Συγκεκριμένα είδαμε μια ομάδα με πολύ επιθετικούς μπακ και μεγάλη ικανότητα στο ψηλό παιχνίδι εντός της περιοχής των αντιπάλων (Ιαπωνία). Ενώ αδιαμφισβήτητη είναι η ατομική ποιότητα των ποδοσφαιριστών της, που είτε έχουν αγωνιστεί είτε αγωνίζονται ακόμη σε κορυφαίους Ευρωπαϊκούς συλλόγους. Όσον αφορά τα μειονεκτήματα της, εμφανής ήταν η έλλειψη συνοχής και της πειθαρχίας στο αγωνιστικό πλάνο, κάτι που αποτυπώνεται στον μη ξεκάθαρο σχηματισμό της ομάδας (κάτι μεταξύ 4-3-3 ή 4-2-3-1 ή ακόμη και 4-4-2), χωρίς ωστόσο αυτό να οφείλεται σε ευελιξία αλλά κυρίως σε έλλειψη διάθεσης των παικτών (Τουρέ) να ενταχθούν σε συγκεκριμένες νόρμες. Η απειθαρχία αυτή ήταν τόσο εμφανής, ώστε δίνονταν η εντύπωση ότι οι περισσότερες επιθετικές ενέργειες είναι αποτέλεσμα ατομικών εμπνεύσεων παρά προσχεδιασμένων και δουλεμένων στην προπόνηση συνδυασμών. Τέλος η συμμετοχή των επιθετικών αλλά και του Τουρέ στην φάση της άμυνας δεν ήταν η πρέπουσα, ενώ πρέπει να αναφερθούν οι κακές και μάλλον αργές αντιδράσεις του κεντρικού αμυντικού διδύμου αλλά και η ροπή στο λάθος στον χώρο της μεσαίας γραμμής από το επιπόλαιο παιχνίδι των μέσων (πλην Τουρέ). Το μεγαλύτερο όμως μειονέκτημα για την ομάδα της Ακτής στο συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν το γεγονός ότι έπαιζε για δύο αποτελέσματα.

1ο ημίχρονο

Ο Σάντος γνώριζε τις δυνατότητες του αντιπάλου. Έμεινε λοιπόν προσηλωμένος στο πλάνο του. Αναμονή στο μισό περίπου γήπεδο για να περιορίσει τους χώρους που απαιτούσε η ατομική ικανότητα των παικτών της Ακτής για να αναδειχτεί. Περιόρισε τα ανεβάσματα των αντίπαλων πλάγιων μπακ για να αποφύγει κατά συνέπεια την είσοδο πολλών παικτών της Ακτής στην περιοχή μας, δίνοντας εντολές σε Χριστοδουλόπουλο και Σαλπιγγίδη να ακολουθούν Οριέ και Μπόκα σε κάθε τους προώθηση, ενώ οι μέσοι της ομάδας επωμίστηκαν την επιτήρηση των αντίπαλων μέσων σε έναν σχηματισμό που έμοιαζε κάτι σαν 4-2-3-1 και 4-3-3. Ο Μανιάτης επιτηρούσε τον Τουρέ όταν αυτός κατέβαινε σε ρόλο μέσου ενώ την ευθύνη του αναλάμβαναν πότε ο Παπασταθόπουλος και πότε ο Μανωλάς, όταν ο μέσος της Ακτής κινούνταν μεταξύ των γραμμών. Αντίστοιχα ο Καραγκούνης ήταν κοντά στον Τιοτέ και ο Κονέ (Σάμαρης) στον Ντιέ. Οι δυο πλάγιοι επιθετικοί Ζερβίνιο και Καλού αγωνίζονταν κοντά στον άξονα και εγκλωβίστηκαν στον συμπαγή σχηματισμό της τετράδας των Ελλήνων αμυντικών χωρίς όμως το πλάτος να γίνεται εκμεταλλεύσιμο από τους μπακ.

