Η τακτική και το ριψοκίνδυνο πλάνο της Γιουνάιτεντ (ΦΩΤΟ)

Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον επέλεξε να αφήσει στον πάγκο τους Νεμάνια Βίντιτς και Φίλ Τζόουνς ενώ ο Ρομπέρτο Μαντσίνι προτίμησε να χρησιμοποιήσει τον πιο πειθαρχημένο αμυντικά Τζέιμς Μίλνερ αντί του Σαμίρ Νασρί καθώς και τον Μάριο Μπαλοτέλι έναντι του κλασικού φορ περιοχής Έντιν Ντζέκο. Η λήξη της αναμέτρησης επιβράβευσε στο απόλυτο τη ρευστή φιλοσοφία από πλευράς φιλοξενουμένων που κατάφερε να εκθέσει ανεπανόρθωτα τα κενά μεταξύ αμυντικής και μεσαίας γραμμής των γηπεδούχων.

Το τακτικό μοτίβο της αναμέτρησης στα πρώτα 20’

Αν για κάποιο λόγο θα πρέπει να θυμόμαστε το συγκεκριμένο χρονικό κομμάτι είναι κυρίως λόγω του αναγνωριστικού του χαρακτήρα σε πλήρη αντίθεση με την άκρως χορταστική συνέχεια. Αμφότερες οι δύο ομάδες προσπάθησαν να ελέγξουν τον ρυθμό προς όφελος τους ενώ στις περιπτώσεις που αυτό κατέστη αδύνατο δεν δίστασαν να επιστρατεύσουν σκληρά μαρκαρίσματα σε περιοχές χαμηλής επικινδυνότητας. Ενδεικτικό δείγμα γραφής των παραπάνω οι πολλές στημένες μπάλες κυρίως υπέρ των Κόκκινων Διαβόλων που διατηρούσαν και τον έλεγχο μέχρι εκείνο το σημείο από τις οποίες προήλθαν και οι όποιες ευκαιρίες κατά τα πρώτα λεπτά.

Σχόλιο: Αξίζει να σημειωθεί πως λόγω της βαρύνουσας σημασίας του ματς ο υπόλοιπος καθαρός χρόνος παιχνιδιού στο σύνολο του πρώτου ημιχρόνου χαρακτηρίστηκε από τις προσπάθειες και των δύο ομάδων να εκμεταλλευτούν τυχών αδυναμίες στις επιστροφές του αντιπάλου κατά την φάση της μετάβασης από επίθεση σε άμυνα.

 by Guardian Chalkboards

Παρεμφερείς τακτικοί σχηματισμοί

Αξιοσημείωτο στοιχείο της αναμέτρησης αποτέλεσε η επιλογή κοινών σχηματισμών και από τις δύο πλευρές. Αμφότεροι οι δύο τεχνικοί αποφάσισαν να βασιστούν σε διατάξεις τύπου 4-4-2/4-2-3-1/4-6-0 εξαρτημένες σε μεγάλο βαθμό από τα τεχνικά χαρακτηριστικά καθώς και τις εμπνεύσεις των ποδοσφαιριστών τους με ξεκάθαρα επιθετική νοοτροπία – ανεξαρτήτως συνθηκών – και ανάπτυξη από τα πλάγια. Παράλληλα, ο προπονητικός σχεδιασμός υπαγόρευε και στις δύο των περιπτώσεων υψηλά τοποθετημένη αμυντική γραμμή, προσαρμοσμένο πρέσινγκ από το ½ έως τα ¾ του γηπέδου με κοντινές αποστάσεις μεταξύ των γραμμών όταν αυτό κρίνεται σκόπιμο ενώ τα ατομικά μαρκαρίσματα δεν ευδοκίμησαν ποτέ αφού έτεροι οι επιθετικοί αγωνιζόντουσαν με βάθος. Συγχρόνως, η τροφοδοσία από πλευράς τερματοφυλάκων στόχευε στην ανάπτυξη από την άμυνα και με την μπάλα κάτω με σκοπό την διαφύλαξη της ποσοστιαίας κατοχής τη στιγμή που τόσο οι πλάγιοι μπακ δημιουργούσαν σε κάθε ευκαιρία το απαιτούμενο πλάτος με τις προωθήσεις τους όσο και οι ακραίοι μέσοι συνέβαλλαν με τις συγκλίσεις τους στην ήδη υπάρχουσα υπερκινητικότητα μεταξύ των μονάδων στον άξονα.

