Από ποιον θα χάσει αυτός ο Παναθηναϊκός; - Μούδιασε και την Τούμπα

Το ερώτημα για τον Παναθηναϊκό μετά και το εντυπωσιακό πέρασμα με ανατροπή από την Τούμπα, δεν είναι αν και πως θα κερδίσει τον επόμενο αντίπαλό του ή όποιον από τους ανταγωνιστές του για την πρώτη θέση βρει στο δρόμο του.
Το ερώτημα πλέον είναι από ποιον και πως θα χάσει αυτή η ομάδα.
Και το ερώτημα αυτό πια ο Παναθηναϊκός δεν τόχει δικό του, δεν απασχολεί αυτόν σαν ερώτημα και αγωνία.
Καθώς πια αυτή την αγωνία, αυτό το ερώτημα και αυτή την αναζήτηση, ο Παναθηναϊκός τόχει μεταφέρει στους άμεσους ανταγωνιστές του και συνδιεκδικητές του τίτλου.

Φυσικά και είναι ακόμα πολύ νωρίς.
Φυσικά και έχει πολύ δρόμο και επικίνδυνες και απότομες στροφές ακόμα το πρωτάθλημα.
Όμως πια είναι σε όλους φανερό, πως εδώ έχουμε να κάνουμε με 'ένα σταθερό πια φαινόμενο, με μια ομάδα δηλαδή που όπως και να πηγαίνουν τα παιχνίδια της, σου βγάζει μια απίστευτη ηρεμία και σιγουριά, πως τελικά κάτι θα γίνει, κάτι θα κάνει και θα βρει τον τρόπο να πάρει αυτό που θέλει.

Έτσι έγινε και στην Τούμπα.
Ο Παναθηναϊκός που πήγε στα αποδυτήρια στο ημίχρονο του αγώνα με τον ΠΑΟΚ, έχοντας το σκορ σε βάρος του και έχοντας δει ένα ΠΑΟΚ να κάνει ό,τι θέλει μέσα στο γήπεδο, να κυριαρχεί και να κάνει μάλιστα και επίδειξη υψηλής τεχνικής με τριγωνάκια στο ένα τετραγωνικό, ιδιαίτερα στην αριστερή πλευρά του Παναθηναϊκού, μπήκε ξαφνικά στο γήπεδο στο δεύτερο ημίχρονο όχι απλά μεταμορφωμένος, αλλά... σαν να μην τρέχει τίποτα, με μια σιγουριά και απλότητα στις κινήσεις του που ήταν σαν να σου έλεγε "και τι έγινε... στο τέλος εγώ θα φύγω νικητής".
Κι αυτό ακριβώς φάνηκε να το εισπράττει σαν συναίσθημα και αίσθηση και ο ΠΑΟΚ και η εξέδρα της Τούμπας.
Η εξέδρα ξαφνικά μούδιασε, ησύχασε και έβγαζε ολοκάθαρα μια αγωνία για την συνέχεια του αγώνα και ο ΠΑΟΚ μέσα στο γήπεδο ξαφνικά έχασε όλα τα στοιχεία που είχε παρουσιάσει στο πρώτο ημίχρονο, αποσυντονίστηκε, έχασε την σιγουριά και αυτοπεποίθησή του και παραδόθηκε άνευ όρων στις διαθέσεις, για να μην πω καλύτερα στα... κέφια των παικτών του Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Του Γιοβάνοβιτς που και στο πρώτο δύσκολο και κακό ημίχρονο της ομάδας του και στο δεύτερο που οι παίκτες του κυριάρχησαν μέσα στον αγωνιστικό χώρο, παρακολουθούσε ήρεμος το παιχνίδι με ένα ύφος που έδειχνε ότι σκέφτεται διαρκώς τις κινήσεις του στην σκακιέρα του παιχνιδιού με την σιγουριά ότι αυτός έχει το πάνω χέρι και ξέρει το πως θα φύγει νικητής τελικά.
Κι όλα αυτά με μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης που αντιμετώπισε ο ίδιος και η ομάδα του, καθώς δεν ξέρω πόσοι κατάλαβαν μέσα στην ένταση του παιχνιδιού, το ότι ο Γιοβάνοβιτς πρακτικά και ουσιαστικά έβγαλε με μια ενδεκάδα το παιχνίδι αφού επί της ουσίας δεν είχε στο πάγκο του εναλλακτικές λύσεις για τις θέσεις από τον Πέρεθ και μπροστά, εκτός του Ιωαννίδη που τελικά κάποια στιγμή εκεί προς το τέλος μπήκε και αυτός στο παιχνίδι.

Και ταυτόχρονα, για να καταλάβει κάποιος το μέγεθος της επιτυχίας του Παναθηναϊκού στην Τούμπα και τον απίστευτα λογικό, ποδοσφαιρικό και άρτιο τρόπο με τον οποίο ο Γιοβάνοβιτς προετοιμάζει και χειρίζεται τους παίκτες του για κάθε παιχνίδι, ας συνυπολογίσει και το εξής γεγονός.
Ότι δηλαδή, ξαφνικά, στο πιο δύσκολο παιχνίδι μέχρι τώρα, ο Παναθηναϊκός όχι μόνο δεν είχε τον βασικό του εξτρέμ (Παλάσιος) αλλά τόλμησε να κατέβει και με ένα κεντρικό δίδυμο (Μάγκνουσον-Σένκεφελντ) που είχε ένα μήνα να εμφανιστεί και ήταν κάπου λογικό να αντιμετωπίσει τα προβλήματα συνεννόησης, ρεφλέξ και αίσθηση του χώρου που αντιμετώπισε στο πρώτο ημίχρονο.

Κι όμως.
Όλα αυτά ο Παναθηναϊκός τα ξεπέρασε λεπτό με το λεπτό μέσα από το παιχνίδι του και το κυριότερο;
Τα ξεπέρασε ήρεμα και απλά, χωρίς να χρειαστεί οι παίκτες του να γίνουν... σκυλιά του πολέμου μέσα στο γήπεδο, αλλά απλά να κρατήσουν την ψυχραιμία και ηρεμία του και να αρχίσουν σιγά σιγά να κάνουν αυτό που ξέρουν και έχουν μάθει από τον προπονητή τους να κάνουν.
Κι έτσι ακριβώς, απλά και ήρεμα ήρθε και η σπουδαία νίκη του Παναθηναϊκού στην Τούμπα.
Όσο για την συνέχεια;
Δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω, πως αυτή η ομάδα πρέπει να μείνει μακριά από φανφάρες και πανηγύρια και πως πρέπει να μείνει με το κεφάλι χαμηλά αλλά την διάθεση και αυτοπεποίθησή της πλέον ψηλά και παιχνίδι με το παιχνίδι να κερδίζει βαθμούς, απογοητεύοντας και βάζοντας κάθε αγωνιστική δύσκολα στους αντιπάλους της και κυρίως στους συνδιεκδικητές του τίτλου.