Στο Πορτογαλία -Γκάνα ήθελαν τη νίκη και οι δύο ομάδες, ελπίζοντας στη νίκη της Γερμανίας για να προκριθούν στην επόμενη φάση. Βέβαια, η Πορτογαλία χρειαζόταν και μεγάλης έκτασης νίκη έτσι ώστε να καλύψει τη διαφορά τερμάτων.

Για αυτό το λόγο αγωνίστηκε με φουλ επιθετικό προσανατολισμό, με σύστημα 4-1-3-2, στο οποίο ο Γουίλιαμ έπαιζε ως μοναδικό αμυντικό χαφ μπροστά από τα δύο στόπερ και στο οποίο αναζητούσε μεγάλη επιθετική βοήθεια από συνεχείς προωθήσεις των δύο μπακ του. Η Γκάνα αγωνίστηκε με το καθιερωμένο της 4-4-2.

Ούτως ή άλλως πρόκειται για δύο ομάδες που δεν ελέγχουν πολύ καλά τον ρυθμό στο παιχνίδι τους και η ανάγκη για την νίκη και από τις δύο ομάδες έκανε το ματς ακόμα πιο ανεξέλεγκτο. Αν για την Γκάνα αυτό είναι κάτι το φυσιολογικό, δεν θα έπρεπε να συμβαίνει το ίδιο και για την ομάδα της Πορτογαλίας.

Η Πορτογαλία είναι μια ομάδα που έχει ποδοσφαιριστές με πολύ καλή τεχνική, αλλά ως ομάδα δεν διαχειρίζεται την μπάλα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Παίζει με έναν τρόπο αρκετά νευρικό και αγχώδης, με το μυαλό στο να πρεσάρει συνέχεια και να ανανεώνει τις επιθέσεις της συνεχώς. Βεβαίως είχε και ως επιθετικό τον Έντερ, που κάνει το παιχνίδι πιο νευρικό και δεν είναι τυχαίο που τόσα χρόνια ο Ποστίγκα είναι αναντικατάστατος.

Το θέμα είναι πως ούτε μπορείς ως ομάδα να πρεσάρεις συνεχώς, αλλά ούτε και να επιτίθεσαι συνεχώς με βιαστικό και όχι γρήγορο τρόπο, πολλές φορές χωρίς προϋποθέσεις, εκβιάζοντας πολύ τις καταστάσεις, με μόνιμη σκέψη το να τρέξουν ή να πασάρουν οπωσδήποτε κάθετα. Δεν ελέγχουν καθόλου τον ρυθμό και το παιχνίδι, προσδίδοντάς του ένα χαρακτηριστικό υπερβολικά συχνής αλλαγής της κατοχής της μπάλας.

Δεν διατηρούν ηρεμία, σωστή προετοιμασία της άμυνας και της επίθεσης, δεν έχουν συχνά τις καλύτερες επιλογές, μέσα σε ένα μόνιμο άγχος να τα κάνουν όλα γρήγορα που πολλές φορές καταλήγει να είναι βιαστικά. Εγώ θα το έλεγα ηλεκτρικό τρόπο παιχνιδιού. Επιβλήθηκαν βέβαια με αυτόν τον τρόπο των Γκανέζων, που από την πλευρά τους προσπάθησαν να αντεπιτεθούν και να χτυπήσουν στην πλάτη των δύο μπακ της Πορτογαλίας.

Οι Πορτογάλοι έχασαν αρκετές ευκαιρίες στη διάρκεια του παιχνιδιού και περισσότερες ακόμα στο τέλος, όταν το ματς έγινε πιο ελεύθερο και πιο ανοιχτό. Ίσως όμως, αυτή η μόνιμη βιασύνη να είναι ένας από τους βασικούς λόγους που έχασαν τόσες ευκαιρίες. Τελικά και οι δύο ομάδες πήραν αυτό που άξιζαν. Τίποτα δηλαδή και από τον όμιλο δίκαια πέρασαν η Γερμανία και Αμερική.

Η... απάθεια των Γερμανία και ΗΠΑ

Στο δικό τους παιχνίδι τώρα, η ισοπαλία βόλευε και τους δύο. Κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει κατά πόσο είχαν το... αυτί τους στο άλλο ματς του ομίλου, αλλά η αλήθεια είναι ότι στο πρώτο ημίχρονο ο ρυθμός του παιχνιδιού ήταν αρκετά χαμηλός, με πολλές πάσες πλάγια και προς τα πίσω.