Σχόλιο: Βασικό τακτικό στοιχείο όσον αφορά την τελική έκβαση αποτέλεσαν οι συνεχείς εναλλαγές θέσεων αλλά και η απεριόριστη ελευθερία βούλησης μεταξύ της επιθετικής τετράδας των Πολιτών. Ειδικότερα, η συνήθεια του Σίλβα να υπερφορτώνει με τις κινήσεις του την απέναντι πλευρά δεν οδήγησε μόνο στην επίτευξη του πρώτου γκολ αλλά σε συνδυασμό με την συμμετοχή των ποδοσφαιριστών της Σίτυ σε όλες τις φάσεις του παιχνιδιού καθώς και την αποτελεσματικότητα τους μπροστά από τα αντίπαλα καρέ εκμηδένισαν τις πιθανότητες επιστροφής στο ματς για την Γιουνάιτεντ.

2ο ημίχρονο: Τα βασικά αίτια ως προς την τελική διακύμανση

Αποβολή Έβανς:

Ότι δεν κατάφερε το γκολ του ιδιόρρυθμου Ιταλού κατά το πρώτο ημίχρονο παγίωσε στις αρχές του δευτέρου με συνοπτικές διαδικασίες χάρις την αγωνιστική του συμπεριφορά ο Τζόνι Έβανς. Οι Μπέμπηδες δεν διέθεταν περισσότερες επιλογές εκτός του να παραχωρήσουν τον έλεγχο του ματς στους άσπονδους αντιπάλους τους που πλέον έδειχναν να απολαμβάνουν το χρόνο με τη μπάλα στην κατοχή τους κάνοντας ολοκληρωτικά το παιχνίδι τους.

Possession vs Position:

Ο καιρός που ο Σερ Άλεξ απολάμβανε να κλέβει τέτοιας σημασίας ματς με τη μέθοδο των αντεπιθέσεων φαίνεται πως έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Η φετινή Γιουνάιτεντ είναι φτιαγμένη για να αποδίδει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας ανεξαρτήτως αντιπάλου και το πόσο άβολο φαντάζει οτιδήποτε ξένο δεν άργησε να φανεί. Οι εκπληκτικοί στο χειρισμό μπάλας ποδοσφαιριστές της Σίτυ δεν άργησαν να εκθέσουν για άλλη μια φορά την προβληματική ανασταλτική λειτουργία των γηπεδούχων κατοχυρώνοντας με τον πλέον πειστικό τρόπο τους βαθμούς της νίκης.

Η Μάχη των Πάγκων:

Τα απαραίτητα ρίσκα τακτικής από πλευράς Φέργκιουσον έμοιαζαν περισσότερο με τακτικές αλχημείες απέναντι στον καλά διαβασμένο ομόλογο του αφού τελικά εξέθεσαν παρά κάλυψαν τις αδυναμίες του συνόλου του. Η είσοδος των Νασρί και Ντζέκο δεν επιβεβαίωσαν μόνο την χωρίς οίκτο προσέγγιση του Μαντσίνι στο ματς αλλά και επιστέγασαν το απολύτως αλάνθαστο σε αυτή την περίπτωση κοουτσάρισμα του.

Συμπέρασμα

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως γίναμε μάρτυρες της χειρότερης στιγμής στην καριέρα ενός σπουδαίου προπονητή που έχει χαράξει ανεξίτηλα το όνομα του στην ιστορία του Αγγλικού ποδοσφαίρου. Από την άλλη η δικαίωση ενός τεχνικού που έχει δεχθεί άπλετη κριτική δεν άργησε να έρθει αφού δεν δίστασε να παραδώσει ολοκληρωτικά την μπαγκέτα στα χέρια του Σίλβα καλύπτοντας επιτυχώς αγωνιστικές αδυναμίες του σύγχρονου παρελθόντος. Πλέον, είναι ευρέως αποδεκτό πως η Σίτυ είναι μια ομάδα που δεν στερείται ολοκληρωμένου τακτικού σχεδιασμού και το μόνο ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι αν θα μπορέσει να επαναλάβει τέτοιου είδους εμφανίσεις στον μαραθώνιο της φετινής Πρέμιερ.

ΠΗΓΗ: overlap.gr