Δεν είναι ούτε εθνικώς, αλλά ούτε και πολιτικώς ορθό, αυτό που σκοπεύω να γράψω, αλλά το αμολάω κι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει!

Εάν, λοιπόν -ο μη γένοιτο- το πεπρωμένο της Εθνικής γράφει ότι δεν έχει μέλλον σε αυτό το Μουντιάλ και εάν είναι μοιραίο το κακό να συμβεί στον δικό μας αγώνα με την Ακτή Ελεφαντοστού (κι όχι από την Ιαπωνία κόντρα στην Κολομβία), τότε ας πάμε από το πόδι ή από το κεφάλι του αξιολάτρευτου και ερίτιμου Ντιντιέ Ντρογκμπά!

Βεβαίως -και τούτο είναι ένα παρήγορο και ενθαρρυντικό στοιχείο- έχουν γνώσιν οι φύλακες και δη οι κεντρικοί οπισθοφύλακες της ελληνικής ομάδας: ούτως ειπείν, ο Παπασταθόπουλος και ο Μανωλάς επ' ουδενί θα ήθελαν να ζήσουν τη φρίκη, την οποία βίωσαν το βράδυ της 19ης Μαΐου του 2012 στην «Αλιάνζ Αρίνα» του Μονάχου ο Φαν Μπόιτεν, ο Μπόατενγκ και ο Τίμοστσουκ, που έκαναν εκείνη τη στιγμή τη βάρδια τους στα νώτα της Μπάγερν!

Η κουβέντα γυρίζει αναποφεύκτως στον προπέρσινο τελικό του Champions League: τον εφεξής καλούμενο (που λένε κι οι συμβολαιογράφοι) «τελικό του Ντρογκμπά», ο οποίος σημάδεψε εκείνο τον απροσδόκητο θρίαμβο της Τσέλσι τόσο έντονα και ανεξίτηλα, ώστε να τον προσωποποιεί κιόλας εις τους αιώνας των αιώνων!

Οντως η εμφάνιση του Ιβοριανού σέντερ φορ σε εκείνη την αναμέτρηση υπήρξε μνημειώδης και δεν υπάρχει ούτε μια (καλή ή κακή για τους Λονδρέζους) στιγμή στην οποία να μην έδωσε το «παρών»...

Για του λόγου το αληθές υπενθυμίζω ότι στα απανωτά ραντεβού που είχε κανονίσει εκείνο το βράδυ με τη μοίρα (του), ο Ντρογκμπά ήταν εκείνος ο οποίος ισοφάρισε στο 88' το γκολ το οποίο είχε σημειώσει πέντε λεπτά νωρίτερα ο Τόμας Μίλερ και αυτό είναι ένα το κρατούμενο!

Ηταν επίσης εκείνος, ο οποίος, οπισθοχωρώντας στα μετόπισθεν και μαχόμενος υπέρ βωμών και εστιών, έριξε κάτω στο πέμπτο λεπτό της παράτασης τον Ριμπερί, αλλά λυτρώθηκε βλέποντας τον Τσεχ να αποκρούει το πέναλτι που εκτέλεσε ο Ρόμπεν...

Δύο, λοιπόν τα κρατούμενα, αλλά το τρίτο υπήρξε φαρμακερό για την οικοδέσποινα και θριαμβευτικό για τους Λονδρέζους: με τον τελικό να καταλήγει να κρίνεται στα πέναλτι και με το επιμέρους σκορ στο 3-3, εμφανίζονται και οι δυο όψεις του νομίσματος...

Πρώτα ο Σβαϊνστάιγκερ πέταξε στα σκουπίδια την ευκαιρία των Βαυαρών και εν συνεχεία ο Ντρογκμπά στάθηκε αγέρωχος απέναντι στον Νόιερ και στο επόμενο κλικ τον έστειλε να μαζέψει την μπάλα από τα δίχτυα του, ενώ ο ίδιος γνώριζε την απόλυτη αποθέωση!

Ο κορυφαίος (με τη βούλα του δημοψηφίσματος των οπαδών της) ποδοσφαιριστής που φόρεσε τη φανέλα της Τσέλσι στα 109 χρόνια της ιστορίας της, παραμένει ένας και μοναδικός στο είδος του: η φυσική δύναμή του, η ικανότητά του στις φάσεις του αέρα και η δεξιοτεχνία του στην κατοχή και στον έλεγχο της μπάλας τον κάνουν μια διαρκή απειλή για κάθε άμυνα, άλλωστε δεν τα 'χει φάει ακόμη τα ψωμιά του!

Το εννοώ αυτό διότι μπορεί εδώ και δυόμισι μήνες να έκλεισε τα 36 του, αλλά θεωρείται ένας «late boomer», υπό την έννοια ότι άργησε να δείξει το ταλέντο του, καθώς υπέγραψε το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο του σε ηλικία 21 ετών και είδε τη φήμη, την καριέρα και τον... τραπεζικό λογαριασμό του να απογειώνονται το 2003 μετά τη μαγική σεζόν του με την Γκινγκάμπ.

Απλώς ελπίζω πως απόψε τα κάθε λογής μαγικά του θα μείνουν στο ράφι...

Πηγή: Goal

MUNDIAL 2014