Ο Λαμουσί ενδεχομένως έπεσε θύμα μιας συντηρητικής προσέγγισης του παιχνιδιού (λόγω των δύο αποτελεσμάτων που βόλευαν την ομάδα του) και είτε γιατί έδωσε ανάλογες οδηγίες είτε γιατί Χριστοδουλόπουλος και Σαλπιγγίδης έκαναν καλή δουλειά το ρεπερτόριο της Ακτής περιορίστηκε πολύ. Με τον Τουρέ και τον Ντρογκμπά να επιδιώκουν να σπάσουν την μπάλα σε Ζερβίνιο και Καλού στον πολυσύχναστο από Έλληνες άξονα και τους δυο τελευταίους να επιδιώκουν με ατομικές ενέργειες να διασπάσουν την άμυνα ο Καρνέζης και έπειτα ο Γλύκος πέρασαν ένα ήρεμο 1ο ημίχρονο. Στον επιθετικό τομέα το παιχνίδι της Ελλάδας δεν περιελάμβανε ρίσκο. Εκμεταλλευόμενη κυρίως την καλή αμυντική λειτουργία και την γρήγορη μεταφορά της μπάλας μπροστά είτε με οδήγημα είτε με πάσα από Σάμαρη κυρίως, αλλά και Καραγκούνη, Μανιάτη, Η Ελλάδα προσπάθησε να εκμεταλλευτεί το επιθετικό transition. Οι Χολέμπας και Τοροσίδης προωθήθηκαν πολλές φορές χωρίς o Καλού και o Ζερβίνιο να τους ακολουθούν και οι επιθέσεις της Ελλάδας έγιναν κυρίως εναντίον 6 παικτών συνέπεια της τακτικής απειθαρχίας της Ακτής απ’ όπου και προήλθε η ευκαιρία του Σαλπιγγίδη. Ιδιαίτερα όμως αποτελεσματικό ήταν το θετικό transition από τον άξονα με το δοκάρι του Χολέβας και το γκολ του Σάμαρη προερχόμενο από το λάθος του Τιοτέ. Παρά το γεγονός ότι ο Πορτογάλος κόουτς της Ελλάδας προχώρησε από τα πρώτα λεπτά σε δυο αναγκαστικές αλλαγές, είχε κάνει ματ στον Λαμουσί.

2ο ημίχρονο

Το 2ο ημίχρονο ξεκίνησε με την Ελλάδα να αλλάζει σε ένα σταθερό 4-2-3-1 τον σχηματισμό της με κορυφή στην μεσαία γραμμή τον Καραγκούνη και τους Σάμαρη, Μανιάτη ως αμυντικούς μέσους. Οι παίκτες του Λαμουσί δεν επιδίωξαν κάτι διαφορετικό. Απλώς αύξησαν την πίεση τους και επιδίωξαν πάλι με κάθετο παιχνίδι και ατομικές ενέργειες να διασπάσουν την Ελληνική άμυνα. Όσες φορές οι μπακ ανέβηκαν ψηλά αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς, πριν προλάβουν να σεντράρουν στην περιοχή της Ελλάδας. Αφού πέρασε το πρώτο τέταρτο της πίεσης ο Λαμουσί πέρασε στον αγώνα τον Μπονί και μετέτρεψε τον σχηματισμό σε 4-2-4 σε μια επανάληψη της τακτικής κίνησης που απέφερε καρπούς στο παιχνίδι με την Ιαπωνία, με την διαφορά ότι τώρα δεν έδωσε εντολή να ανεβούν ψηλότερα οι μπακ. Αντίθετα οι Ζερβίνιο και Καλού άρχισαν να κινούνται περισσότερο σε πλάτος παρά στον άξονα όπως πριν, προφανώς για να έχουν περισσότερο χώρο στο 1 ν 1 αλλά και για κρατήσουν την Ελληνική άμυνα απλωμένη ώστε να εκμεταλλευτούν τους διαδρόμους μεταξύ των Ελλήνων παικτών, αλλά και την ατομική ποιότητα τους σε μια κατάσταση 4 ν 4 έξω από την περιοχή.

ΤΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΑΚΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΣΕ 4-2-4 Ή 2-4-4

Το παιχνίδι συνέχισε να είναι κάθετο για την Ακτή αλλά παράλληλα υπήρχε η επιδίωξη εκμετάλλευσης του 1 ν 1 κυρίως από τα αριστερά. Η αλλαγή του σχηματισμού δημιούργησε πιο πολλά προβλήματα στην Ακτή παρά στην Ελλάδα. Με τον Τουρέ στην μεσαία γραμμή χωρίς ιδιαίτερη διάθεση να συμβάλει στο αμυντικό transition της ομάδας του, η Ελλάδα άρχισε να βρίσκει διαδρόμους για αντεπιθέσεις. Οι Μανιάτης και Σάμαρης όχι μόνο έκοψαν αλλά και ξεκίνησαν πολλές απ’ αυτές με τελικούς αποδέκτες Χριστοδουλόπουλο, Χολέβας και Καραγκούνη. Η Ελλάδα στα επόμενα λεπτά έγινε πιο απειλητική από τον αντίπαλο (ευκαιρίες με Χριστοδουλόπουλο, Σαλπιγγίδη Χ 2 και δοκάρι Καραγκούνη). Κόντρα στην ροή του αγώνα και αφού η Ακτή εκμεταλλεύτηκε το μοναδικό ίσως λάθος της Ελληνικής άμυνας (κακή τοποθέτηση Τοροσίδη) οι Αφρικανοί ισοφάρισαν. Ο Σάντος αντέδρασε άμεσα. Πέρασε μέσα τον Γκέκα γύρισε σε 4-4-2 και έφερε τους μπακ ψηλά γεμίζοντας την περιοχή με παίκτες στόχους για τις σέντρες του Τοροσίδη και του Χολέβας.

ΤΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΣΕ 4-4-2 Ή 2-4-4

Ο Λαμουσί απάντησε. Έβγαλε τον Ντρογκμπά και πέρασε τον Ντιομαντέ γυρίζοντας πάλι τον σχηματισμό σε 4-2-3-1 για να ελέγξει την μεσαία γραμμή. Οι Αφρικανοί ωστόσο αποδείχτηκαν για άλλη μια φορά ανεπαρκείς. Στην φάση που προήλθε το πέναλτι οι Έλληνες ήταν 5 εναντίον 4 μέσα στην μεγάλη περιοχή σε μια ακόμη απόδειξη τακτικής απειθαρχίας, στο τελευταίο λεπτό ενός αγώνα που πρέπει να κρατήσεις το αποτέλεσμα με νύχια και με δόντια.

Συμπέρασμα

Η Ελλάδα πραγματοποίησε μια πολύ ώριμη εμφάνιση ίσως την καλύτερη των τελευταίων ετών σε τόσο κρίσιμο αγώνα. Η ομάδα ήταν προσηλωμένη στο αγωνιστικό της πλάνο και εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τόσο τις δυνατότητες της όσο και τις αδυναμίες των αντιπάλων. Διέθετε ενέργεια και ταχύτητα τόσο στις αντιδράσεις της κατά την φάση της άμυνας όσο και κατά το θετικό transition και αυτό πιστώνεται κατά κύριο λόγο στους Σάμαρη και Μανιάτη που ξεκίνησαν την φάση της θετικής μετάβασης με σωστές αμυντικές προσπάθειες και γρήγορες μεταβιβάσεις αλλά και στους Χριστοδουλόπουλο, Χολέβας, Καραγκούνη, Τοροσίδη που τις εκδήλωσαν με γρήγορη κίνηση με ή χωρίς την μπάλα. Επιπλέον η παρουσία του Σαμαρά υπήρξε καθοριστική ως target man στο χτίσιμο των μεταβάσεων ενώ η ολύμπια ψυχραιμία του έδωσε μια απόλυτα δίκαιη νίκη στους Έλληνες. Η Ακτή εγκλωβίστηκε στην παγίδα μιας συντηρητικής αντιμετώπισης του παιχνιδιού η οποία όμως δεν συνδυάστηκε με την ανάλογη τακτική πειθαρχία. Η εμφάνιση της δε έπεισε κανέναν και δίκαια πήρε τον δρόμο της επιστροφής στην πατρίδα.

ΠΗΓΗ: overlap.gr

MUNDIAL 2014