Κανονικά, για κάποιον που γεννήθηκε πριν από 43 χρόνια, είκοσι έξι μόλις ημέρες μετά την κατάκτηση από την Άστον Βίλλα του μοναδικού της Κυπέλλου Πρωταθλητριών, η επιλογή της ομάδας της καρδιάς του φαντάζει απόλυτα φυσιολογική, έως καρμική, γραμμένη που λέει ο λόγος στην ίδια του τη μοίρα. Αλλά με τον Ουίλιαμ δεν συνέβη έτσι. Έτυχε, και μάλιστα του πήρε χρόνια μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι η καρδιά του «φτερούγιζε» με κάθε επιτυχία των μπορντό- γαλάζιων του Μπέρμινγκαμ.
Διαβάστε επίσης...
Για όλα φταίει η διάσημη γιαγιά του, βασίλισσα Ελισάβετ. Πιτσιρικάς, ο Ουίλιαμ δεν πολύ ασχολιόταν με το ποδόσφαιρο. Προτιμούσε να παίζει ράγκμπι και ακόμη συχνότερα πόλο (με άλογα), από τα αγαπημένα χόμπι του πατέρα του και πλέον βασιλιά Καρόλου που πρόπερσι αποκάλυψε δημόσια την προτίμησή του για τη Μπέρνλι. Η γιαγιά όμως ανησυχούσε για τη σωματική του ακεραιότητα και όποτε έβρισκε χρόνο τον «στρίμωχνε» σε κάποιο από τα υπερπολυτελή δωμάτια του Μπάκινγκαμ προσπαθώντας να τον μυήσει στη λατρεία της «στρογγυλής θεάς».
Ως οπαδός της Άρσεναλ, και από το μακρινό 1939 πρόεδρος της αγγλικής ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, όσο «υπερασπίστρια, εγγυήτρια και μοναδική υπεύθυνη» του βρετανικού φούτμπολ η Queen Elisabeth διηγούταν στον μικρό πρίγκιπα ιστορίες των «Κανονιέρηδων». Μετά της Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς, που επίσης συμπαθούσε, μετά πάλι της Ουέστ Χαμ, επίσης στην καρδιά της, όχι μόνο γιατί ο θρυλικός αρχηγός της, Μπόμπι Μουρ είχε σηκώσει μες στο Ουέμπλεϊ το παγκόσμιο κύπελλο του ’66, αλλά γιατί σε κάθε συμπλοκή με τη μισητή Μίλγουολ οι οπαδοί των «Σφυριών» συνήθως έβγαιναν περισσότερο τραυματίες και κακοποιημένοι.
Ο Ουίλιαμ άκουγε, αλλά δεν έπαιρνε καμία απόφαση. Μέχρι που, στα σχολικά του χρόνια διαπίστωσε πως όλοι οι συμμαθητές του υποστήριζαν κάποια ομάδα, όχι όμως μία οποιαδήποτε, αλλά μία συγκεκριμένη μεταξύ των Λίβερπουλ, Τσέλσι, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Εκτός από ένα παιδάκι, με τον οποίο έγιναν μετά κολλητοί, που είχε αποκοπεί από την παρέα γιατί υποστήριζε την Άστον Βίλλα κι αυτό ήταν.
Έκτοτε πήγαινε κρυφά, και συχνά μεταμφιεσμένος στο «Βίλλα Παρκ» για να δει από κοντά την ομάδα. Και μετά, πλέον φανερά ως επί 18 χρόνια πρόεδρος της αγγλικής Ομοσπονδίας, είτε στο Μπέρμινγκαμ, είτε στο Ουέμπλεϊ στον τελικό του Κυπέλλου 2000 όταν η Μπόλτον στέφθηκε κυπελλούχος επιφέροντας μία ακόμη χειρότερη «μαχαιριά» στην ψυχή του.
Σε πρόσφατες δηλώσεις του στο «Tnt Sports», το αγγλικό τηλεοπτικό δίκτυο που καλύπτει σε αποκλειστικότητα τα παιχνίδια του Champions League ο πρίγκιπας όχι μόνο παραδέχτηκε ότι, στο προσωρινό 0-1 του Ρότζερς έχασε κυριολεκτικά τη φωνή του, αλλά αποκάλυψε επίσης ότι νιώθει μία τέτοια ανεξέλεγκτη τρέλα με την Άστον Βίλλα που ξοδεύει τουλάχιστον δύο ώρες την ημέρα για να συμμετάσχει σε συνομιλίες με τους υπόλοιπους οπαδούς στα επίσημα φόρουμ της ομάδας όπου έχει εγγραφεί, άσχετα εάν με ψευδώνυμο.
Και επειδή ο αθλητισμός, καμία φορά δημιουργεί προλήψεις εξήγησε ότι όταν βρίσκεται στο σπίτι, μαζί με τα παιδιά του, πριν από κάθε παιχνίδι της Άστον Βίλλα ακολουθεί μία συγκεκριμένη «ιεροτελεστία» για να φέρει, ας πούμε γούρι. Δεν πίνει ποτέ τη μπίρα του μέχρι να βάλει γκολ η ομάδα. Κάθεται πάντα σε μία συγκεκριμένη θέση του καναπέ και αν τυχόν τα πράγματα δεν εξελιχθούν όπως πρέπει, ζητάει από τα παιδιά ν’ αλλάζουν τακτικά θέσεις μέχρι να μπει το γκολ.
Την περασμένη Τετάρτη, στο Παρίσι η Άστον Βίλλα τελικά έχασε 3-1 από την Παρί Σεν Ζερμέν γνωρίζοντας την πρώτη της ήττα, σε όλες τις διοργανώσεις ύστερα από 7 συνεχόμενες νίκες. Την επόμενη Τρίτη, στο Μπέρμινγκαμ η ομάδα του Έμερι χρειάζεται νίκη με 2-0 ή, για την παράταση με 3-1 για να βρεθεί ξανά στα ημιτελικά του άλλοτε Πρωταθλητριών ύστερα από 43 χρόνια.
Ο Ουίλιαμ φυσικά και θα είναι εκεί, όπως εξάλλου και στα μέσα Μαίου, στο Ουέμπλεϊ ευελπιστώντας πως, αποκλείοντας την Κρίσταλ Πάλας, θα είναι παρούσα και η ομάδα του ως φιναλίστ του Fa Cup. Τον μικρό Τζορτζ, δεν ξέρουμε εάν θα έχει μαζί του γιατί αφενός στο «Παρκ ντε Πρενς» δεν του έφερε το πολυπόθητο γούρι, αφετέρου γιατί δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη στον πατέρα του τι ομάδα υποστηρίζει. Έχει πλάκα να γίνει καμία Άρσεναλ…