Οποιος παρακολούθησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 και παρακολουθεί αυτό που γίνεται στη Βραζιλία, χωρίς καμία δυσκολία διαπιστώνει μία τρομερή διαφορά στην παραγωγικότητα των παιχνιδιών, γεγονός που αποτυπώνεται και στις στατιστικές αναλύσεις, πεντακάθαρα. Γιατί δεν είναι μόνο τα πολλά γκολ που σημειώνονται, αλλά και ο τρόπος. Θυμίζω, μόνο, ότι στο Μουντιάλ της Ν. Αφρικής, μόνο σε τρία παχνίδια είχαμε ανατροπή στο σκορ.

 

ΣΤΟ ΦΕΤΙΝO Παγκόσμιο Κύπελλο, είμαστε ακόμη στη φάση των ομίλων και οι ανατροπές είναι ήδη υπερδιπλάσιες. Η σωστή ανάγνωση των στατιστικών στοιχείων υείναι που μπορεί να δώσει κάποιες απαντήσεις στο γιατί συμβαίνει αυτό, τώρα. Φυσικά, τα στοιχεία μπορούν να ερμηνευθούν με διάφορους τρόπους για να στηρίξουν τις θεωρίες. Στην πυγμαχία λένε πως οι αγώνες είναι που διαμορφώνουν το στιλ.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στο ποδόσφαιρο, όπου η εξέλιξη του στιλ, του αγωνιστικού συστήματος, έρχεται με τα παιχνίδια όπου ένα σύστημα το οποίο για κάποιο καιρό κυριαρχεί, σιγά σιγά μετεξελίσσεται ή υποχωρεί.

 

ΤΟ ΣΤΙΛ του παιχνιδιού που διέδωσε η Μπαρτσελόνα με τον συνδυασμό της κατοχής και του passing game -ένα στιλ που κάποιοι βάφτισαν passenaccio- έχει πιά υποχωρήσει. Αυτό φάνηκε, ως συνήθως, πρώτα σε επίπεδο συλλόγων και μετά σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Το είδαμε πρώτα στην κατάρρευση της Μπάγερν Μονάχου στις αναμετρήσεις της με τη Ρεάλ Μαδρίτης στο Τσάμπιονς Λιγκ και ακολούθησε η αποτυχία της εθνικής Ισπανίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Αλλωστε, από όσο έχει φανεί, καθώς όλες οι ομάδες έχουν συμπληρώσει το δεύτερο παιχνίδι τους, στους ομίλους, το ποδόσφαιρο κατοχής, δεν είναι τόσο της μόδας. Ισως, ούτε και αποτελεσματικό, στον βαθμό που υπήρξε στο παρελθόν.

 

Ο ΣΧΗΜΑΤΙΣΜOΣ πάνω στον οποίο βασίστηκε το passenaccio της Μπάρτσα και της εθνικής Ισπανίας ήταν το 4-2-3-1 που υιοθέτησαν όλοι, ακόμη και όταν δεν είχαν τους κατάλληλους ποδοσφαιριστές για να το εφαρμόσουν, με αποτέλεσμα ένα στεγνό, αντιθεαματικό και αμυντικογενές ποδόσφαιρο. Τώρα βλέπουμε τις ομάδες να χρησιμοποιούν μιά ποικιλία σχηματισμών από το 3-4-3 της Ολλανδίας, τον ρόμβο του Κλίνσμαν, το 4-5-1 ακόμη και το 4-4-2 το οποίο είναι ένα 4-2-3-1 που προσαρμόζεται. Πολλές ομάδες πιέζουν ψηλά, έξυπνα και με διάρκεια.

ΕΧΟΥΝ κάνει πολύ καλό σκάουτινγκ σε τέτοιο σημείο που γνωρίζουν ακόμη και τις αδυναμίες συγκεκριμένων αντιπάλων και τους αντιμετωπίζουν ανάλογα. Και αυτό εμποδίζει το passing game. Eπίσης, ένας ακόμη σημαντικός λόγος που έχει συμβάλλει στην αυξημένη παραγωγικότητα έχει να κάνει με τη χρήση του λευκού σπρέι στις εκτελέσεις των φάουλ.

