρώτου ημιχρόνου, ήταν κάτι παραπάνω από εξαιρετική.

Για την ακρίβεια, ο τρόπος που ο Παναθηναϊκός πρεσαρε, κέρδισε τις μονομαχίες , ανακτούσε την μπάλα και δημιουργούσε ευκαιρίες, ήταν πραγματικά για σεμινάριο.

Οι δύστυχοι παίκτες του Βόλου, δεν προλάβαιναν όχι ανάσα να πάρουν, αλλά να... χαρούν για λίγο το παιχνίδι κρατώντας την μπάλα για πάνω από πέντε δευτερόλεπτα στην κατοχή τους.

Ακόμα κι όταν έδιωχναν στα τυφλά για να πάρουν λίγες ανάσες από το ασφυκτικό πρέσινγκ του Παναθηναϊκού, με κάποιο μαγικό τρόπο όπου κι αν πήγαινε η μπάλα βρισκόταν κάποιος παίκτης του Παναθηναϊκού και φτου κι απ την αρχή η πολιορκία.

Το ότι στο διάστημα αυτό ο Παναθηναϊκός δεν σκόραρε, μάλλον στην καλή μέρα του τερματοφύλακα των γηπεδούχων οφείλεται, αφού όλα σχεδόν τα τελειώματα των παικτών του ήταν ιδανικά και σωστά από κάθε άποψη.

Σταδιακά όμως από το μισάωρο και μετά, ο ρυθμός έπεσε ή πιο σωστά η κυριαρχία του Παναθηναϊκού σε κάθε γωνιά του γηπέδου υποχώρησε και ο Βόλος άρχισε να παίρνει ανάσες και να επιχειρεί κάτι να κάνει.

Με την έναρξη του δεύτερου ημιχρόνου όμως η εικόνα ήταν εντελώς διαφορετική.

Για κάποιο περίεργο λόγο, είτε γιατί κουράστηκε να παίζει στο ίδιο τέμπο, είτε γιατί η εικόνα του Βόλου που ναι μεν έδειχνε ότι... μπορούσε, αλλά πρατικά... δεν μπορούσε να απειλήσει τον αποκοίμησε, ο Παναθηναϊκός παρέδωσε όλο το γήπεδο και όλο το παιχνίδι στους γηπεδούχους.

Όμως και σ' αυτό το διάστημα ο Βόλος δεν μπόρεσε ούτε υποψία φάσης να δημιουργήσει, με αποτέλεσμα εκεί προς το τέλος που έγινε και απρόσεκτος ο Παναθηναϊκός να βρει τους χώρους, τον τρόπο και τις ευκαιρίες για να κάνει το γκολ και να πάρει και την νίκη.

Όχι πως αυτό είχε ιδιαίτερη σημασία, αλλά έτσι για το... ονόρε για να διατηρήσει το καλό σερί των τελευταίων αγώνων του.

Η ουσία λοιπόν είναι ότι ο Παναθηναϊκός πήρε την πρόκριση πολυ πιο άνετα απ' ότι δείχνει και το τελικό 0-0 στον Βόλο αλλά και το 2-1 του πρώτου αγώνα.

Από κει και πέρα δυο τρεις παρατηρησούλες.

Πολλοί ίσως είπαν πως ο Γιοβάνοβιτς ρίσκαρε βλέποντας την ενδεκάδα στο ξεκίνημα του αγώνα και τις αρκετές σχετικά αλλαγές σ' αυτήν, σε σχέση με το τελευταίο του παιχνίδι.

Παρ' όλα αυτά, η εικόνα του αγώνα μάλλον δεν "δικαίωσε" τους φόβους του, καθώς απ' ότι φαίνεται ο Σέρβος κάτι παραπάνω ήξερε και ήξερε το ότι στην κατάσταση που είναι αυτή τη στιγμή η ομάδα έχει κατακτήσει ένα επίπεδο που να μην επηρεάζεται αισθητά από τα πρόσωπα που απαρτίζουν την ενδεκάδα, σε λογικά πάντα πλαίσια,

Η δεύτερη παρατήρηση έχει να κάνει με τον Χατζηγιοβάννη.Ο νεαρός -αν και εκ των αρχηγών του Παναθηναϊκού- έδειξε ολοφάνερα την διάθεσή του να ξανακερδίσει την θέση του βασικού στην ενδεκάδα με την απόδοσή του, ομως το έκανε με λάθος τρόπο.

Καθώς σε κάθε φάση η αίσθηση που σου έδινε ήταν ότι προσπαθούσε να μπει στα "πρόσωπα΄του αγώνα μόνο σαν... σκόρερ και όχι από την συνολική του παρουσία και εικόνα.

Με αποτέλεσμα πολλές καλές του ενέργειες να φαντάζουν από ημιτελείς έως αποτυχημένες, καθώς πάντα στο τελείωμά του αναζητούσε το σκοράρισμα παρ' ότι είχε άλλες και καλύτερες και σχετικά... ευκολότερες επιλογές.

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν, κλείνει καλά την χρονιά, αλλά για να κλείσει καλά και την αγωνιστική χρονιά, την σεζόν δηλαδή, θα πρέπει να δει αρκετά πράγματα ακόμα και πρώτο και καλύτερο να δει με αποκλειστικά ποδοσφαιρικά μάτι τόσο όσα έχει πετύχει μέχρι τώρα όσο και τις αδυναμίες που έχει παρουσιάσει και που εξακολουθεί να έχει.