ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός: Τελειώνει ο αγώνας, χαιρετάω το παρεάκι, μπαίνω στο τουτού, οδηγάω να πάω στο σπίτι γρήγορα να γράψω για το Sportdog μη με κυνηγάει ο Καράμαλης, ντριν, ντριν, ντριν το κινητό, άγνωστο νούμερο.
Το γράφω εγώ στα παπάρια μου.
Άντε πάλι ντριν, ντριν, ντριν το κινητό.
Τα ίδια εγώ.
Ξανά μανά ντριν, ντριν, ντριν το κινητό.
«Δε γαμιέται», λέω, «ας το σηκώσω».
Το σηκώνω λοιπόν, ακούω φωνή άγνωστη:
«Έλα Χρήστο, ο Ιβάν είμαι»!
«Ποιος Ιβάν», απαντάω, «ο Τρομερός;»
«Ο Ιβάν ρε φίλε, ο Γιοβάνοβιτς από τον Παναθηναϊκό».
«Έλα ρε γίγαντα», του λέω, «πώς και θυμήθηκες;»
«Χρήστο, θέλω να μου πεις κάτι».
«Να σου πω ρε Ιβάν, αμόλα».
«Με το χέρι στην καρδιά Χρήστο, αυτά τα σαπάκια που τα είδες στην Τούμπα να ξεφτιλίζουν τη μπάλα, τα έχω ή δεν τα έχω;»
«Με το χέρι στην καρδιά Ιβάν μου, άμα παίξει ο Παναθηναϊκός τη μπάλα που παίζει τελευταία, όποιος απ’ τους δυο και να φτάσει στον τελικό αντίπαλός σου, τρία γκολ θα του ρίξεις. Και λίγα λέω»!

Και το γυρίσαμε ύστερα σε αναλύσεις ποδοσφαιρικές, που δεν είναι της ώρας να τις παραθέσω. Αλλά να το ρωτήσω και σε σας αγαπητοί αναγνώστες:
Δεν βγάζει υγεία ο Παναθηναϊκός, την ίδια ώρα που ο ΠΑΟΚ κι ο Ολυμπιακός βγάζουνε αρρώστια;
Δεν βλέπεις τον Παναθηναϊκό και χαίρεσαι μπάλα, ενώ παίζουνε ενενήντα τόσα λεπτά ο ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός και κινδυνεύουν να τους πάνες μέσα, βασικούς και αναπληρωματικούς και προπονητικό σταφ, για κακοποίηση του αθλήματος;
Δεν έχεις την εντύπωση ότι ο Παναθηναϊκός κυνηγάει κάτι, σαν το σκυλί το ατάιγο που λένε και στην Πάτρα, ενώ ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός έχουνε κάτσει κάτω απ’ το παράθυρο και είναι πέσε πίτα να σε φάω;
Δεν είχαν, έστω, κάποια ζωντάνια, κάποια βαβούρα, κάποιο σαματά οι αγώνες του Παναθηναϊκού με τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό, ενώ σήμερα στην Τούμπα έγινε περιφορά του Επιταφίου μια μέρα νωρίτερα;



Τι να κρατήσεις, δηλαδή, απ’ αυτό το τρισάθλιο ματς, τι να σου μείνει στη μνήμη;
Άντε να θυμηθείς ότι ο Ροντρίγκες ήταν κυρίαρχος από τη δεξιά πλευρά το πρώτο ημίωρο (τόσο μπορούσε το παιδί…) και εξέθεσε αυτόν τον μπαγλαμά τον Σίντκλεη.
Άντε να σημειώσεις ότι για μια ακόμη φορά κατέθεσε τα σκώτια του στο γήπεδο ο Ζίφκοβιτς και είχε και τη σουτάρα που απέκρουσε ενστικτωδώς ο Βάτσλικ.
Να βάλω μέσα και την ευκαιρία του Μασούρα στο 2ο λεπτό, τη μοναδική φορά που ξέφυγε από τον Λύρατζη γιατί ύστερα του πήρε μέτρα ο πιτσιρικάς; Άντε να τη βάλω.

Και τέλος! Τέλος, τίποτα, τσεβά που λέμε και στα βλάχικα. Ο Μπίσεσβαρ ούτε μια σωστή ενέργεια, ο Καμαρά αλλού πάταγε κι αλλού βρισκόταν, ο Κούρτιτς φυλαγότανε μην του φύγει καμιά πορδή, ο Τικίνιο φτεροκόπαγε δεξιά αριστερά, ο Άκπομ έπαιζε μπουνίδια με τον Μανωλά, ο Μανωλάς έπαιζε μπουνίδια με τον Άκπομ, ο Μιτρίτσα δεν έδινε τη μπάλα ούτε απ’ το δεξί στο αριστερό του πόδι, ο Μπουχαλάκης μας έδειξε γιατί τον λένε Μπούχαλο Μπιλ, σε κάθε σωστή πάσα αντιστοιχούσαν τρεις λάθος, τι να σας πω παιδιά από το εικοστό λεπτό κουτουλάγαμε όλοι στο καφέ Gratzi λες και μας είχες δώσει Λέξο με τις χούφτες. Και παρακαλάγαμε να τελειώσει αυτό το μαρτύριο, να πάμε στα σπιτάκια μας, να παίξουμε άλλος με  παιδιά του κι άλλος με τα γατόσκυλά του!

Καλή Ανάσταση να έχετε όλοι και όλες και από βδομάδα να δούμε κάτι που θα κάνει τα μάτια μας να πονάνε λίγο λιγότερο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Γι' αυτό περνάει ο ΠΑΟΚ - Βούτυρο στο... ψωμί του Ραζβάν η ρεβάνς - Δύο "αγκάθια"

Super League Κύπελλο Ελλάδας Παναθηναϊκός ΠΑΟΚ Ολυμπιακός