Στο περασμένο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής, με Τζιμπούρ και Αμπντούν στην επίθεση, η ομάδα ήταν για τον γάιδαρο-καβάλα και στην κυριολεξία καταποντίστηκε. Τώρα όμως στη Βραζιλία ήταν αξιοπρεπέστατη.
Επαιξε καλή μπάλα, έβαλε έξι γκολ σε τρία παιχνίδια, ήταν χθες πολύ καλύτερη από τη Ρωσία και δίκαια πήρε τη μεγάλη πρόκριση. Και να σκεφτεί κανείς ότι έχει πέσει πάνω στο Ραμαζάνι, όπου οι μουσουλμάνοι δεν τρώνε τίποτα και τη βγάζουν μόνο με νερό.
Και όμως όλοι οι Αλγερινοί παίκτες έχουν αντέξει μέχρι τώρα. Πρόκειται πράγματι για κατόρθωμα.
Από την άλλη πλευρά, η ποδοσφαιρική κατάντια της Ρωσίας, που δεν έκανε έστω μια νίκη, ούτε τυχαία είναι, ούτε συμπτωματική. Πολλοί λένε ότι με τον Καπέλο στον πάγκο η Ρωσία δεν είχε καμία τύχη.
Δεν διαφωνώ μ’ αυτή την άποψη, αλλά η βασική και κύρια αιτία είναι πολύ πιο βαθιά. Οταν όλες οι ρωσικές ομάδες και κυρίως οι τρεις μεγάλες, η Ζενίτ, η ΤΣΣΚΑ και η Δυναμό Μόσχς, ξοδεύουν εκατοντάδες εκατομμύρια για να έχουν στην ενδεκάδα τους μόνο ξένους παίκτες, τι σόι καινούργια ταλέντα να βγάλει το ρωσικό ποδόσφαιρο;
Κάτι ανάλογο κάνει και η Ουκρανία, γι’ αυτό την έχει πάρει κι αυτή ο διάολος. Που είναι ο διάδοχος του Γιασίν, του Ντασάεφ, του Μπλαχίν, του Ζαβάροφ, του Βορονίν και των άλλων παικταράδων του παρελθόντος;
Πηγή: Real.gr