Ακόμα κι έτσι η Γερμανία έλεγχε πλήρως, είχε την πρωτοβουλία και οι Αμερικανοί περιορίστηκαν στο να αμυνθούν καλά. Παρότι υπήρχαν κάποιες επικίνδυνες καταστάσεις μπροστά στην αμερικάνικη εστία, είτε εξαιτίας των επεμβάσεων του Χάουαρντ είτε των αμυντικών των ΗΠΑ, το γκολ άργησε να έρθει. Αρκετά απαθείς και οι δύο ομάδες και στο δεύτερο ημίχρονο, χωρίς ταχύτητα και κίνηση, διατηρώντας το αποτέλεσμα που βόλευε και τους δύο.

Όλα αυτά μέχρι το 55ο λεπτό, όταν μετά από κόρνερ η μπάλα στρώθηκε στον Μίλερ που άνοιξε το σκορ. Από εκείνο το σημείο η αμερικανική ομάδα ανοίχτηκε περισσότερο, στο τέλος παραλίγο να ισοφαρίσει με τον Ντέμπσεϊ, αλλά δεν δυσκόλεψε ποτέ ιδιαιτέρως την γερμανική άμυνα. Τελικά δεν χρειάστηκαν το γκολ, αφού με το αποτέλεσμα στο Πορτογαλία - Γκάνα πέρασαν ως δεύτεροι, πίσω από τη Γερμανία.

Τεράστια επιτυχία για Αλγερία και Χαλίλχοτζιτς

Η βραδιά ολοκληρώθηκε με την μεγάλη έκπληξη στον τελευταίο όμιλο, όπου η Αλγερία πέρασε εις βάρος της Ρωσίας, σε ένα παιχνίδι που την βόλευε και η ισοπαλία. Η Ρωσία ξεκίνησε με καλύτερο τρόπο, εκμεταλλευόμενη και το γεγονός ότι ο Φεγκουλί ήταν εκτός λόγω τραυματισμού και στην πλευρά του προήρθε η σέντρα που την αξιοποίησε με άψογη κεφαλιά ο Κοκόριν.

Από εκεί και πέρα, όλα άλλαξαν και η Αλγερία έπρεπε να κυνηγήσει το γκολ της ισοφάρισης. Δεν μπόρεσε όμως να ασκήσει την ίδια πίεση με την οποία «έπνιξε» τους Κορεάτες, αλλά ούτε είχε την ίδια καλή ροή στο παιχνίδι της. Η Ρωσία τής έδωσε τον χώρο, σκοπεύοντας να χτυπήσει στην κόντρα και οι Αλγερινοί δυσκολεύτηκαν να γίνουν επικίνδυνοι στο τελευταίο 1/3 του γηπέδου.

Στηρίχτηκαν περισσότερο στις ατομικές προσπάθειες του Μπραχίμι και στην ικανότητα του Σλιμανί στο υψηλό παιχνίδι. Μετά από δύο απειλές με κεφαλιά, στην τρίτη προσπάθεια ο Σλιμανί κατάφερε να σκοράρει και να ισοφαρίσει. Βέβαια, πάλι χρειάστηκε να βάλει το χεράκι του και ο Ακινφέεφ.

Η Ρωσία που πριν από αυτό είχε χάσει ευκαιρία με τον Σαμέντοφ να καθαρίσει το παιχνίδι, προσπάθησε στη συνέχεια να φτάσει στο γκολ της νίκης, χωρίς όμως να καταφέρει να δημιουργήσει ουσιαστικό κίνδυνο για την εστία της Αλγερίας.

Τεράστια και ιστορική πρόκριση της Αλγερίας με έναν προπονητή, τον Χαλίλχοτζιτς, που το άξιζε και που κυνηγά την επιτυχία αρκετά χρόνια στην αφρικάνικη ήπειρο. Αλλά και μεγάλη μέρα για το αφρικάνικο ποδόσφαιρο, που πρώτη φορά στην ιστορία του έχει δύο ομάδες στη φάση των «16» σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο.

Πηγή: sentragoal.gr

MUNDIAL 2014