Γεννημένος πριν από 58 χρόνια στη Νέα Φιλαδέλφια, «Αεκτζής» από κούνια, ο πολιτογραφημένος και Αυστραλός, που άφησε στη δεκαετία του ’70 την Ελλάδα, με την οικογένειά του για ένα καλύτερο αύριο στη μακρινή Μελβούρνη χρειάστηκε μόνο δύο μήνες για να μετατρέψει την αιώνια μετριότητα του αγγλικού football, σε μία ομάδα ελκυστική και άκρως ανταγωνιστική. Λογικό οι φίλαθλοι του σήμερα, οι περισσότεροι αγέννητοι το ’61, όταν οι Spurs κατακτούσαν το 2ο και τελευταίο τους πρωτάθλημα να αισιοδοξούν, επιτέλους, για κάτι πολύ καλύτερο.

Η ειρωνεία της τύχης είναι ότι μόλις ανακοινώθηκε ότι ο Ποστέκογλου θ’ αναλάμβανε τον πάγκο της Τότεναμ οι περισσότεροι απ’ αυτούς, σχεδόν αντανακλαστικά αναρωτήθηκαν «…ποιος είναι αυτός;». Μετά έχασαν και τον Χάρι Κέιν, τον μεγαλύτερο σκόρερ της Ιστορίας τους, που ύστερα από μία 10ετία θεώρησε φρονιμότερο να κερδίσει κάποιο, σοβαρότερο, τίτλο με τη Μπάγερν Μονάχου και άπαντες έπεσαν σε, μη αναστρέψιμη κατάθλιψη.

Επειδή όμως η υπομονή και η επιμονή είναι, λέγεται και είναι απόλυτα σωστό, οι αρετές του σοφού ο «ποιος είναι αυτός;» που, στο μεταξύ είχε έρθει στο Λονδίνο ως φρέσκος θριαμβευτής ενός ολόκληρου Treble με τη σκοτσέζικη Σέλτικ τους έπεισε, με επιχειρήματα, επιθετικό ποδόσφαιρο, κυρίως με αποτελέσματα ότι η φετινή χρονιά ίσως αποδειχθεί καλύτερη από τις όποιες προηγούμενες.

Και τουλάχιστον, αυτό ακριβώς επιβεβαιώνει και η πορεία τη Τότεναμ στις μέχρι στιγμής πέντε αγωνιστικές της Premier League: 4 νίκες και μία ισοπαλία, 13 από τους 15 διαθέσιμους βαθμούς, όσους ακριβώς και η Λίβερπουλ, αλλά και η Άρσεναλ, επόμενή της αντίπαλος στο παραδοσιακό, λονδρέζικο ντέρμπι. Μόνο η πρωταθλήτρια Αγγλίας και Ευρώπης, Μάντσεστερ Σίτι έχει πετύχει το απόλυτο 5/5, πέρα όμως από αναμφισβήτητα πολύ μεγάλη ομάδα είχε και ευκολότερο πρόγραμμα από τις υπόλοιπες.

Μετά την ισοπαλία, εκτός έδρας στην πρεμιέρα με τη Μπρέντφορντ (2-2), η μηχανή του Ποστέκογλου πήρε μπροστά και δεν ξανά έσβησε: 2-0 τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Λονδίνο, 0-2 στο Μπόρνμουθ, 2-5 στο Μπέρνλι, 2-1 τη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ από την οποία έως το 97’ έχανε 0-1, αλλά όχι μόνο βρήκε την ψυχική δύναμη να την ισοφαρίσει στο 98’, με τον Ριτσάρλισον, αλλά και να την κερδίσει μ’ ένα ακόμη γκολ στο 100’, από τον Κουλουσέφσκι. Πράγματα αδιανόητα για τους φιλάθλους της Τότεναμ, μία ανέλπιστη αντίδραση ομάδας φτιαγμένης από ατσάλι, που δεν θα τα παρατήσει ποτέ, που θα κυνηγήσει τη νίκη έως το τέλος, και που λογικό είναι να εκτόξευσε στα ουράνια τον ενθουσιασμό του κόσμου.

 

Παραδόξως όμως, ο Ποστέκογλου συνιστά ψυχραιμία, μην έχοντας, ίσως, απολύτως συνειδητοποιήσει ότι το ωραίο και επιθετικό του ποδόσφαιρο, το αήττητο ή οι 4 νίκες σε πέντε αγώνες, στο μεταξύ τον έχρισαν από την Premier League με τον τιμητικό τίτλο του «προπονητή του μήνα Αυγούστου».

«Δεν ξέρω ούτε πως συνέβη, ούτε είχα στο μυαλό μου έναν συγκεκριμένο αριθμό βαθμών: το μόνο που μ’ ενδιέφερε ήταν να δώσω μία συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα στην ομάδα και να πείσω τους παίκτες ότι ουδείς είναι αναντικατάστατος. Και ότι, και χωρίς τον Χάρι Κέιν η ζωή συνεχίζεται», τόνισε με χαμηλούς τόνους ο πρώτος Έλληνας, αλλά και πρώτος Αυστραλός προπονητής στην Ιστορία της Premier League, αναμφισβήτητα από τους πλέον ανερχόμενους του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Σε σχέση με πέρυσι, και την υποτακτική σχεδόν εντολή των παικτών να βρίσκουν αποκλειστικά και μόνο το κεφάλι του Χάρι Κέιν, ο Ποστέκογλου δημιούργησε ένα στυλ παιχνιδιού που περιστρέφεται γύρω από τον Μάντισον, το κλασικό «10άρη» που ήρθε την τελευταία στιγμή από τη Λέστερ, ο οποίος μοιράζει και απελευθερώνει τους Σον, Ριτσάρλισον, Ρομέρο κυρίως τον Σουηδό (και μισό Βόρειο Μακεδόνα) Ντέγιαν Κουλουσέφσκι που μπορεί να μην έκανε στη Γιουβέντους, αλλά δεν πειράζει, κάνει το ίδιο μεγάλα πράγματα στο Λονδίνο.

Έλυσε επίσης σε χρόνο dt και το πολύ σοβαρό ζήτημα του τερματοφύλακα, με τον επί 11χρόνια διεθνή Γάλλο γκολκίπερ, Ούγκο Γιορίς πρώτα να ζητάει μεταγραφή για τη Σαουδική Αραβία, ύστερα να το μετανιώνει, μετά να τραυματίζεται, αλλά να περιμένει το ίδιο, προπονούμενους με τους υπόλοιπους, μέχρι να φύγει τον Ιανουάριο. Στη θέση του ο Ποστέκογλου πήρε τον Ιταλό Γκουλιέλμο Βικάριο, πέρυσι στην Έμπολι, τοποθέτησε μπροστά του τον «μαστίφ» Ουντόγιε, πέρυσι στην Ουντινέζε, με αυτόν τον τρόπο τακτοποίησε και την άμυνα, και για όλα τα υπόλοιπα μιλούν, από μόνοι τους, οι αριθμοί.

Και να φανταστεί κανείς ότι πριν 30 χρόνια, ο «Dr. Άγγελος» είχε παρατήσει μία πολλά υποσχόμενη καριέρα σε τράπεζα για να εκπληρώσει το όνειρο της προπονητικής. Δεν τα κατάφερε με την… Παναχαϊκή, δεν πειράζει: δεν τα έβαψε μαύρα και ευτυχώς, γιατί μεγαλούργησε το ίδιο στην εθνική Αυστραλίας, στη Ιαπωνία, στη Σέλτικ, τώρα και στην Τότεναμ…      

Άγγελος Ποστέκογλου Τότεναμ Premier League