Πώς και πού πάτησε την ΑΕΚ ο Παναθηναϊκός; - Κίνδυνος να κάψουν και την χρονιά της... υπέρβασης!

Εντάξει, αφού απ' ότι φαίνεται ο Παναθηναϊκός παίζει απλά για επικοινωνιακούς λόγους και κυρίως για τις εντυπώσεις, προφανώς και είναι ο... νικητής του ντέρμπι με την ΑΕΚ.

Από κει και πέρα αν θέλει κάποιος έτσι από περιέργεια ή από κουσούρι ή γιατί είναι... εχθρός της ομάδας και γκρινιάζει, να ασχοληθεί και με το αποτέλεσμα, αυτό είναι λεπτομέρεια.

Και με τις λεπτομέρειες στον Παναθηναϊκό πια δεν ασχολούνται.

Σημασία έχει να μπορούμε να πούμε ότι ο Παναθηναϊκός ήταν καλός, ήταν καλύτερος, ήταν το ένα ήταν το άλλο, ήταν άτυχος, πάτησε την ΑΕΚ αλλά τελικά... και πάλι έχασε.

Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα στον Παναθηναϊκό.

Και εντός αγωνιστικού χώρου και εκτός.

Δεν έχει καμιά σημασία ούτε το πως παίζει, ούτε το τι αποτέλεσμα παίρνει.

Σημασία έχει τι μπορούμε να πούμε και γράψουμε για το πως παίζει και για το αποτέλεσμα που παίρνει.

Για να μιλήσουμε λοιπόν λίγο και επί της ουσίας και με βάση όσα είδαμε και στο παιχνίδι και μέχρι τώρα από τον Παναθηναϊκό, γιατί αυτό το πράγμα φέτος, να βλέπουμε ένα παιχνίδι και την επομένη διαβάζοντας και ακούγοντας γι' αυτό το παιχνίδι να αναρωτιόμαστε αν τελικά όντως είδαμε αυτό ή κάποιο άλλο, κάπου παρατραβάει.

Πώς λοιπόν... πάτησε ο Παναθηναϊκός την ΑΕΚ;

Τρώγοντας γκολ και δυο ευκαιρίες στο πρώτο δεκάλεπτο του αγώνα;

Μήπως την πάτησε κάνοντας ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΟΥ ΣΟΥΤ στο 44' του αγώνα κι ενώ σ' όλο το πρώτο ημίχρονο δεν έκανε ευκαιρία;

Την πάτησε μήπως επειδή στο ξεκίνημα του δευτέρου έκανε δύο ευκαιρίες η μία όντως από τα... άχαστα και μετά μέχρι το τέλος τίποτα απολύτως;

Έγινε κάτι άλλο στο παιχνίδι και δεν το είδαμε;

Γιατί αν μιλάμε για ευκαιρίες και πραγματικές τελικές αυτά έγιναν.

Τώρα αν "ευκαιρίες" βαφτίζουμε και φάσεις που... αν ο τάδε σημάδευε καλά στην σέντρα θα έβρισκε... ξεμαρκάριστο τον τάδε, αν βαφτίζουμε ευκαιρία το ότι ο άλλος όταν σούταρε στα πουλιά... αν έδινε πάσα και... ανέφτανε σωστά η πάσα και... αν την έπαιρνε ο δείνα και...αν ενεργούσε και σωστά τότε ίσως και να έμπαινε γκολ, τότε εντάξει πάσο.

Κάθε λεπτό και... ευκαιρία έκανε ο Παναθηναϊκός στο ντέρμπι.

Τώρα το αν ήταν τελικά καλός ή όχι και πάλι πρέπει να μεταφερθούμε στην σφαίρα της... επικοινωνίας και των εντυπώσεων για να καταλήξουμε.

Καθως αν στο παιχνίδι κυπέλλου με τον Βόλο για παράδειγμα, ο Παναθηναϊκός ήταν φοβερός και τρομερός, ο Βιγιαφάνιες οργίαζε, ο Παλάσιος έκανε το καλύτερο παιχνίδι του και πάει λέγοντας, τότε ναι και πάλι το ίδιο έγινε.

Και πάλι τρομερός και φοβερός ήταν ο Παναθηναϊκός και πάλι οργίασε ο Βιαγιαφάνιες και παλι έκανε το καλυτερο παιχνίδι του ο Παλάσιος και ότι γουστάρει ο καθένας.

Μόνο που για ένα ακόμα παιχνίδι, αυτά τα φοβερά και τρομερά πράγματα δεν ήταν αρκετά για να μη φύγει και πάλι με άδεια χέρια ο Παναθηναϊκός.

Μπορεί λοιπόν να γράφουμε και να λέμε ότι θέλει ο καθένας μας.

Η ουσία και η πραγματικότητα μετράει.

Και αυτά λένε μέχρι στιγμής τα εξής.

Ο Παναθηναϊκός σε έξι εκτός έδρας παιχνίδια στο πρωτάθλημα, μετράει τέσσερις ήττες, μία ισοπαλία και μία νίκη με την Λαμία.

