"Έπνιξε" τον Άρη ο Παναθηναϊκός, καλύτερος με... Covid - Το πιο γρήγορο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα

Δεν θα μπορούσε κάποιος να ζητήσει ή να ευχηθεί καλύτερο ξεκίνημα για τον Παναθηναϊκό στη νέα χρονιά, απ' αυτό που έκανε στη Λεωφόρο με τον Άρη.

Σε ένα από τα πιο μεστά και άκρως αποτελεσματικό ποδοσφαιρικά παιχνίδι του ο Παναθηναϊκός, όχι μόνο κέρδισε δίκαια και καθαρά τον Άρη, αλλά το σημαντικότερο παρουσίασε μια εικόνα που μόνο καλές υποσχέσεις για την συνέχεια μπορεί να αφήσει.

Ήταν ίσως ένα από τα πιο σωστά αν όχι το πιο σωστό ποδοσφαιρικά παιχνίδι της ομάδας του Γιοβάνοβιτς και κυριολεκτούμε εδώ με το "ομάδα του Γιοβάνοβιτς¨καθώς περί αυτού πρόκειται.

Ο Παναθηναϊκός κόντρα στον Άρη, ήταν κυριολεκτικά ο ορισμός της ομάδας.

Μπορεί ο Παλάσιος με τον Αϊτόρ να έκλεψαν τις εντυπώσεις σαν σκόρερ, αλλά στην ουσία δεν υπάρχει ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού στο συγκεκριμένο παιχνίδι που να υστέρησε ή να μην ανταποκρίθηκε θετικά στο ρόλο που είχε στην διάρκεια του αγώνα.

Το πιο εντυπωσιακό για μια ακόμα φορά, ήταν αυτός ο απίστευτος τρόπος με τον οποίο όλες οι γραμμές του Παναθηναϊκού "έπνιγαν" εν τη γενέσει τους, οποιαδήποτε απόπειρα του Άρη να κάνει παιχνίδι, ακόμα και να αλλάξει πάνω από δυο τρεις πάσες.

Κι αυτό ήταν και το βασικό σημείο που έκρινε την αναμέτρηση.

Η απόλυτη κυριαρχία δηλαδή του Παναθηναϊκού σε κάθε γωνιά του γηπέδου και ιδιαίτερα στο χώρο της μεσαίας γραμμής, εκεί δηλαδή που υποτίθεται ότι ήταν και το μεγάλο ατού του Άρη με την ικανότητά του στο πάσινγκ-γκέϊμ κα;ι την οργάνωση του παιχνιδιού του από τον άξονα.

Γι' αυτό και ο Παναθηναϊκός, πέρα από τα γκολ και τις ευκαιρίες που έκανε, ουσιαστικά δεν απειλήθηκε ούτε μία φορά από τον Άρη με εξαίρεση το δοκάρι που είχαν από στημένη φάση οι φιλοξενούμενοι στο πρώτο ημίχρονο.

Ο λόγος αυτής της απόλυτης κυριαρχίας του Παναθηναϊκού και ειδικά στο χώρο της μεσαίας γραμμής, έχει δύο παραμέτρους.

Από την μια είναι η ολοφάνερη δουλειά που κάνει ο Γιοβάνοβιτς στο συγκεκριμένο τομέα, σε συνδυασμό με την πολύ καλή φυσική κατάσταση του Παναθηναϊκού που επιτρέπει σε όλους σχεδόν τους παίκτες του να έχουν ένα σταθερό τέμπο και επίπεδο σε όλη σχεδόν την διάρκεια των αγώνων με εξαίρεση κάποια πεντάλεπτα όπως είναι φυσιολογικό.

Ο δεύτερος που έπαιξε και τον βασικό ρόλο στο συγκεκριμένο παιχνίδι, ήταν οι... απουσίες που είχε αναγκαστικά ο Παναθηναϊκός λόγω κόβιντ ειδικά στην μεσαία γραμμή.

Κι αυτό γιατί εκεί, αντί των Μαουρίτσιο και Πέρεθ που λογικά θα ήταν οι βασικές επιλογές μαζί με τον Βιγιαφάνες, μπήκαν στο γήπεδο ο Αλεξανδρόπουλος με τον Λούντβιστ, δυο νέα παιδιά, με μπόλικη ενέργεια και τρεξίματα και τα οποία αιφνιδίασαν και εξαφάνισαν εντελώς τα χαφ του Άρη που θεωρητικά θα ήταν αυτά που θα έκαναν και το παιχνίδι για την ομάδα τους.

Δεν ξέρω πόση διαφορά υπήρξε από πλευράς "ποιότητας" με βάση τις ελλείψεις που είχε ο Παναθηναϊκός στην μεσαία γραμμή, το σίγουρο όμως είναι πως κέρδισε απίστευτα περισσότερα σε τρεξίματα, σε ενέργεια, σε κάλυψη πάντα υπεράριθμη σε κάθε διεκδίκηση και σε κάθε σημείο του γηπέδου, που ήταν τελικά και αυτό που έγειρε την πλάστιγγα υπέρ των πρασίνων.

Και κάτι ακόμα.

Δεν ξέρω αν ο Παναθηναϊκός παίζει την καλύτερη μπάλα στο πρωτάθλημα όπως κάποια στιγμή ειπώθηκε από κάποιους σε μια έξαρση ενθουσιασμού έπειτα από κάποια καλή εμφάνιση και νίκη του.

Προφανώς και δεν ισχύει αυτό κι αν κάποιες αγωνιστικές βγαίνει σαν αίσθηση αυτή η εικόνα, αυτό περισσότερο οφείλεται στην μέτρια εικόνα ή μέρα των βασικών του αντιπάλων και όχι σε κάποια δική του υπεροπλία σε έμψυχο υλικό και ποιότητα.

Το σίγουρο όμως είναι, πως αυτή την στιγμή και ειδικά στις καλές του βραδιές, ο Παναθηναϊκός παίζει αυτή την στιγμή το πιο γρήγορο και ασφυκτικό ποδόσφαιρο στο πρωτάθλημα και αυτό είναι που αντιπαρέρχεται, εξισορροπεί και εξουδετερώνει τα όποια μειονεκτήματα και αδυναμίες έχει στη ρόστερ του.

Το θέμα από δω και πέρα είναι οι αντοχες που θα δείξει η ομάδα του Γιοβάνοβιτς σε διάρκεια και το κατά πόσο θα μπορέσει έτσι να πλησιάσει και να πετύχει τους όποιους στόχους έχει στη συγκεκριμένη σεζόν.