Εάν η αναμέτρηση με την Ληντς, δεν ήταν για τον «φτωχό» γ γύρο του Κυπέλλου, αλλά έκρινε κάποιον τίτλο, η επανεμφάνιση, το γκολ και η πρόκριση θα έκαναν ακόμη μεγαλύτερο ντόρο. Εγώ όμως θέλω να πάω ένα βήμα παρακάτω και να το δω από μια διαφορετική σκοπιά.

Ο Γάλλος είναι ακόμη μάχιμος. Δεν τον πήραν και τα χρόνια. Στα 34 άλλοι συνάδελφοι του, ακόμη αγωνίζονται σε υψηλό επίπεδο. Η επιλογή του να πάει στην Αμερική και σε ένα πρωτάθλημα, δεύτερης ταχύτητας, είχε σίγουρα να κάνει με το οικονομικό, τους σπόνσορες του, την διάθεση του να δοκιμάσει κάτι άλλο στην ζωή του, μετά και το διαζύγιο του με την σύζυγο του Νικόλ Μέρι. Όλα αυτά είναι κατανοητά. Όπως και η απόφαση του, δίχως δισταγμό, να δοκιμάσει πάλι στο κορυφαίο επίπεδο της πρέμιερ ληγκ, έστω και δανεικός για 2 μήνες, παρά τα κιλάκια του ή την απουσία του περίφημου «ξεπετάγματος» του.

Το πρόβλημα ξεκινά από αυτό το σημείο, όχι για τον παίκτη, αλλά για την Άρσεναλ. Γιατί, εάν ένας τέτοιος παίκτης, στα «τελειώματα» του (σύμφωνα με την επιλογή καριέρας που έχει κάνει, αγωνιζόμενος στο MLS), καταφέρνει να ξεσηκώσει, να εμπνεύσει, να καθοδηγήσει τον κόσμο μιας τεράστιας ομάδας και να αποτελέσει τον φάρο ελπίδας, για την διάκρισή της, με λίγα μόνο λεπτά παρουσίας του, κάτι δεν γινόταν καλά μέχρι τώρα στο Έμιρεϊτς. Διότι τον ρόλο αυτόν θα έπρεπε ήδη να παίζουν άλλοι, νεότεροι αστέρες, που θεωρητικά ετοιμάζει όλον αυτό τον καιρό ο Βενγκέρ.

Το μεγάλο πρόβλημα της Αρσεναλ τα τελευταία χρόνια δεν ήταν η έλλειψη ταλέντου, αλλά η απουσία των παικτών, με την προσωπικότητα, που στα δύσκολα θα σήκωναν στις πλάτες τους την ομάδα. Και ήρθε τώρα ο Ανρί να δείξει, ότι στα 34 του μπορεί να επισκιάσει, κάθε άλλον εκκολαπτόμενο «κανονιέρη». Και δεν είναι μόνο το αγωνιστικό κομμάτι, αφού έπρεπε εκείνος να μπει στον αγώνα, για να αποκλείσουν την Ληντς στο Κύπελλο. Κυρίως ήταν οι αντιδράσεις των πάντων, από τον απλό οπαδό μέχρι τον Βενγκέρ και τους Άγγλους αναλυτές, στην υποδοχή του.

Όπως και στην ζωή όμως, το φυσιολογικό είναι να υπάρχει ομαλή διαδοχή και πάντα το παλαιότερο να δίνει την θέση του στο νέο και ελπιδοφόρο και εκείνο να παραμένει πολύτιμος αρωγός με την εμπειρία του. Όταν παραμένει πέραν του χρονικού ορίου, που καθορίζεται από τις ιδιαίτερες συνθήκες της κάθε κοινωνικής εκδήλωσης (και ποικίλει), υπάρχει «αφύσικη εξέλιξη» των πραγμάτων. Αν συνέβαινε αυτό, ακόμη θα ζούσαμε με τον Μαραντόνα και δεν θα είχε προκύψει ο Μέσσι.

Ο Ανρί αποδεικνύει, ότι έπρεπε να έχει «ανακαλυφθεί» όλα αυτά τα χρόνια, από την αποχώρησή του για την Μπαρτσελόνα το 2007, ο «αντικαταστάτης του» και η αποτυχία του Βενγκέρ, σε αυτό το επίπεδο, είναι ένα από τα βασικότερα αίτια της αδυναμίας της Άρσεναλ να βρεθεί και πάλι στο κορυφαίο σκαλί του ποδοσφαιρικού επιπέδου, αλλά να παρακολουθεί στο τέλος, από μία θέση χαμηλότερα, τα τοπ κλαμπ της Ευρώπης.

Πηγή: pamesports.gr

Ανρί Άρσεναλ Premier League