ΑΕΚ: Σας τα είχα γράψει την περασμένη βδομάδα, δεν μπορείτε να πείτε:
«Κάπως έτσι και την Κυριακή στο ΟΑΚΑ. Ήταν σαν να εξαφανίστηκε ξαφνικά απ’ τον πάγκο ο Γιαννίκης με την ταπεινή φορμίτσα του και να ξανάκατσε ο Μιλόγεβιτς με τον φανταχτερό τον κολιέ. Και να ξανάβγαλε καντήλες η ΑΕΚ, να ανέβασε ξανά πυρετό, να της ήρθε αντράλα που λέμε και στο χωριό μου».
Το φάντασμα του Μιλόγεβιτς, λοιπόν, όχι μόνο δεν έκοψε λάσπη μετά απ’ τον αγώνα με τον Άρη, αλλά ήρθε και στρογγυλοκάθησε και στη Ριζούπολη. Με το ίδιο μοτίβο πάνω κάτω:
Προηγούμαστε, παίζουμε ωραίο ποδόσφαιρο, αποδεικνύουμε την ανωτερότητά μας και ύστερα ξεχνιόμαστε, χαωνόμαστε, βολοδέρνουμε. Για να βρει ευκαιρία ο αντίπαλός μας, εκμεταλλευόμενος κυρίως τα φυσικά του προσόντα και την όρεξή του για μπάλα να επιστρέψει από το πουθενά και να τρυπήσει τα δίχτυα μας.
Δεν έγινε με τον Άρη γιατί οι επιθετικοί του ήταν αδιανόητα άστοχοι και τους έψαχνε το Γκίνες για να τους φιλοξενήσει στις σελίδες του. Έγινε όμως με τον Απόλλωνα, που παραλίγο να πάρει το τρίποντο. Και θα το έπαιρνε αν δεν είχε την έμπνευση ο Γιαννίκης ν’ αφήσει μέσα στο γήπεδο τον νεκροζώντανο Αραούχο αντί να τον αποσύρει στον πάγκο. Κι εκείνος τον πλήρωσε, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι όσα ξέρει ο προπονητής δεν τα ξέρει κανένας φίλαθλος και κανένας δημοσιογράφος…
Τον Ανσαριφάρντ, ωστόσο, έπρεπε να τον είχε βάλει πιο νωρίς, όπως και τον Άμραμπατ. Και τον Τσούμπερ που σερνόταν σαν σαλίγκαρος, ίσως δεν έπρεπε να τον είχε κατεβάσει καν. Έχει κάψει λάδια ο Ελβετός και πλέον ούτε εξήντα λεπτά δεν βγάζει. Με υπεραθλητή μοιάζει μπροστά ο στρουμπουλός Μπίσεσβαρ του ΠΑΟΚ, με φρέσκο κοτόπουλο…
Παρά ταύτα, θα μπορούσε ίσως να φύγει με τους τρεις πόντους ο Δικέφαλος απ’ τη Ριζούπολη, αν δεν τον χτύπαγε για μια ακόμη φορά η κατάρα του δεξιού μπακ. Με τον προερχόμενο από μια άθλια εμφάνιση Ρότα, να κατεβαίνει ακόμη ένα σκαλί πιο κάτω και να βάζει την υπογραφή του και στα δύο γκολ της Ελαφράς Ταξιαρχίας. Στο πρώτο, δεν είχε καμιά επικοινωνία με τον Γκαρσία, με αποτέλεσμα να βγει αβασάνιστη η σέντρα για το κεφάλι του Ιωαννίδη και στο δεύτερο πέφτουν μαζί με τον Παμλίδη έξω από την περιοχή, ο Παμλίδης δεν παρατάει τη φάση, σηκώνεται και βάζει γκολάρα κι ο Λάζαρος ακόμη μετράει τις μαργαρίτες.
Και κάπως έτσι καταλαβαίνουμε γιατί ένας παίκτης με τα προσόντα του Ρότα, με την ταχύτητά του και τη δύναμή του, δεν στέριωσε στο εξωτερικό. Γιατί το παιδί έχει μηδενικό ποζίσιονινγκ και δεν συνεννοείται με τους συμπαίκτες του. Σαν να βρίσκεται μόνος του στο γήπεδο ένα πράγμα και να παίζει για την πάρτη του. Έτσι όμως δεν γίνεται δουλειά, ιδίως σε μια θέση όπου υποφέρει χρόνια η ΑΕΚ…
Και πάλι καλά να λέμε που θα έχει διακοπή το πρωτάθλημα και θα απορροφήσει τους κραδασμούς το σκάφος Δικέφαλος. Ίσως, μάλιστα, καταφέρει να φορτώσει λίγο και την ενέργεια της ομάδας του ο Γιαννίκης, μιας και δεν κλατάρει μόνο ο Τζούμπερ με σχετική ευκολία, κλατάρουν οι περισσότεροι παίκτες των κιτρινόμαυρων. Γύρευε τι σόι προετοιμασία τους έκανε το καλοκαίρι αυτός ο γίγαντας ο Μιλόγεβιτς…
Υ.Γ.: Αν ήταν, πάντως, στο πρώτο γκολ ο Μήτογλου, την κεφαλιά δεν την έχανε!