Ο Παναθηναϊκός σε τέσσερα ντέρμπι μετράει μια ισοπαλία και τρεις ήττες και συγκομιδή φυσικά μόλις ένα βαθμό.

Ο Παναθηναϊκός λίγο πριν τα Χριστούγεννα και παίζοντας τρεις μηνες μπάλα στο πρωτάθλημα, είναι ακόμα στην βαθμολογία εκτός πλέϊ-οφ.

Ο Παναθηναϊκός τον τελευταίο μήνα, έχει αναγκαστεί να συγκροτεί την μεσοεπιθετική του γραμμή με παίκτες από την περσινή σεζόν και με τις μεταγραφάρες του καλοκαιριού σε κέντρο και επίθεση να μην υπάρχουν σχεδόν στον χάρτη.

Και όσο γι' αυτό το τελευταίο, για τις μεταγραφές δηλαδή που σηματοδότησαν και φέτος την... υπέρβαση και την ποιότητα, οι τρομεροί και φοβεροί του παίκτες που κάνουν όργια σε κάθε παιχνίδι, που έχουν ανεβάσει επίπεδο τον Παναθηναϊκό και ειδικά οι τέσσερις εξτρέμ που έχει χρησιμοποιήσει μέχρι τώρα, δηλαδή Παλάσιος, Βιτάλ, Χατζηγιοβάννης και Αϊτορ, μετράνε σαν συγκομιδή σε γκολ τον φοβερό και τρομερό αριθμό των ΤΡΙΩΝ συνολικά γκολ, εκ των οποίων ΤΑ ΔΥΟ με πέναλτι.

Τώρα αν όλα αυτά νομίζουν κάποιοι ότι κολλάνε ή πολύ περισσότερο ήρθαν σαν αποτέλεσμα εμφανίσεων και απόδοσης των παικτών, έτσι όπως τις διαβάζετε και τις ακούτε μετά από κάθε παιχνίδι, τότε τι να πω, ο Θεός και η ψυχή του καθενός σας.

Η πραγματικότητα λοιπόν, είτε μας αρέσει είτε όχι είναι η εξής.

Ο Παναθηναϊκός ακόμα δεν έχει βρει πατήματα, ρυθμό και κυρίως σταθερή απόδοση στα παιχνίδια του.

Στα περισσότερα απ' αυτά όπως έγινε και στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, αρκείται σε μια εντελώς φλύαρη, ανούσια, χωρίς επιθετικότητα και δημιουργία και συνήθως πλάγια και προς τα πίσω κατοχή μπάλας.

Αμυντικά ακόμα δεν λειτουργεί τίποτα.

Και το σημαντικότερο, δεν έχει πάρει την παραμικρή βοήθεια από τις μεταγραφές του καλοκαιριού και ειδικά εκεί όπου θεωρητικά έριξε τον βάρος του και έκανε την... υπέρβαση, δηλαδή στο μεσοεπιθετικό του κομμάτι.

Και σε ότι έχει να κάνει με τον Γιοβάνοβιτς, ο Σέρβος τεχνικός μέχρι στιγμής, περισσότερο έχει ξεχωρίσει για την σοβαρότητα των δηλώσεών του και γενικά την μετρημένη και αξιοπρεπέστατη στάση του, παρά για τα αποτελέσματα της όποιας δουλειάς έχει κάνει με τους παίκτες του.

Έτσι δυστυχώς πορεύεται μέχρι τώρα ο Παναθηναϊκός και ακριβώς έτσι πήγε και στο ντέρμπι με την ΑΕΚ.

Από και και πέρα τα πράγματα είναι απλά.

Αν θέλει να συνεχίσει με βάση τις εντυπώσεις και την επικοινωνία, τότε ας προχωρήσει όπως μέχρι τώρα, έτσι κι αλλιώς αυτές τις έχει "εξασφαλισμένες" με βάση το πως λειτουργεί ο Παναθηναϊκός εδώ και κάποια χρόνια.

Αν θέλει, αν νομίζουν κάποιοι στον Παναθηναϊκό, ότι τα μέχρι στιγμής "επιτεύγματα" δεν ανταποκρίνονται όχι μόνο στο όνομα και την ιστορία του Παναθηναϊκού, αλλά ούτε καν σε μια μικρομεσαία ομάδα του πρωταθλήματος, τότε ας αλλάξει τροπάρι.

Ας αφήσει τις επικοινωνίες, τι μαγικές εικόνες και τις εντυπώσεις και ας κοιτάξει την πραγματικότητα να δει αν μπορεί και τι μπορεί να αλλάξει.

Αλλιώτικα και με αυτό το τροπάρι, οι δυσάρεστες εκπλήξεις και τα οδυνηρά ξανά αποτελέσματα είναι θέμα χρόνου να έρθουν και κάψουν και αυτή την χρονιά, την περιβόητη δηλαδή χρονιά της υπέρβασης και της εκτόξευσης της ποιότητας στην ομάδα.