 

 

Η άνοδος της επίθεσης

 

ΤΟ ΣΠΡEΙ, εμποδίζει τους ποδοσφαιριστές του τείχους να «κλέψουν» λίγα μέτρα και να κλείσουν τις γωνίες του εκτελεστή. Αυτό επιτρέπει σε όσους κτυπούν τα φάουλ να είναι πιο ακριβείς και εύστοχοι. Χωρίς να έχω δει τα συγκεκριμένα στατιστικά, νομίζω πως μέχρι να ολοκληρωθεί το Μουντιάλ, θα έχουν μπει τα περισσότερα γκολ από φάουλ, από ό,τι σε οποιοδήποτε προηγούμενο Παγκόσμιο Κύπελλο.

 

ΑΛΛΟΣ παράγοντας που ευνοεί την υψηλή παραγωγικότητα σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο, έχει να κάνει με την εμπειρία των ομάδων που μετέχουν σε αυτό, δηλαδή ομάδων που έχουν εμπειρία Παγκοσμίου Κυπέλλου. Από τις ομάδες που μετέχουν στο Παγκόσμιο Κύπελλο, φέτος, μόνον η Βοσνία δεν έχει προηγούμενη εμπειρία Παγκοσμίου Κυπέλλου, ενώ σε όλες τις άλλες ομάδες, υπάρχει από ένας τουλάχιστον ποδοσφαιριστής με εμπειρία Μουντιάλ. Σημειώστε, ακόμη, ότι σε αυτό το Μουντιάλ μετέχουν οι 22 από τις 23 πρώτες ομάδες στην κατάταξη της ΦΙΦΑ –λείπει η 16η Ουκρανία- ενώ από το Μουντιάλ της Ν.Αφρικής έλειπαν η 10η, 11η και 12η.

 

Η AΝΟΔΟΣ της παραγωγικότητας πρέπει να έχει σχέση με την άνοδο της παραγωγικότητας την τελευταία εξαετία στα 4 μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, από όπου προέρχεται πάνω από το 50% των ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται σε αυτό το Μουντιάλ.

 

ΒEΒΑΙΑ, θα πρέπει να περιμένουμε τη συνολική στατιστική εικόνα όταν ολοκληρωθεί η διοργάνωση αλλά έως τώρα έχουμε περισσότερο καθαρό χρόνο από όσο στη Ν.Αφρική, λιγότερες σέντρες και πιο πολλά σουτ και μέσα από την περιοχή.

 

 

ΚΡYΟ, ΖEΣΤΗ ΚΑΙ ΓΚΟΛ

 

 

Η ομάδα των ερευνητών του βιβλίου «Freakanomics » σε μία έρευνα που έκανε για το περιβάλλον στο οποίο αγωνίζονται οι ομάδες, διαπίστωσε ότι τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι οι ομάδες που αγωνίζονται σε κλειστό χώρο ή σε ανοικτό χώρο με καλό καιρό, είναι πιο παραγωγικές. Θυμίζω πως το Μουντιάλ της Ν. Αφρικής, έγινε σε φθινοπωρινές-χειμερινές συνθήκες. Μία ακόμη έρευνα υποστηρίζει ότι οι ποδοσφαιριστές έχουν γίνει ταχύτεροι, γεγονός που συμβάλλει στην αυξημένη παραγωγικότητα.

Σύμφωνα με τον ολλανδό Marije Elferink-Gemser, η μόνη διαφορά μεταξύ ενός επαγγελματία και ερασιτέχνη είναι η ταχύτητα. Ο Ολλανδός, μελέτησε εκατοντάδες νέους παίκτες και διαπίστωσε ότι οι 68 παίκτες που υπέγραψαν επαγγελματικό συμβόλαιο ήταν, κατά μέσο όρο, κατά 0,2 δευτερόλεπτα ταχύτεροι από ό,τι οι ερασιτέχνες. Βέβαια, το σύγχρονο ποδόσφαιρο, γίνεται όλο και πιο «επιστημονικό» με αποτέλεσμα το παιχνίδι να μοιάζει με αρένα συναγωνισμού υπερανθρώπων.

Αυτό, όμως είναι μια άλλη παράλληλη ιστορία, που θα πρέπει να πάρουμε πολύ σοβαρά γιατί μπορεί να γίνει -αν δεν είναι ήδη- απειλητική.

Πηγή: SportDay

MUNDIAL 2014