Στην πρώτη του καριέρα, με τις φανέλες των Ουίμπλεντον, Λιντς, Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, Τσέλσι, ξανά Ουίμπλεντον, Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς και εθνική Ουαλλίας είχε αντικρίσει 12 φορές την κόκκινη κάρτα, τις πενταπλάσιες μία κίτρινη, αλλά έμεινε στην Ιστορία κυρίως για την τακτική της τρομοκρατίας με την οποία προκαλούσε τον αντίπαλο.

 Το σκληρό του παιχνίδι, τις υπόγειες αγκωνιές μακριά από τις τηλεοπτικές κάμερες, όταν ακόμη τα γήπεδα δεν είχαν κατακτηθεί από το φαινόμενο του «Big Brother». Τις συχνές εγκεφαλικές, αλλά και ψυχικές κακώσεις που προκαλούσε σε όποιον τολμούσε να τα βάλει μαζί του. Τα δολοφονικά του τάκλιν, με χειρότερο όλων εκείνο του ’88, ύστερα από μόλις 3 δευτερόλεπτα αγώνα, σε βάρος του αμυντικού της Πόρτσμουθ, Γκάρι Στίβενς η καριέρα του οποίου δεν επανήλθε ποτέ έκτοτε.     

 Εκείνη η Ουίμπλεντον, με προπονητή τον Μπόμπι Γκόουλντ, νικητήρια δύο φορές του Κυπέλλου Αγγλίας, το ένα με αντίπαλο τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, το δεύτερο με τη Λίβερπουλ, δεν ήταν μία συνηθισμένη ομάδα, αλλά όπως την είχε αποκαλέσει και ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον μία «συμμορία τρελών και επικίνδυνων ανθρώπων». Μία «Crazy Gang» με χειρότερο «bad boy» ή πλέον κακό όλων τον Βίνι Τζόουνς, και αμέσως μετά τους Μπίσαντ, που αποκαλούσαν «Lurch» γιατί έμοιαζε με τον μπάτλερ της Οικογένειας Άνταμς. Τον Γιανγκ, γνωστό και ως «Νίντζα» γιατί είχε κάνει κομμάτια δεκάδες αστραγάλους αντιπάλων. Και τον Ντένις Ουάιζ, τον «Ψυχώ» ή και «τρελό» γιατί όπως είχε πει και ο Φέργκιουσον «ήταν ικανός να ξεσπάσει έναν τσακωμό, ακόμη και σε άδειο δωμάτιο».

 Επιπλέον ήταν μία ομάδα, που τρεις ημέρες πριν το εκάστοτε, επόμενο παιχνίδι φρόντιζε επίτηδες οι παίκτες της να μην κάνουν μπάνιο, να μην πλένουν τα δόντια τους και να τρώνε όσο περισσότερο σκόρδο μπορούσαν γιατί ακόμη και μία κακή αναπνοή θα μπορούσε να παίξει καθοριστικό ρόλο στην ψυχολογία του αντιπάλου. Προσθέτουμε, σε όλα αυτά και τον Βίνι Τζόουνς και πάει, το γλυκό έδεσε.

 Στην Ιστορία έμεινε επίσης και ένα φωτογραφικό στιγμιότυπο, από ένα παιχνίδι Ουίμπλεντον- Νιουκάσλ, με τον Τζόουνς να «στρίβει» τα γεννητικά όργανα του Πολ Γκασκόιν. Ποιανού (;), ενός ακόμη «τρελού» και ατρόμητου των αγγλικών γηπέδων που ερωτηθέντα για το συγκεκριμένο περιστατικό είχε παραδεχτεί πως είχε τρομάξει «γιατί ο κάθε ψίθυρος της φωνής του, μες στο αφτί μου θύμιζαν το τρίξιμο μίας παλιάς, ξύλινης πόρτας».

 Αυτά αφορούσαν την πρώτη του καριέρα γιατί από το ’99, χρονιά που κρέμασε τα παπούτσια του γνώρισε και μία δεύτερη, ακόμη περισσότερο πετυχημένη στον κινηματογράφο. Όλα ξεκίνησαν από μία έμπνευση του ταλαντούχου, Άγγλου σκηνοθέτη Γκάι Ρίτσι κι έκτοτε ο Βίνι Τζόουνς εμφανίστηκε σε περισσότερες από 40 ταινίες ή τηλεοπτικές σειρές δίπλα σε μεγάλα ονόματα, Σταλόνε, Σβαρτσενέγκερ, Αντζελίνα Τζολί ή Τζέισον Στέιθαμ ανέκαθεν σε ρόλους «αλήτη», τρομοκράτη, δολοφόνου ή σκληρού μπράβου.

 Έβγαλε τα εικοσαπλάσια χρήματα απ’ ότι με το ποδόσφαιρο επενδύοντάς τα, τόσο στην έρευνα για τον καρκίνο του δέρματος, αιτία θανάτου της συντρόφου του Τάνια, με την οποία γνωρίζονταν από την ηλικία των 12 ετών στο δημοτικό σχολείο του Ουότφορντ. Όσο στο αγαπημένο του χόμπι, τα πανάκριβα αυτοκίνητα. Στην προσωπική του συλλογή του υπάρχουν από Land έως Range Rover, μία Ρολς Ρόις, μία Μπέντλεϊ, μία Φερράρι, διάφορες Bmw ή Φορντ, αλλά το αγαπημένο του όλων παραμένει ένα Bedford Tk.

 Είναι το ίδιο ημιφορτηγό που κάποια στιγμή αγόρασε και κάποτε χρησιμοποιούσε όταν παράλληλα με τις προπονήσεις με την πρώτη του ομάδα, την Ουέλντστοουν δούλευε σε οικοδομή μεταφέροντας και τοποθετώντας τούβλα. Κι αυτό, πέρα απ’ αυτό που λέγεται περί της πρώτης αγάπης που δεν ξεχνιέται ποτέ, αποκτά μία ακόμη σημασία: σκληρός και «δολοφόνος» όσο θέλετε ο Βίνι Τζόουνς, κατά βάθος όμως και ευαίσθητος, όσο ιδιαίτερα συναισθηματικός.             

Βίνι Τζόουνς Ουϊμπλεντον Αγγλία