Και με την Τόττεναμ ευελπιστεί να φτάσει, σε… 48 γκολ το ρεκόρ του Άλαν Σίρερ στο πρωτάθλημα. Από την άλλη όμως, με την Τόττεναμ δεν έχει κερδίσει απολύτως τίποτα. Μηδέν τρόπαια. Και δικαίως αναρωτιέται: να μείνω και να γίνω ένας ακόμη μεγαλύτερός της θρύλος ή να φύγω, να την κάνω πλούσια και να σηκώσω επιτέλους κι εγώ κάποιο τίτλο σε μία περισσότερο ανταγωνιστική ομάδα; Εκείνος θ’ αποφασίσει τι είναι καλύτερο για την καριέρα του. Αν φύγει τώρα, η ομάδα του θα εισπράξει ένα μεγάλο ποσό, αν φύγει όμως του χρόνου, όταν και θα λήξει το συμβόλαιό του, η Τόττεναμ κινδυνεύει να τον χάσει τσάμπα, με μηδέν, δηλαδή ευρώ.
Υπογραμμίζοντας ότι ο ιδιοκτήτης των «Spurs», Ντάνιελ Λέβι ξεκαθάρισε πρόσφατα πως ο Κέιν δεν πωλείται ή, για την ακρίβεια… πωλείται, όχι όμως με λιγότερα από 120εκ. ευρώ, μέχρι στιγμής και ως το τέλος της μεταγραφικής περιόδου του Αυγούστου είναι οκτώ οι ομάδες που ενδιαφέρονται σοβαρά για την απόκτησή του. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, την οποία όμως ο Λέβι απέκλεισε ως ανταγωνιστική. Εκτός κι αν έρθει μία πρόταση από εκείνες που είναι αδύνατον ν’ αρνηθεί. Η Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία όμως εξακολουθεί να παρακολουθεί με ενδιαφέρον τυχόν εξελίξεις προκύψουν από το Παρίσι με τον Εμπαπέ. Η Παρί Σεν Ζερμέν. Οι τέσσερις «Αλ» της Σαουδικής Αραβίας, ιδιοκτησία του Public Investment Fund. Αλλά και η Μπάγερν Μονάχου γιατί είναι κάτι σαν «απωθημένο» του προπονητή της Τόμας Τούχελ ο οποίος, τις δύο προηγούμενες σεζόν είχε κάνει τα πάντα για να τον φέρει στην Τσέλσι. Υπάρχει όμως ένα, ναι μεν αλλά…
Γιατί από τις ενδιαφερόμενες, μόνο οι Σαουδάραβες είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν όσα ζητάει ο Λέβι, ενδεχόμενο πάντως που και ο ίδιος ο Κιν απέρριψε γιατί θεωρεί, και σωστά, πολύ νωρίς για να «συνταξιοδοτηθεί» μακριά από την Ευρώπη, με όσα βουνά από πετροδολάρια και να τον σκέπαζαν. Ρεάλ και Παρί έφτασαν έως τα 100, ενώ η Μπάγερν μέχρι τα 80. Λίγα. Τα λιγότερα απ’ όλους: δεν σημαίνει όμως ότι δεν θα έχει τη δική της βαρύτητα η όποια επιλογή του ιδίου. Συν το γεγονός ότι στο Μόναχο δεν υπάρχει περίπτωση να μην κατακτήσει έστω και έναν τίτλο αρχίζοντας να γεμίζει μία αδιανόητα, και υπερβολικά άδεια «τροπαιοθήκη», με τη μιζέρια δύο χαμένων τελικών αγγλικού Λιγκ Καπ (το ’15 και το ’21) κι ενός, επίσης χαμένου τελικού Champions League (’19), από τη Λίβερπουλ.
Γιατί από τότε που ο Κέιν έκανε το ντεμπούτο του στην Τόττεναμ (στους πιτσιρικάδες, από το 2004 έως το ’09, στην πρώτη ομάδα από το ’13 και έχοντας πρώτα «ψηθεί», ως δανεικός σε Λέιτον Όριεντ, Μίλγουολ, Νόργουϊτς και Λέστερ), οι Βαυαροί κατέκτησαν 11 φορές τη Μπουντεσλίγκα, δύο το Champions League, 5 το γερμανικό Κύπελλο. Άρα, θεωρητικά είναι αυτή τη στιγμή ο μοναδικός σύλλογος, ίσως μαζί με τη Ρεάλ που θα του εξασφάλιζε μία δόξα αντάξια της φήμης και της κλάσης του.
Μόνο ο Κέιν μπορεί να ξεμπλοκάρει την υπόθεση… Κέιν. Ούτε ο νέος του προπονητής, Άγγελος Ποστέκογλου, ούτε ο Λέβι που ενίσχυσε την ομάδα με τις ασίστ του Μάντισον ή τις αποκρούσεις του 26χρονου Ιταλού, Γκουλιέλμο Βικάριο, που η Τόττεναμ απέκτησε από την Έμπολι με 18εκ. ευρώ για την μετά Ούγκο Γιορίς εποχή. Ούτε φυσικά, τώρα που φεύγει κι ο Γάλλος δεν ελκύεται και τόσο από το ενδεχόμενο ν’ αναλάβει και το περιβραχιόνιο του αρχηγού των «Spurs»: στους οποίους μπορεί να έδωσε υπερβολικά πολλά, από τους οποίους όμως πήρε πίσω υπερβολικά λίγα. Να παραμείνει, λοιπόν ως θρύλος ή να κυνηγήσει αλλού δόξα και το πρώτο του τρόπαιο;