Δεν είναι μα@@ς ο Μπούργος - Σύστημα… Γιώργου Μαργαρίτη στον ΠΑΟΚ

Άρης - ΠΑΟΚ: Κυκλοφορεί ένα ανέκδοτο στους δημοσιογραφικούς κύκλους τις τελευταίες μέρες.
Ότι, δηλαδή, πήρε ο Μπούργος, ο καινούριος προπονητής του Άρη, τηλέφωνο τον Έκτορ Ραούλ Κούπερ που είχε γράψει τη δική του ιστορία στους κιτρινόμαυρους και τον ρώτησε κεσκεσέ ΠΑΟΚ.
Και του απάντησε ο άλλος ότι δεν είναι πια και απόλυτη ανάγκη να χρεωθείς, ων νεοφερμένος, το αποτέλεσμα σε τέτοιο ντέρμπι.
Γιατί αν νικήσεις, θα σε αποθεώσουν.
Αν χάσεις όμως από τους μισητούς εχθρούς, μαύρο φίδι που σ’ έφαγε.
Καλύτερα να εισπράξεις πεντάρα από ομάδα της δέλτα εθνικής, παρά να σε κερδίσει ο ΠΑΟΚ στην έδρα σου.

Και το μέτρησε ο Μπούργος, που μπορεί να είναι εκκεντρικός αλλά μαλάκας δεν είναι, και είπε «άσε, από Δευτέρα» και αντί για πάγκο έκατσε κερκίδα!
Και είδε τον Άρη να υπερέχει στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα (πλην των τελευταίων είκοσι λεπτών που κωλόκατσε), να παίζει όμορφη μπαλίτσα, να φτιάχνει ζόρικες φάσεις και τελικά να καταλήγει στα γνωστά:
Σφοδρότατη δυσκοιλιότητα και γκολ μηδέν!

Ε ναι παιδιά, αλήθειες να λέμε και να μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα του Άρεως από την αρχή της σαιζόν. Δεν είναι ότι παίζει σκατοποδόσφαιρο, δεν είναι ότι δεν βλέπεται στο χορτάρι, δεν είναι ότι απαρτίζεται η ενδεκάδα του από άμπαλους, είναι ότι δεν βάνει το τόπι στα δίχτυα. Και ο αθλητισμός δεν είναι όπως η τέχνη να μετράει η περφόρμανς, στον αθλητισμό μετράει μόνο το αποτέλεσμα…
Ο Άρης λοιπόν έχει απόλυτη ανάγκη από ποδοσφαιρικό Γκουταλάξ εδώ και πολύ καιρό, αλλά αντί να φέρει κάνα φρέσκο φορ στη μεταγραφική περίοδο του Δεκεμβρίου έδιωξε τον Μάντζιο. Είναι κι αυτή μια στάσις, νιώθεται, που έλεγε και ο ποιητής, αλλά το πρόβλημα δεν το λύνει. Κι όσο δεν λύνεται το πρόβλημα του δυσκοίλιου, όσο περισσότερο στουπώνει, τόσο περισσότερο υποφέρει. Ως την ώρα που θα πέσουν οι μαγικές σταγονίτσες στο ποτήρι. Αλλά πού…

Ο ΠΑΟΚ από την άλλη πλευρά, έπαιξε σύστημα Τζωρτζ Μαγκάρετ. Έτσι λέμε στα χωριά μας τα Τρικαλινά τον συντοπίτη μας και μέγιστη φωνάρα Γιώργο Μαργαρίτη, που έχει, μεταξύ άλλων, τραγουδήσει και το άσμα «Στο Κελί 33». Από εκεί ξεχωρίζουν οι στίχοι:
«Είχα μάτια δεκατρία,
ήμουνα παιδί χωρίς μυαλό
μα παιδί χωρίς μυαλό»

Ταιριάζουν τέλεια στο Λέο Ζαμπά, που τον εμπιστεύτηκε ο δόλιος ο Λουτσέσκου να του πάρει το ματς. Κι ο Βραζιλιάνος ανταπέδωσε την εμπιστοσύνη πρώτα με μια σειρά από άσκοπα χορευτικά («κοιτάχτε με κομενάκια στην Κοπακαμπάνα») και ακολούθως αφήνοντας απολύτως ξεκρέμαστο τον Σάστρε που γύρναγε στον πάγκο των ασπρόμαυρων και φώναζε «πείτε στο γίδι να με ντουμπλάρει, γιατί θα έχουμε κακά ξεμπερδέματα»! Τι να κάνει όμως κι ο Ζαμπά; Όπως δίνουν οι γιατροί τον όρκο του Ιπποκράτη, έχει δώσει κι αυτός την υπόσχεση της Μηδενικής Άμυνας. Γι’ αυτό και έκανε την καριέρα που έκανε, παρότι μπαλαδόρος…

Από εκεί και πέρα, σε κακή μέρα ο Ίνγκασον κι ο Μιχαηλίδης, σε καλή μέρα ο Πασχαλάκης, κάκιστος στο πρώτο ημίχρονο ο Ζίφκοβιτς αλλά ανεβασμένος στο δεύτερο, σαν να είχε φάει τρεις μερίδες πιτόγυρο σόλο ο Μπίσεσβαρ, φιλότιμος και πάλι ο Άκπομ κι ακόμη πιο φιλότιμος ο Τσιγγάρας. Κι αυτός ο καινούριος ο Σοάρες; Πέρασε και δεν ακούμπησε κυριολεκτικά, σαν να φόραγε ήταν το φάντασμά του τη φανέλα του ΠΑΟΚ.

«Κάτσε ρε βλάκα», μου είπε ο φίλος μου ο Χάρης, που μαζί βλέπαμε τον αγώνα στο καφέ Gratzi. «Μπορεί να παίζει μοντέρνο ποδόσφαιρο, τη μπάλα με τη μία, και να μην τον πιάνει ο σπίκερ».
Το άκουσα και εύχομαι να είναι αλήθεια. Γιατί αν προκύψει καινούριος Εσίτι στον Δικέφαλο…